θυγάτερα

See also: θυγατέρα

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /tʰy.ɡá.te.ra/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /tʰyˈɡa.te.ra/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /θyˈɣa.te.ra/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /θyˈɣa.te.ra/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /θiˈɣa.te.ra/

Noun

θῠγάτερᾰ • (thŭgáteră)

accusative singular of θυγάτηρ (thugátēr)