θειάζω

Ancient Greek

Etymology

From θεῖος (theîos, “divine”) +‎ -ᾰ́ζω (-ắzō, denominative verb suffix).

Pronunciation

 

Verb

θειᾰ́ζω • (theiắzō)

  1. to consult oracles, to practice divination
  2. to worship as divine
  3. to fill with the god, inspire

Inflection

   Present: θειᾰ́ζω, θειᾰ́ζομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative θειᾰ́ζω θειᾰ́ζεις θειᾰ́ζει θειᾰ́ζετον θειᾰ́ζετον θειᾰ́ζομεν θειᾰ́ζετε θειᾰ́ζουσῐ(ν)
subjunctive θειᾰ́ζω θειᾰ́ζῃς θειᾰ́ζῃ θειᾰ́ζητον θειᾰ́ζητον θειᾰ́ζωμεν θειᾰ́ζητε θειᾰ́ζωσῐ(ν)
optative θειᾰ́ζοιμῐ θειᾰ́ζοις θειᾰ́ζοι θειᾰ́ζοιτον θειᾰζοίτην θειᾰ́ζοιμεν θειᾰ́ζοιτε θειᾰ́ζοιεν
imperative   θείᾰζε θειᾰζέτω θειᾰ́ζετον θειᾰζέτων   θειᾰ́ζετε θειᾰζόντων
middle/
passive 		indicative θειᾰ́ζομαι θειᾰ́ζῃ / θειᾰ́ζει θειᾰ́ζεται θειᾰ́ζεσθον θειᾰ́ζεσθον θειᾰζόμεθᾰ θειᾰ́ζεσθε θειᾰ́ζονται
subjunctive θειᾰ́ζωμαι θειᾰ́ζῃ θειᾰ́ζηται θειᾰ́ζησθον θειᾰ́ζησθον θειᾰζώμεθᾰ θειᾰ́ζησθε θειᾰ́ζωνται
optative θειᾰζοίμην θειᾰ́ζοιο θειᾰ́ζοιτο θειᾰ́ζοισθον θειᾰζοίσθην θειᾰζοίμεθᾰ θειᾰ́ζοισθε θειᾰ́ζοιντο
imperative   θειᾰ́ζου θειᾰζέσθω θειᾰ́ζεσθον θειᾰζέσθων   θειᾰ́ζεσθε θειᾰζέσθων
active middle/passive
infinitive θειᾰ́ζειν θειᾰ́ζεσθαι
participle m θειᾰ́ζων θειᾰζόμενος
f θειᾰ́ζουσᾰ θειᾰζομένη
n θειᾰ́ζον θειᾰζόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐθείᾰζον, ἐθειᾰζόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐθείᾰζον ἐθείᾰζες ἐθείᾰζε(ν) ἐθειᾰ́ζετον ἐθειᾰζέτην ἐθειᾰ́ζομεν ἐθειᾰ́ζετε ἐθείᾰζον
middle/
passive 		indicative ἐθειᾰζόμην ἐθειᾰ́ζου ἐθειᾰ́ζετο ἐθειᾰ́ζεσθον ἐθειᾰζέσθην ἐθειᾰζόμεθᾰ ἐθειᾰ́ζεσθε ἐθειᾰ́ζοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: θειᾰ́σω, θειᾰ́σομαι, θειᾰσθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative θειᾰ́σω θειᾰ́σεις θειᾰ́σει θειᾰ́σετον θειᾰ́σετον θειᾰ́σομεν θειᾰ́σετε θειᾰ́σουσῐ(ν)
optative θειᾰ́σοιμῐ θειᾰ́σοις θειᾰ́σοι θειᾰ́σοιτον θειᾰσοίτην θειᾰ́σοιμεν θειᾰ́σοιτε θειᾰ́σοιεν
middle indicative θειᾰ́σομαι θειᾰ́σῃ / θειᾰ́σει θειᾰ́σεται θειᾰ́σεσθον θειᾰ́σεσθον θειᾰσόμεθᾰ θειᾰ́σεσθε θειᾰ́σονται
optative θειᾰσοίμην θειᾰ́σοιο θειᾰ́σοιτο θειᾰ́σοισθον θειᾰσοίσθην θειᾰσοίμεθᾰ θειᾰ́σοισθε θειᾰ́σοιντο
passive indicative θειᾰσθήσομαι θειᾰσθήσῃ θειᾰσθήσεται θειᾰσθήσεσθον θειᾰσθήσεσθον θειᾰσθησόμεθᾰ θειᾰσθήσεσθε θειᾰσθήσονται
optative θειᾰσθησοίμην θειᾰσθήσοιο θειᾰσθήσοιτο θειᾰσθήσοισθον θειᾰσθησοίσθην θειᾰσθησοίμεθᾰ θειᾰσθήσοισθε θειᾰσθήσοιντο
active middle passive
infinitive θειᾰ́σειν θειᾰ́σεσθαι θειᾰσθήσεσθαι
participle m θειᾰ́σων θειᾰσόμενος θειᾰσθησόμενος
f θειᾰ́σουσᾰ θειᾰσομένη θειᾰσθησομένη
n θειᾰ́σον θειᾰσόμενον θειᾰσθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐθείᾰσᾰ, ἐθειᾰσᾰ́μην, ἐθειᾰ́σθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐθείᾰσᾰ ἐθείᾰσᾰς ἐθείᾰσε(ν) ἐθειᾰ́σᾰτον ἐθειᾰσᾰ́την ἐθειᾰ́σᾰμεν ἐθειᾰ́σᾰτε ἐθείᾰσᾰν
subjunctive θειᾰ́σω θειᾰ́σῃς θειᾰ́σῃ θειᾰ́σητον θειᾰ́σητον θειᾰ́σωμεν θειᾰ́σητε θειᾰ́σωσῐ(ν)
optative θειᾰ́σαιμῐ θειᾰ́σειᾰς / θειᾰ́σαις θειᾰ́σειε(ν) / θειᾰ́σαι θειᾰ́σαιτον θειᾰσαίτην θειᾰ́σαιμεν θειᾰ́σαιτε θειᾰ́σειᾰν / θειᾰ́σαιεν
imperative   θείᾰσον θειᾰσᾰ́τω θειᾰ́σᾰτον θειᾰσᾰ́των   θειᾰ́σᾰτε θειᾰσᾰ́ντων
middle indicative ἐθειᾰσᾰ́μην ἐθειᾰ́σω ἐθειᾰ́σᾰτο ἐθειᾰ́σᾰσθον ἐθειᾰσᾰ́σθην ἐθειᾰσᾰ́μεθᾰ ἐθειᾰ́σᾰσθε ἐθειᾰ́σᾰντο
subjunctive θειᾰ́σωμαι θειᾰ́σῃ θειᾰ́σηται θειᾰ́σησθον θειᾰ́σησθον θειᾰσώμεθᾰ θειᾰ́σησθε θειᾰ́σωνται
optative θειᾰσαίμην θειᾰ́σαιο θειᾰ́σαιτο θειᾰ́σαισθον θειᾰσαίσθην θειᾰσαίμεθᾰ θειᾰ́σαισθε θειᾰ́σαιντο
imperative   θείᾰσαι θειᾰσᾰ́σθω θειᾰ́σᾰσθον θειᾰσᾰ́σθων   θειᾰ́σᾰσθε θειᾰσᾰ́σθων
passive indicative ἐθειᾰ́σθην ἐθειᾰ́σθης ἐθειᾰ́σθη ἐθειᾰ́σθητον ἐθειᾰσθήτην ἐθειᾰ́σθημεν ἐθειᾰ́σθητε ἐθειᾰ́σθησᾰν
subjunctive θειᾰσθῶ θειᾰσθῇς θειᾰσθῇ θειᾰσθῆτον θειᾰσθῆτον θειᾰσθῶμεν θειᾰσθῆτε θειᾰσθῶσῐ(ν)
optative θειᾰσθείην θειᾰσθείης θειᾰσθείη θειᾰσθεῖτον / θειᾰσθείητον θειᾰσθείτην / θειᾰσθειήτην θειᾰσθεῖμεν / θειᾰσθείημεν θειᾰσθεῖτε / θειᾰσθείητε θειᾰσθεῖεν / θειᾰσθείησᾰν
