κακόω

Ancient Greek

Etymology

From κακός (kakós) +‎ -όω (-óō).

Pronunciation

 

Verb

κᾰκόω • (kăkóō)

  1. to treat ill, maltreat, afflict, distress, vex
  2. to hurt, harm
  3. (passive voice) to suffer ill, be in poor condition
  4. to befoul, spoil, ruin

Conjugation

   Present: κᾰκῶ, κᾰκοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κᾰκῶ κᾰκοῖς κᾰκοῖ κᾰκοῦτον κᾰκοῦτον κᾰκοῦμεν κᾰκοῦτε κᾰκοῦσῐ(ν)
subjunctive κᾰκῶ κᾰκοῖς κᾰκοῖ κᾰκῶτον κᾰκῶτον κᾰκῶμεν κᾰκῶτε κᾰκῶσῐ(ν)
optative κᾰκοίην / κᾰκοῖμῐ κᾰκοίης / κᾰκοῖς κᾰκοίη / κᾰκοῖ κᾰκοῖτον / κᾰκοίητον κᾰκοίτην / κᾰκοιήτην κᾰκοῖμεν / κᾰκοίημεν κᾰκοῖτε / κᾰκοίητε κᾰκοῖεν / κᾰκοίησᾰν
imperative   κᾰ́κου κᾰκούτω κᾰκοῦτον κᾰκούτων   κᾰκοῦτε κᾰκούντων
middle/
passive 		indicative κᾰκοῦμαι κᾰκοῖ κᾰκοῦται κᾰκοῦσθον κᾰκοῦσθον κᾰκούμεθᾰ κᾰκοῦσθε κᾰκοῦνται
subjunctive κᾰκῶμαι κᾰκοῖ κᾰκῶται κᾰκῶσθον κᾰκῶσθον κᾰκώμεθᾰ κᾰκῶσθε κᾰκῶνται
optative κᾰκοίμην κᾰκοῖο κᾰκοῖτο κᾰκοῖσθον κᾰκοίσθην κᾰκοίμεθᾰ κᾰκοῖσθε κᾰκοῖντο
imperative   κᾰκοῦ κᾰκούσθω κᾰκοῦσθον κᾰκούσθων   κᾰκοῦσθε κᾰκούσθων
active middle/passive
infinitive κᾰκοῦν κᾰκοῦσθαι
participle m κᾰκῶν κᾰκούμενος
f κᾰκοῦσᾰ κᾰκουμένη
n κᾰκοῦν κᾰκούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: κᾰ́κουν, κᾰκούμην (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κᾰ́κουν κᾰ́κους κᾰ́κου κᾰκοῦτον κᾰκούτην κᾰκοῦμεν κᾰκοῦτε κᾰ́κουν
middle/
passive 		indicative κᾰκούμην κᾰκοῦ κᾰκοῦτο κᾰκοῦσθον κᾰκούσθην κᾰκούμεθᾰ κᾰκοῦσθε κᾰκοῦντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: κᾰκώσω, κᾰκώσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κᾰκώσω κᾰκώσεις κᾰκώσει κᾰκώσετον κᾰκώσετον κᾰκώσομεν κᾰκώσετε κᾰκώσουσῐ(ν)
optative κᾰκώσοιμῐ κᾰκώσοις κᾰκώσοι κᾰκώσοιτον κᾰκωσοίτην κᾰκώσοιμεν κᾰκώσοιτε κᾰκώσοιεν
middle indicative κᾰκώσομαι κᾰκώσῃ / κᾰκώσει κᾰκώσεται κᾰκώσεσθον κᾰκώσεσθον κᾰκωσόμεθᾰ κᾰκώσεσθε κᾰκώσονται
optative κᾰκωσοίμην κᾰκώσοιο κᾰκώσοιτο κᾰκώσοισθον κᾰκωσοίσθην κᾰκωσοίμεθᾰ κᾰκώσοισθε κᾰκώσοιντο
active middle
infinitive κᾰκώσειν κᾰκώσεσθαι
participle m κᾰκώσων κᾰκωσόμενος
f κᾰκώσουσᾰ κᾰκωσομένη
