θέρμινος

Ancient Greek

Etymology

From θερμός (thermós, “lupine”) +‎ -ινος (-inos).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /tʰér.mi.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈtʰer.mi.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈθer.mi.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈθer.mi.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈθer.mi.nos/

Adjective

θέρμῐνος • (thérmĭnos) m (feminine θερμίνη, neuter θέρμῐνον); first/second declension

made of lupines

Inflection

First and second declension of θέρμῐνος; θερμῐ́νη; θέρμῐνον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	θέρμῐνος thérmĭnos	θερμῐ́νη thermĭ́nē	θέρμῐνον thérmĭnon	θερμῐ́νω thermĭ́nō	θερμῐ́νᾱ thermĭ́nā	θερμῐ́νω thermĭ́nō	θέρμῐνοι thérmĭnoi	θέρμῐναι thérmĭnai	θέρμῐνᾰ thérmĭnă
Genitive	θερμῐ́νου thermĭ́nou	θερμῐ́νης thermĭ́nēs	θερμῐ́νου thermĭ́nou	θερμῐ́νοιν thermĭ́noin	θερμῐ́ναιν thermĭ́nain	θερμῐ́νοιν thermĭ́noin	θερμῐ́νων thermĭ́nōn	θερμῐ́νων thermĭ́nōn	θερμῐ́νων thermĭ́nōn
Dative	θερμῐ́νῳ thermĭ́nōi	θερμῐ́νῃ thermĭ́nēi	θερμῐ́νῳ thermĭ́nōi	θερμῐ́νοιν thermĭ́noin	θερμῐ́ναιν thermĭ́nain	θερμῐ́νοιν thermĭ́noin	θερμῐ́νοις thermĭ́nois	θερμῐ́ναις thermĭ́nais	θερμῐ́νοις thermĭ́nois
Accusative	θέρμῐνον thérmĭnon	θερμῐ́νην thermĭ́nēn	θέρμῐνον thérmĭnon	θερμῐ́νω thermĭ́nō	θερμῐ́νᾱ thermĭ́nā	θερμῐ́νω thermĭ́nō	θερμῐ́νους thermĭ́nous	θερμῐ́νᾱς thermĭ́nās	θέρμῐνᾰ thérmĭnă
Vocative	θέρμῐνε thérmĭne	θερμῐ́νη thermĭ́nē	θέρμῐνον thérmĭnon	θερμῐ́νω thermĭ́nō	θερμῐ́νᾱ thermĭ́nā	θερμῐ́νω thermĭ́nō	θέρμῐνοι thérmĭnoi	θέρμῐναι thérmĭnai	θέρμῐνᾰ thérmĭnă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	θερμῐ́νως thermĭ́nōs			θερμῐνώτερος thermĭnṓteros			θερμῐνώτᾰτος thermĭnṓtătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Ancient Greek

Etymology

Pronunciation

Adjective

Inflection

Further reading