imperative   θειᾰ́σθητῐ θειᾰσθήτω θειᾰ́σθητον θειᾰσθήτων   θειᾰ́σθητε θειᾰσθέντων
active middle passive
infinitive θειᾰ́σαι θειᾰ́σᾰσθαι θειᾰσθῆναι
participle m θειᾰ́σᾱς θειᾰσᾰ́μενος θειᾰσθείς
f θειᾰ́σᾱσᾰ θειᾰσᾰμένη θειᾰσθεῖσᾰ
n θειᾰ́σᾰν θειᾰσᾰ́μενον θειᾰσθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: τεθείᾰκᾰ, τεθείᾰσμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative τεθείᾰκᾰ τεθείᾰκᾰς τεθείᾰκε(ν) τεθειᾰ́κᾰτον τεθειᾰ́κᾰτον τεθειᾰ́κᾰμεν τεθειᾰ́κᾰτε τεθειᾰ́κᾱσῐ(ν)
subjunctive τεθειᾰ́κω τεθειᾰ́κῃς τεθειᾰ́κῃ τεθειᾰ́κητον τεθειᾰ́κητον τεθειᾰ́κωμεν τεθειᾰ́κητε τεθειᾰ́κωσῐ(ν)
optative τεθειᾰ́κοιμῐ / τεθειᾰκοίην τεθειᾰ́κοις / τεθειᾰκοίης τεθειᾰ́κοι / τεθειᾰκοίη τεθειᾰ́κοιτον τεθειᾰκοίτην τεθειᾰ́κοιμεν τεθειᾰ́κοιτε τεθειᾰ́κοιεν
imperative   τεθείᾰκε τεθειᾰκέτω τεθειᾰ́κετον τεθειᾰκέτων   τεθειᾰ́κετε τεθειᾰκόντων
middle/
passive 		indicative τεθείᾰσμαι τεθείᾰσαι τεθείᾰσται τεθείᾰσθον τεθείᾰσθον τεθειᾰ́σμεθᾰ τεθείᾰσθε τεθειᾰ́δᾰται
subjunctive τεθειᾰσμένος ὦ τεθειᾰσμένος ᾖς τεθειᾰσμένος ᾖ τεθειᾰσμένω ἦτον τεθειᾰσμένω ἦτον τεθειᾰσμένοι ὦμεν τεθειᾰσμένοι ἦτε τεθειᾰσμένοι ὦσῐ(ν)
optative τεθειᾰσμένος εἴην τεθειᾰσμένος εἴης τεθειᾰσμένος εἴη τεθειᾰσμένω εἴητον / εἶτον τεθειᾰσμένω εἰήτην / εἴτην τεθειᾰσμένοι εἴημεν / εἶμεν τεθειᾰσμένοι εἴητε / εἶτε τεθειᾰσμένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   τεθείᾰσο τεθειᾰ́σθω τεθείᾰσθον τεθειᾰ́σθων   τεθείᾰσθε τεθειᾰ́σθων
active middle/passive
infinitive τεθειᾰκέναι τεθειᾰ́σθαι
participle m τεθειᾰκώς τεθειᾰσμένος
f τεθειᾰκυῖᾰ τεθειᾰσμένη
n τεθειᾰκός τεθειᾰσμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἐθειᾰ́κειν / ἐθειᾰ́κη, ἐθειᾰ́σμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐθειᾰ́κειν / ἐθειᾰ́κη ἐθειᾰ́κεις / ἐθειᾰ́κης ἐθειᾰ́κει(ν) ἐθειᾰ́κετον ἐθειᾰκέτην ἐθειᾰ́κεμεν ἐθειᾰ́κετε ἐθειᾰ́κεσᾰν
middle/
passive 		indicative ἐθειᾰ́σμην ἐθείᾰσο ἐθείᾰστο ἐθείᾰσθον ἐθειᾰ́σθην ἐθειᾰ́σμεθᾰ ἐθείᾰσθε ἐθειᾰ́δᾰτο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.