κακκείων

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /kak.kěː.ɔːn/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /kakˈki.on/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /kaˈci.on/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /kaˈci.on/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /kaˈci.on/

Participle

κακκείων • (kakkeíōn) m (feminine κακκείουσᾰ, neuter κακκεῖον); first/third declension

(Epic) future active participle of κατάκειμαι (katákeimai)

Declension

First and third declension of κᾰκκείων; κᾰκκείουσᾰ; κᾰκκεῖον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	κᾰκκείων kăkkeíōn	κᾰκκείουσᾰ kăkkeíousă	κᾰκκεῖον kăkkeîon	κᾰκκείοντε kăkkeíonte	κᾰκκειούσᾱ kăkkeioúsā	κᾰκκείοντε kăkkeíonte	κᾰκκείοντες kăkkeíontes	κᾰκκείουσαι kăkkeíousai	κᾰκκείοντᾰ kăkkeíontă
Genitive	κᾰκκείοντος kăkkeíontos	κᾰκκειούσης kăkkeioúsēs	κᾰκκείοντος kăkkeíontos	κᾰκκειόντοιν kăkkeióntoin	κᾰκκειούσαιν kăkkeioúsain	κᾰκκειόντοιν kăkkeióntoin	κᾰκκειόντων kăkkeióntōn	κᾰκκειουσῶν kăkkeiousôn	κᾰκκειόντων kăkkeióntōn
Dative	κᾰκκείοντῐ kăkkeíontĭ	κᾰκκειούσῃ kăkkeioúsēi	κᾰκκείοντῐ kăkkeíontĭ	κᾰκκειόντοιν kăkkeióntoin	κᾰκκειούσαιν kăkkeioúsain	κᾰκκειόντοιν kăkkeióntoin	κᾰκκείουσῐ / κᾰκκείουσῐν kăkkeíousĭ(n)	κᾰκκειούσαις kăkkeioúsais	κᾰκκείουσῐ / κᾰκκείουσῐν kăkkeíousĭ(n)
Accusative	κᾰκκείοντᾰ kăkkeíontă	κᾰκκείουσᾰν kăkkeíousăn	κᾰκκεῖον kăkkeîon	κᾰκκείοντε kăkkeíonte	κᾰκκειούσᾱ kăkkeioúsā	κᾰκκείοντε kăkkeíonte	κᾰκκείοντᾰς kăkkeíontăs	κᾰκκειούσᾱς kăkkeioúsās	κᾰκκείοντᾰ kăkkeíontă
Vocative	κᾰκκείων kăkkeíōn	κᾰκκείουσᾰ kăkkeíousă	κᾰκκεῖον kăkkeîon	κᾰκκείοντε kăkkeíonte	κᾰκκειούσᾱ kăkkeioúsā	κᾰκκείοντε kăkkeíonte	κᾰκκείοντες kăkkeíontes	κᾰκκείουσαι kăkkeíousai	κᾰκκείοντᾰ kăkkeíontă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	κᾰκκειόντως kăkkeióntōs			—			—
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.