ιδιοτελής

Greek

Adjective

ιδιοτελής • (idiotelís) m (feminine ιδιοτελής, neuter ιδιοτελές)

  1. selfish, self-seeking

Declension

Declension of ιδιοτελής
singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative ιδιοτελής (idiotelís) ιδιοτελής (idiotelís) ιδιοτελές (idiotelés) ιδιοτελείς (idioteleís) ιδιοτελείς (idioteleís) ιδιοτελή (idiotelí)
genitive ιδιοτελούς (idioteloús)
ιδιοτελή (idiotelí) 		ιδιοτελούς (idioteloús) ιδιοτελούς (idioteloús) ιδιοτελών (idiotelón) ιδιοτελών (idiotelón) ιδιοτελών (idiotelón)
accusative ιδιοτελή (idiotelí) ιδιοτελή (idiotelí) ιδιοτελές (idiotelés) ιδιοτελείς (idioteleís) ιδιοτελείς (idioteleís) ιδιοτελή (idiotelí)
vocative ιδιοτελή (idiotelí)
ιδιοτελής (idiotelís) 		ιδιοτελής (idiotelís) ιδιοτελές (idiotelés) ιδιοτελείς (idioteleís) ιδιοτελείς (idioteleís) ιδιοτελή (idiotelí)
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.