κέλευσμα
Ancient Greek
Alternative forms
- κέλευμᾰ (kéleumă)
Etymology
From κελεύω (keleúō, “urge, order”) + -μᾰ (-mă).
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /ké.leu̯z.ma/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /ˈke.lewz.ma/
- (4th CE Koine) IPA(key): /ˈce.leβz.ma/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /ˈce.levz.ma/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /ˈce.levz.ma/
Noun
κέλευσμᾰ • (kéleusmă) n (genitive κελεύσμᾰτος); third declension
Inflection
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | τὸ κέλευσμᾰ tò kéleusmă |
τὼ κελεύσμᾰτε tṑ keleúsmăte |
τᾰ̀ κελεύσμᾰτᾰ tằ keleúsmătă | ||||||||||
| Genitive | τοῦ κελεύσμᾰτος toû keleúsmătos |
τοῖν κελευσμᾰ́τοιν toîn keleusmắtoin |
τῶν κελευσμᾰ́των tôn keleusmắtōn | ||||||||||
| Dative | τῷ κελεύσμᾰτῐ tōî keleúsmătĭ |
τοῖν κελευσμᾰ́τοιν toîn keleusmắtoin |
τοῖς κελεύσμᾰσῐ / κελεύσμᾰσῐν toîs keleúsmăsĭ(n) | ||||||||||
| Accusative | τὸ κέλευσμᾰ tò kéleusmă |
τὼ κελεύσμᾰτε tṑ keleúsmăte |
τᾰ̀ κελεύσμᾰτᾰ tằ keleúsmătă | ||||||||||
| Vocative | κέλευσμᾰ kéleusmă |
κελεύσμᾰτε keleúsmăte |
κελεύσμᾰτᾰ keleúsmătă | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||
Descendants
- Latin: celeusma
References
- “κέλευσμα”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- “κέλευσμα”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
- κέλευσμα in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- G2752 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible
- Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.