θαυμάζων

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /tʰau̯.máz.dɔːn/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /tʰawˈma.zon/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /θaβˈma.zon/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /θavˈma.zon/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /θavˈma.zon/

Participle

θαυμάζων • (thaumázōn) m (feminine θαυμάζουσᾰ, neuter θαυμάζον); first/third declension

present active participle of θαυμάζω (thaumázō)

Declension

First and third declension of θαυμάζων; θαυμάζουσᾰ; θαυμάζον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	θαυμάζων thaumázōn	θαυμάζουσᾰ thaumázousă	θαυμάζον thaumázon	θαυμάζοντε thaumázonte	θαυμαζούσᾱ thaumazoúsā	θαυμάζοντε thaumázonte	θαυμάζοντες thaumázontes	θαυμάζουσαι thaumázousai	θαυμάζοντᾰ thaumázontă
Genitive	θαυμάζοντος thaumázontos	θαυμαζούσης thaumazoúsēs	θαυμάζοντος thaumázontos	θαυμαζόντοιν thaumazóntoin	θαυμαζούσαιν thaumazoúsain	θαυμαζόντοιν thaumazóntoin	θαυμαζόντων thaumazóntōn	θαυμαζουσῶν thaumazousôn	θαυμαζόντων thaumazóntōn
Dative	θαυμάζοντῐ thaumázontĭ	θαυμαζούσῃ thaumazoúsēi	θαυμάζοντῐ thaumázontĭ	θαυμαζόντοιν thaumazóntoin	θαυμαζούσαιν thaumazoúsain	θαυμαζόντοιν thaumazóntoin	θαυμάζουσῐ / θαυμάζουσῐν thaumázousĭ(n)	θαυμαζούσαις thaumazoúsais	θαυμάζουσῐ / θαυμάζουσῐν thaumázousĭ(n)
Accusative	θαυμάζοντᾰ thaumázontă	θαυμάζουσᾰν thaumázousăn	θαυμάζον thaumázon	θαυμάζοντε thaumázonte	θαυμαζούσᾱ thaumazoúsā	θαυμάζοντε thaumázonte	θαυμάζοντᾰς thaumázontăs	θαυμαζούσᾱς thaumazoúsās	θαυμάζοντᾰ thaumázontă
Vocative	θαυμάζων thaumázōn	θαυμάζουσᾰ thaumázousă	θαυμάζον thaumázon	θαυμάζοντε thaumázonte	θαυμαζούσᾱ thaumazoúsā	θαυμάζοντε thaumázonte	θαυμάζοντες thaumázontes	θαυμάζουσαι thaumázousai	θαυμάζοντᾰ thaumázontă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	θαυμαζόντως thaumazóntōs			—			—
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.