κακοποίηση

Greek

Etymology

Learned borrowing from Koine Greek κακοποίησις (kakopoíēsis).[1] By surface analysis, κακοποίη- (stem of κακοποιώ (kakopoió)) +‎ -ση (-si) or κακο- (kako-) +‎ -ποίηση (-poíisi).

Pronunciation

  • IPA(key): /ka.koˈpi.i.si/
  • Hyphenation: κα‧κο‧ποί‧η‧ση

Noun

κακοποίηση • (kakopoíisi) f (plural κακοποιήσεις)

  1. abuse, ill-treatment, maltreatment, mistreatment (cruel or harmful treatment)
    παιδική κακοποίηση ― paidikí kakopoíisi ― child abuse
    ψυχολογική κακοποίηση ― psychologikí kakopoíisi ― psychological abuse
  2. abuse (forcing of undesired sexual activity by one person on another)
    σεξουαλική κακοποίηση ― sexoualikí kakopoíisi ― sexual abuse
  3. abuse (insulting speech)
    Near-synonym: βρισιές f pl (vrisiés)
    λεκτική κακοποίηση ― lektikí kakopoíisi ― verbal abuse
  4. abuse (misuse; improper use; perversion)

Declension

Declension of κακοποίηση
singular plural
nominative κακοποίηση (kakopoíisi) κακοποιήσεις (kakopoiíseis)
genitive κακοποίησης (kakopoíisis) κακοποιήσεων (kakopoiíseon)
accusative κακοποίηση (kakopoíisi) κακοποιήσεις (kakopoiíseis)
vocative κακοποίηση (kakopoíisi) κακοποιήσεις (kakopoiíseis)

Older or formal genitive singular: κακοποιήσεως (kakopoiíseos)

See also

References

  1. ^ κακοποίηση, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.