κάταγμα

Greek

Etymology

From Ancient Greek κάταγμα (kátagma).

Noun

κάταγμα • (kátagma) n (plural κατάγματα)

  1. (medicine) fracture, break (bone injury)

Declension

Declension of κάταγμα
singular plural
nominative κάταγμα (kátagma) κατάγματα (katágmata)
genitive κατάγματος (katágmatos) καταγμάτων (katagmáton)
accusative κάταγμα (kátagma) κατάγματα (katágmata)
vocative κάταγμα (kátagma) κατάγματα (katágmata)
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.