θυγατέρα

See also: θυγάτερα

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /tʰy.ɡa.té.ra/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /tʰy.ɡaˈte.ra/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /θy.ɣaˈte.ra/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /θy.ɣaˈte.ra/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /θi.ɣaˈte.ra/

Noun

θῠγᾰτέρᾰ • (thŭgătéră)

accusative singular of θυγάτηρ (thugátēr)

Greek

Alternative forms

(Old Athenian dialect, Maniot dialect) δυχατέρα (dychatéra)
(Leucadian dialect) θυατέρα (thyatéra)

Etymology

From Ancient Greek θυγάτηρ (thugátēr), from Proto-Indo-European *dʰugh₂tḗr. Cognate with Tsakonian σάτη (sáti).

Pronunciation

IPA^(key): /θi.ɣaˈte.ra/

Noun

θυγατέρα • (thygatéra) f (plural θυγατέρες)

(literary, archaic, dialect) daughter

Declension

Declension of **θυγατέρα**
	singular	plural
nominative	θυγατέρα (thygatéra)	θυγατέρες (thygatéres)
genitive	θυγατέρας (thygatéras)	θυγατέρων (thygatéron)
accusative	θυγατέρα (thygatéra)	θυγατέρες (thygatéres)
vocative	θυγατέρα (thygatéra)	θυγατέρες (thygatéres)

Synonyms

κόρη f (kóri) (usual, modern term)

Related terms

ακριβοθυγατέρα f (akrivothygatéra, “much loved daughter”)
θυγατρικός (thygatrikós, “subsidiary”)