καλότυχος
Greek
Etymology
Inherited from Byzantine Greek καλότυχος (kalótukhos). By surface analysis, καλο- (kalo-) + τύχ(η) (tých(i)) + -ος (-os).[1]
Pronunciation
- IPA(key): /kaˈlo.ti.xos/
- Hyphenation: κα‧λό‧τυ‧χος
Adjective
καλότυχος • (kalótychos) m (feminine καλότυχη, neuter καλότυχο)
Declension
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | καλότυχος (kalótychos) | καλότυχη (kalótychi) | καλότυχο (kalótycho) | καλότυχοι (kalótychoi) | καλότυχες (kalótyches) | καλότυχα (kalótycha) | |
| genitive | καλότυχου (kalótychou) | καλότυχης (kalótychis) | καλότυχου (kalótychou) | καλότυχων (kalótychon) | καλότυχων (kalótychon) | καλότυχων (kalótychon) | |
| accusative | καλότυχο (kalótycho) | καλότυχη (kalótychi) | καλότυχο (kalótycho) | καλότυχους (kalótychous) | καλότυχες (kalótyches) | καλότυχα (kalótycha) | |
| vocative | καλότυχε (kalótyche) | καλότυχη (kalótychi) | καλότυχο (kalótycho) | καλότυχοι (kalótychoi) | καλότυχες (kalótyches) | καλότυχα (kalótycha) | |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο καλότυχος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο καλότυχος, etc.)
Derived terms
- καλοτυχιά f (kalotychiá)
- καλοτυχία f (kalotychía)
- καλοτυχίζω (kalotychízo)
- καλοτύχισμα n (kalotýchisma)
References
- ^ καλότυχος, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language