n κᾰκῶσον κᾰκωσόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐκᾰ́κωσᾰ, ἐκᾰκωσᾰ́μην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐκᾰ́κωσᾰ ἐκᾰ́κωσᾰς ἐκᾰ́κωσε(ν) ἐκᾰκώσᾰτον ἐκᾰκωσᾰ́την ἐκᾰκώσᾰμεν ἐκᾰκώσᾰτε ἐκᾰ́κωσᾰν
subjunctive κᾰκώσω κᾰκώσῃς κᾰκώσῃ κᾰκώσητον κᾰκώσητον κᾰκώσωμεν κᾰκώσητε κᾰκώσωσῐ(ν)
optative κᾰκώσαιμῐ κᾰκώσειᾰς / κᾰκώσαις κᾰκώσειε(ν) / κᾰκώσαι κᾰκώσαιτον κᾰκωσαίτην κᾰκώσαιμεν κᾰκώσαιτε κᾰκώσειᾰν / κᾰκώσαιεν
imperative   κᾰ́κωσον κᾰκωσᾰ́τω κᾰκώσᾰτον κᾰκωσᾰ́των   κᾰκώσᾰτε κᾰκωσᾰ́ντων
middle indicative ἐκᾰκωσᾰ́μην ἐκᾰκώσω ἐκᾰκώσᾰτο ἐκᾰκώσᾰσθον ἐκᾰκωσᾰ́σθην ἐκᾰκωσᾰ́μεθᾰ ἐκᾰκώσᾰσθε ἐκᾰκώσᾰντο
subjunctive κᾰκώσωμαι κᾰκώσῃ κᾰκώσηται κᾰκώσησθον κᾰκώσησθον κᾰκωσώμεθᾰ κᾰκώσησθε κᾰκώσωνται
optative κᾰκωσαίμην κᾰκώσαιο κᾰκώσαιτο κᾰκώσαισθον κᾰκωσαίσθην κᾰκωσαίμεθᾰ κᾰκώσαισθε κᾰκώσαιντο
imperative   κᾰ́κωσαι κᾰκωσᾰ́σθω κᾰκώσᾰσθον κᾰκωσᾰ́σθων   κᾰκώσᾰσθε κᾰκωσᾰ́σθων
active middle
infinitive κᾰκῶσαι κᾰκώσᾰσθαι
participle m κᾰκώσᾱς κᾰκωσᾰ́μενος
f κᾰκώσᾱσᾰ κᾰκωσᾰμένη
n κᾰκῶσᾰν κᾰκωσᾰ́μενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: κεκᾰ́κωκᾰ, κᾰ́κωμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κεκᾰ́κωκᾰ κεκᾰ́κωκᾰς κεκᾰ́κωκε(ν) κεκᾰκώκᾰτον κεκᾰκώκᾰτον κεκᾰκώκᾰμεν κεκᾰκώκᾰτε κεκᾰκώκᾱσῐ(ν)
subjunctive κεκᾰκώκω κεκᾰκώκῃς κεκᾰκώκῃ κεκᾰκώκητον κεκᾰκώκητον κεκᾰκώκωμεν κεκᾰκώκητε κεκᾰκώκωσῐ(ν)
optative κεκᾰκώκοιμῐ / κεκᾰκωκοίην κεκᾰκώκοις / κεκᾰκωκοίης κεκᾰκώκοι / κεκᾰκωκοίη κεκᾰκώκοιτον κεκᾰκωκοίτην κεκᾰκώκοιμεν κεκᾰκώκοιτε κεκᾰκώκοιεν
imperative   κεκᾰ́κωκε κεκᾰκωκέτω κεκᾰκώκετον κεκᾰκωκέτων   κεκᾰκώκετε κεκᾰκωκόντων
middle/
passive 		indicative κᾰ́κωμαι κᾰ́κωσαι κᾰ́κωται κᾰ́κωσθον κᾰ́κωσθον κᾰκώμεθᾰ κᾰ́κωσθε κᾰ́κωνται
subjunctive κᾰκωμένος ὦ κᾰκωμένος ᾖς κᾰκωμένος ᾖ κᾰκωμένω ἦτον κᾰκωμένω ἦτον κᾰκωμένοι ὦμεν κᾰκωμένοι ἦτε κᾰκωμένοι ὦσῐ(ν)
optative κᾰκωμένος εἴην κᾰκωμένος εἴης κᾰκωμένος εἴη κᾰκωμένω εἴητον / εἶτον κᾰκωμένω εἰήτην / εἴτην κᾰκωμένοι εἴημεν / εἶμεν κᾰκωμένοι εἴητε / εἶτε κᾰκωμένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   κᾰ́κωσο κᾰκώσθω κᾰ́κωσθον κᾰκώσθων   κᾰ́κωσθε κᾰκώσθων
active middle/passive
infinitive κεκᾰκωκέναι κᾰκῶσθαι
participle m κεκᾰκωκώς κᾰκωμένος
f κεκᾰκωκυῖᾰ κᾰκωμένη
n κεκᾰκωκός κᾰκωμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.