κακουργέω

Ancient Greek

Etymology

From κακοῦργος (kakoûrgos, “malicious, evildoer”) +‎ -έω (-éō, “verb forming suffix”)

Pronunciation

 

Verb

κᾰκουργέω • (kăkourgéō)

  1. to do evil, work wickedness, be vicious
  2. (of discussion) to use captious or unfair arguments
  3. to maltreat, injure
  4. to ravage (a country)
  5. to spoil (the argument)
  6. to corrupt, falsify

Inflection

   Present: κᾰκουργέω, κᾰκουργέομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κᾰκουργέω κᾰκουργέεις κᾰκουργέει κᾰκουργέετον κᾰκουργέετον κᾰκουργέομεν κᾰκουργέετε κᾰκουργέουσῐ(ν)
subjunctive κᾰκουργέω κᾰκουργέῃς κᾰκουργέῃ κᾰκουργέητον κᾰκουργέητον κᾰκουργέωμεν κᾰκουργέητε κᾰκουργέωσῐ(ν)
optative κᾰκουργέοιμῐ κᾰκουργέοις κᾰκουργέοι κᾰκουργέοιτον κᾰκουργεοίτην κᾰκουργέοιμεν κᾰκουργέοιτε κᾰκουργέοιεν
imperative   κᾰκούργεε κᾰκουργεέτω κᾰκουργέετον κᾰκουργεέτων   κᾰκουργέετε κᾰκουργεόντων
middle/
passive 		indicative κᾰκουργέομαι κᾰκουργέῃ,
κᾰκουργέει 		κᾰκουργέεται κᾰκουργέεσθον κᾰκουργέεσθον κᾰκουργεόμεθᾰ κᾰκουργέεσθε κᾰκουργέονται
subjunctive κᾰκουργέωμαι κᾰκουργέῃ κᾰκουργέηται κᾰκουργέησθον κᾰκουργέησθον κᾰκουργεώμεθᾰ κᾰκουργέησθε κᾰκουργέωνται
optative κᾰκουργεοίμην κᾰκουργέοιο κᾰκουργέοιτο κᾰκουργέοισθον κᾰκουργεοίσθην κᾰκουργεοίμεθᾰ κᾰκουργέοισθε κᾰκουργέοιντο
imperative   κᾰκουργέου κᾰκουργεέσθω κᾰκουργέεσθον κᾰκουργεέσθων   κᾰκουργέεσθε κᾰκουργεέσθων
active middle/passive
infinitive κᾰκουργέειν κᾰκουργέεσθαι
participle m κᾰκουργέων κᾰκουργεόμενος
f κᾰκουργέουσᾰ κᾰκουργεομένη
n κᾰκουργέον κᾰκουργεόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: κᾰκουργῶ, κᾰκουργοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κᾰκουργῶ κᾰκουργεῖς κᾰκουργεῖ κᾰκουργεῖτον κᾰκουργεῖτον κᾰκουργοῦμεν κᾰκουργεῖτε κᾰκουργοῦσῐ(ν)
subjunctive κᾰκουργῶ κᾰκουργῇς κᾰκουργῇ κᾰκουργῆτον κᾰκουργῆτον κᾰκουργῶμεν κᾰκουργῆτε κᾰκουργῶσῐ(ν)
optative κᾰκουργοίην,
κᾰκουργοῖμῐ 		κᾰκουργοίης,
κᾰκουργοῖς 		κᾰκουργοίη,
κᾰκουργοῖ 		κᾰκουργοῖτον,
κᾰκουργοίητον 		κᾰκουργοίτην,
κᾰκουργοιήτην 		κᾰκουργοῖμεν,
κᾰκουργοίημεν 		κᾰκουργοῖτε,
κᾰκουργοίητε 		κᾰκουργοῖεν,
κᾰκουργοίησᾰν
imperative   κᾰκούργει κᾰκουργείτω κᾰκουργεῖτον κᾰκουργείτων   κᾰκουργεῖτε κᾰκουργούντων
middle/
passive 		indicative κᾰκουργοῦμαι κᾰκουργεῖ,
κᾰκουργῇ 		κᾰκουργεῖται κᾰκουργεῖσθον κᾰκουργεῖσθον κᾰκουργούμεθᾰ κᾰκουργεῖσθε κᾰκουργοῦνται
subjunctive κᾰκουργῶμαι κᾰκουργῇ κᾰκουργῆται κᾰκουργῆσθον κᾰκουργῆσθον κᾰκουργώμεθᾰ κᾰκουργῆσθε κᾰκουργῶνται
optative κᾰκουργοίμην κᾰκουργοῖο κᾰκουργοῖτο κᾰκουργοῖσθον κᾰκουργοίσθην κᾰκουργοίμεθᾰ κᾰκουργοῖσθε κᾰκουργοῖντο
imperative   κᾰκουργοῦ κᾰκουργείσθω κᾰκουργεῖσθον κᾰκουργείσθων   κᾰκουργεῖσθε κᾰκουργείσθων
active middle/passive
infinitive κᾰκουργεῖν κᾰκουργεῖσθαι
participle m κᾰκουργῶν κᾰκουργούμενος
f κᾰκουργοῦσᾰ κᾰκουργουμένη
n κᾰκουργοῦν κᾰκουργούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐκᾰκούργεον, ἐκᾰκουργεόμην (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐκᾰκούργεον ἐκᾰκούργεες ἐκᾰκούργεε(ν) ἐκᾰκουργέετον ἐκᾰκουργεέτην ἐκᾰκουργέομεν ἐκᾰκουργέετε ἐκᾰκούργεον
middle/
passive 		indicative ἐκᾰκουργεόμην ἐκᾰκουργέου ἐκᾰκουργέετο ἐκᾰκουργέεσθον ἐκᾰκουργεέσθην ἐκᾰκουργεόμεθᾰ ἐκᾰκουργέεσθε ἐκᾰκουργέοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐκᾰκούργουν, ἐκᾰκουργούμην (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐκᾰκούργουν ἐκᾰκούργεις ἐκᾰκούργει ἐκᾰκουργεῖτον ἐκᾰκουργείτην ἐκᾰκουργοῦμεν ἐκᾰκουργεῖτε ἐκᾰκούργουν
middle/
passive 		indicative ἐκᾰκουργούμην ἐκᾰκουργοῦ ἐκᾰκουργεῖτο ἐκᾰκουργεῖσθον ἐκᾰκουργείσθην ἐκᾰκουργούμεθᾰ ἐκᾰκουργεῖσθε ἐκᾰκουργοῦντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: κᾰκουργήσω, κᾰκουργήσομαι, κᾰκουργηθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κᾰκουργήσω κᾰκουργήσεις κᾰκουργήσει κᾰκουργήσετον κᾰκουργήσετον κᾰκουργήσομεν κᾰκουργήσετε κᾰκουργήσουσῐ(ν)
optative κᾰκουργήσοιμῐ κᾰκουργήσοις κᾰκουργήσοι κᾰκουργήσοιτον κᾰκουργησοίτην κᾰκουργήσοιμεν κᾰκουργήσοιτε κᾰκουργήσοιεν
middle indicative κᾰκουργήσομαι κᾰκουργήσῃ,
κᾰκουργήσει 		κᾰκουργήσεται κᾰκουργήσεσθον κᾰκουργήσεσθον κᾰκουργησόμεθᾰ κᾰκουργήσεσθε κᾰκουργήσονται
optative κᾰκουργησοίμην κᾰκουργήσοιο κᾰκουργήσοιτο κᾰκουργήσοισθον κᾰκουργησοίσθην κᾰκουργησοίμεθᾰ κᾰκουργήσοισθε κᾰκουργήσοιντο
passive indicative κᾰκουργηθήσομαι κᾰκουργηθήσῃ κᾰκουργηθήσεται κᾰκουργηθήσεσθον κᾰκουργηθήσεσθον κᾰκουργηθησόμεθᾰ κᾰκουργηθήσεσθε κᾰκουργηθήσονται
