κίνητρον
Ancient Greek
Etymology
From κῑνέω (kīnéō, “to move, to stir”) + -τρον (-tron).
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /kǐː.nɛː.tron/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /ˈki.ne̝.tron/
- (4th CE Koine) IPA(key): /ˈci.ni.tron/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /ˈci.ni.tron/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /ˈci.ni.tron/
Noun
κῑ́νητρον • (kī́nētron) n (genitive κῑνήτρου); second declension
Inflection
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | τὸ κῑ́νητρον tò kī́nētron |
τὼ κῑνήτρω tṑ kīnḗtrō |
τᾰ̀ κῑ́νητρᾰ tằ kī́nētră | ||||||||||
| Genitive | τοῦ κῑνήτρου toû kīnḗtrou |
τοῖν κῑνήτροιν toîn kīnḗtroin |
τῶν κῑνήτρων tôn kīnḗtrōn | ||||||||||
| Dative | τῷ κῑνήτρῳ tōî kīnḗtrōi |
τοῖν κῑνήτροιν toîn kīnḗtroin |
τοῖς κῑνήτροις toîs kīnḗtrois | ||||||||||
| Accusative | τὸ κῑ́νητρον tò kī́nētron |
τὼ κῑνήτρω tṑ kīnḗtrō |
τᾰ̀ κῑ́νητρᾰ tằ kī́nētră | ||||||||||
| Vocative | κῑ́νητρον kī́nētron |
κῑνήτρω kīnḗtrō |
κῑ́νητρᾰ kī́nētră | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||
Descendants
- Greek: κίνητρο (kínitro)
Further reading
- “κίνητρον”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- κίνητρον in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette