ηχηρός

Greek

Etymology

From ήχος (íchos, sound) +‎ -ρός (-rós).

Adjective

ηχηρός • (ichirósm (feminine ηχηρή, neuter ηχηρό)

  1. (phonetics, phonology) voiced
    Antonym: άηχος (áichos)
    ηχηρό σύμφωνοichiró sýmfonovoiced consonant
  2. (that which makes a loud sound): booming, resounding, sonorous, rich, reverberating, powerful, loud, strong
    Ένα ηχηρό «όχι» ήταν η απάντηση.
    Éna ichiró «óchi» ítan i apántisi.
    The answer was a resounding "no".

Declension

Declension of ηχηρός
singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative ηχηρός (ichirós) ηχηρή (ichirí) ηχηρό (ichiró) ηχηροί (ichiroí) ηχηρές (ichirés) ηχηρά (ichirá)
genitive ηχηρού (ichiroú) ηχηρής (ichirís) ηχηρού (ichiroú) ηχηρών (ichirón) ηχηρών (ichirón) ηχηρών (ichirón)
accusative ηχηρό (ichiró) ηχηρή (ichirí) ηχηρό (ichiró) ηχηρούς (ichiroús) ηχηρές (ichirés) ηχηρά (ichirá)
vocative ηχηρέ (ichiré) ηχηρή (ichirí) ηχηρό (ichiró) ηχηροί (ichiroí) ηχηρές (ichirés) ηχηρά (ichirá)

Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο ηχηρός, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο ηχηρός, etc.)

Derived terms

Further reading