optative κᾰκουργηθησοίμην κᾰκουργηθήσοιο κᾰκουργηθήσοιτο κᾰκουργηθήσοισθον κᾰκουργηθησοίσθην κᾰκουργηθησοίμεθᾰ κᾰκουργηθήσοισθε κᾰκουργηθήσοιντο
active middle passive
infinitive κᾰκουργήσειν κᾰκουργήσεσθαι κᾰκουργηθήσεσθαι
participle m κᾰκουργήσων κᾰκουργησόμενος κᾰκουργηθησόμενος
f κᾰκουργήσουσᾰ κᾰκουργησομένη κᾰκουργηθησομένη
n κᾰκουργῆσον κᾰκουργησόμενον κᾰκουργηθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐκᾰκούργησᾰ, ἐκᾰκουργησᾰ́μην, ἐκᾰκουργήθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐκᾰκούργησᾰ ἐκᾰκούργησᾰς ἐκᾰκούργησε(ν) ἐκᾰκουργήσᾰτον ἐκᾰκουργησᾰ́την ἐκᾰκουργήσᾰμεν ἐκᾰκουργήσᾰτε ἐκᾰκούργησᾰν
subjunctive κᾰκουργήσω κᾰκουργήσῃς κᾰκουργήσῃ κᾰκουργήσητον κᾰκουργήσητον κᾰκουργήσωμεν κᾰκουργήσητε κᾰκουργήσωσῐ(ν)
optative κᾰκουργήσαιμῐ κᾰκουργήσειᾰς,
κᾰκουργήσαις 		κᾰκουργήσειε(ν),
κᾰκουργήσαι 		κᾰκουργήσαιτον κᾰκουργησαίτην κᾰκουργήσαιμεν κᾰκουργήσαιτε κᾰκουργήσειᾰν,
κᾰκουργήσαιεν
imperative   κᾰκούργησον κᾰκουργησᾰ́τω κᾰκουργήσᾰτον κᾰκουργησᾰ́των   κᾰκουργήσᾰτε κᾰκουργησᾰ́ντων
middle indicative ἐκᾰκουργησᾰ́μην ἐκᾰκουργήσω ἐκᾰκουργήσᾰτο ἐκᾰκουργήσᾰσθον ἐκᾰκουργησᾰ́σθην ἐκᾰκουργησᾰ́μεθᾰ ἐκᾰκουργήσᾰσθε ἐκᾰκουργήσᾰντο
subjunctive κᾰκουργήσωμαι κᾰκουργήσῃ κᾰκουργήσηται κᾰκουργήσησθον κᾰκουργήσησθον κᾰκουργησώμεθᾰ κᾰκουργήσησθε κᾰκουργήσωνται
optative κᾰκουργησαίμην κᾰκουργήσαιο κᾰκουργήσαιτο κᾰκουργήσαισθον κᾰκουργησαίσθην κᾰκουργησαίμεθᾰ κᾰκουργήσαισθε κᾰκουργήσαιντο
imperative   κᾰκούργησαι κᾰκουργησᾰ́σθω κᾰκουργήσᾰσθον κᾰκουργησᾰ́σθων   κᾰκουργήσᾰσθε κᾰκουργησᾰ́σθων
passive indicative ἐκᾰκουργήθην ἐκᾰκουργήθης ἐκᾰκουργήθη ἐκᾰκουργήθητον ἐκᾰκουργηθήτην ἐκᾰκουργήθημεν ἐκᾰκουργήθητε ἐκᾰκουργήθησᾰν
subjunctive κᾰκουργηθῶ κᾰκουργηθῇς κᾰκουργηθῇ κᾰκουργηθῆτον κᾰκουργηθῆτον κᾰκουργηθῶμεν κᾰκουργηθῆτε κᾰκουργηθῶσῐ(ν)
optative κᾰκουργηθείην κᾰκουργηθείης κᾰκουργηθείη κᾰκουργηθεῖτον,
κᾰκουργηθείητον 		κᾰκουργηθείτην,
κᾰκουργηθειήτην 		κᾰκουργηθεῖμεν,
κᾰκουργηθείημεν 		κᾰκουργηθεῖτε,
κᾰκουργηθείητε 		κᾰκουργηθεῖεν,
κᾰκουργηθείησᾰν
imperative   κᾰκουργήθητῐ κᾰκουργηθήτω κᾰκουργήθητον κᾰκουργηθήτων   κᾰκουργήθητε κᾰκουργηθέντων
active middle passive
infinitive κᾰκουργῆσαι κᾰκουργήσᾰσθαι κᾰκουργηθῆναι
