κακούμενος

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /ka.kǔː.me.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /kaˈku.me.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /kaˈku.me.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /kaˈku.me.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /kaˈku.me.nos/

Participle

κᾰκούμενος • (kăkoúmenos) m (feminine κᾰκουμένη, neuter κᾰκούμενον); first/second declension

present mediopassive participle of κακόω (kakóō)

Declension

First and second declension of κᾰκούμενος; κᾰκουμένη; κᾰκούμενον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	κᾰκούμενος kăkoúmenos	κᾰκουμένη kăkouménē	κᾰκούμενον kăkoúmenon	κᾰκουμένω kăkouménō	κᾰκουμένᾱ kăkouménā	κᾰκουμένω kăkouménō	κᾰκούμενοι kăkoúmenoi	κᾰκούμεναι kăkoúmenai	κᾰκούμενᾰ kăkoúmenă
Genitive	κᾰκουμένου kăkouménou	κᾰκουμένης kăkouménēs	κᾰκουμένου kăkouménou	κᾰκουμένοιν kăkouménoin	κᾰκουμέναιν kăkouménain	κᾰκουμένοιν kăkouménoin	κᾰκουμένων kăkouménōn	κᾰκουμένων kăkouménōn	κᾰκουμένων kăkouménōn
Dative	κᾰκουμένῳ kăkouménōi	κᾰκουμένῃ kăkouménēi	κᾰκουμένῳ kăkouménōi	κᾰκουμένοιν kăkouménoin	κᾰκουμέναιν kăkouménain	κᾰκουμένοιν kăkouménoin	κᾰκουμένοις kăkouménois	κᾰκουμέναις kăkouménais	κᾰκουμένοις kăkouménois
Accusative	κᾰκούμενον kăkoúmenon	κᾰκουμένην kăkouménēn	κᾰκούμενον kăkoúmenon	κᾰκουμένω kăkouménō	κᾰκουμένᾱ kăkouménā	κᾰκουμένω kăkouménō	κᾰκουμένους kăkouménous	κᾰκουμένᾱς kăkouménās	κᾰκούμενᾰ kăkoúmenă
Vocative	κᾰκούμενε kăkoúmene	κᾰκουμένη kăkouménē	κᾰκούμενον kăkoúmenon	κᾰκουμένω kăkouménō	κᾰκουμένᾱ kăkouménā	κᾰκουμένω kăkouménō	κᾰκούμενοι kăkoúmenoi	κᾰκούμεναι kăkoúmenai	κᾰκούμενᾰ kăkoúmenă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	κᾰκουμένως kăkouménōs			κᾰκουμενώτερος kăkoumenṓteros			κᾰκουμενώτᾰτος kăkoumenṓtătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.