καρδινάλιος

Greek

Etymology

Learnedly, from Byzantine Greek καρδινάλιος (kardinálios), from New Latin cardinālis (“pertaining to a hinge, that on which something turns or depends”).

Pronunciation

  • IPA(key): /kaɾ.ðiˈna.li.os/
  • Hyphenation: καρ‧δι‧νά‧λι‧ος

Noun

καρδινάλιος • (kardinálios) m (plural καρδινάλιοι)

  1. (Roman Catholicism) cardinal (official)

Declension

Declension of καρδινάλιος
singular plural
nominative καρδινάλιος (kardinálios) καρδινάλιοι (kardinálioi)
genitive καρδινάλιου (kardináliou)
καρδιναλίου (kardinalíou) 		καρδινάλιων (kardinálion)
καρδιναλίων (kardinalíon)
accusative καρδινάλιο (kardinálio) καρδινάλιους (kardinálious)
καρδιναλίους (kardinalíous)
vocative καρδινάλιε (kardinálie) καρδινάλιοι (kardinálioi)

Second forms are formal. 

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.