participle m κᾰκουργήσᾱς κᾰκουργησᾰ́μενος κᾰκουργηθείς
f κᾰκουργήσᾱσᾰ κᾰκουργησᾰμένη κᾰκουργηθεῖσᾰ
n κᾰκουργῆσᾰν κᾰκουργησᾰ́μενον κᾰκουργηθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: κεκᾰκούργηκᾰ, κεκᾰκούργημαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κεκᾰκούργηκᾰ κεκᾰκούργηκᾰς κεκᾰκούργηκε(ν) κεκᾰκουργήκᾰτον κεκᾰκουργήκᾰτον κεκᾰκουργήκᾰμεν κεκᾰκουργήκᾰτε κεκᾰκουργήκᾱσῐ(ν)
subjunctive κεκᾰκουργήκω κεκᾰκουργήκῃς κεκᾰκουργήκῃ κεκᾰκουργήκητον κεκᾰκουργήκητον κεκᾰκουργήκωμεν κεκᾰκουργήκητε κεκᾰκουργήκωσῐ(ν)
optative κεκᾰκουργήκοιμῐ,
κεκᾰκουργηκοίην 		κεκᾰκουργήκοις,
κεκᾰκουργηκοίης 		κεκᾰκουργήκοι,
κεκᾰκουργηκοίη 		κεκᾰκουργήκοιτον κεκᾰκουργηκοίτην κεκᾰκουργήκοιμεν κεκᾰκουργήκοιτε κεκᾰκουργήκοιεν
imperative   κεκᾰκούργηκε κεκᾰκουργηκέτω κεκᾰκουργήκετον κεκᾰκουργηκέτων   κεκᾰκουργήκετε κεκᾰκουργηκόντων
middle/
passive 		indicative κεκᾰκούργημαι κεκᾰκούργησαι κεκᾰκούργηται κεκᾰκούργησθον κεκᾰκούργησθον κεκᾰκουργήμεθᾰ κεκᾰκούργησθε κεκᾰκούργηνται
subjunctive κεκᾰκουργημένος ὦ κεκᾰκουργημένος ᾖς κεκᾰκουργημένος ᾖ κεκᾰκουργημένω ἦτον κεκᾰκουργημένω ἦτον κεκᾰκουργημένοι ὦμεν κεκᾰκουργημένοι ἦτε κεκᾰκουργημένοι ὦσῐ(ν)
optative κεκᾰκουργημένος εἴην κεκᾰκουργημένος εἴης κεκᾰκουργημένος εἴη κεκᾰκουργημένω εἴητον/εἶτον κεκᾰκουργημένω εἰήτην/εἴτην κεκᾰκουργημένοι εἴημεν/εἶμεν κεκᾰκουργημένοι εἴητε/εἶτε κεκᾰκουργημένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   κεκᾰκούργησο κεκᾰκουργήσθω κεκᾰκούργησθον κεκᾰκουργήσθων   κεκᾰκούργησθε κεκᾰκουργήσθων
active middle/passive
infinitive κεκᾰκουργηκέναι κεκᾰκουργῆσθαι
participle m κεκᾰκουργηκώς κεκᾰκουργημένος
f κεκᾰκουργηκυῖᾰ κεκᾰκουργημένη
n κεκᾰκουργηκός κεκᾰκουργημένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἐκεκᾰκουργήκειν, ἐκεκᾰκουργήμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐκεκᾰκουργήκειν,
ἐκεκᾰκουργήκη 		ἐκεκᾰκουργήκεις,
ἐκεκᾰκουργήκης 		ἐκεκᾰκουργήκει(ν) ἐκεκᾰκουργήκετον ἐκεκᾰκουργηκέτην ἐκεκᾰκουργήκεμεν ἐκεκᾰκουργήκετε ἐκεκᾰκουργήκεσᾰν
middle/
passive 		indicative ἐκεκᾰκουργήμην ἐκεκᾰκούργησο ἐκεκᾰκούργητο ἐκεκᾰκούργησθον ἐκεκᾰκουργήσθην ἐκεκᾰκουργήμεθᾰ ἐκεκᾰκούργησθε ἐκεκᾰκούργηντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.