cardinalis
See also: Cardinalis
Latin
Etymology
From cardō (“door hinge”) + -ālis.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [kar.dɪˈnaː.lɪs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [kar.d̪iˈnaː.lis]
Adjective
cardinālis (neuter cardināle); third-declension two-termination adjective
Declension
Third-declension two-termination adjective.
singular | plural | ||||
---|---|---|---|---|---|
masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
nominative | cardinālis | cardināle | cardinālēs | cardinālia | |
genitive | cardinālis | cardinālium | |||
dative | cardinālī | cardinālibus | |||
accusative | cardinālem | cardināle | cardinālēs cardinālīs |
cardinālia | |
ablative | cardinālī | cardinālibus | |||
vocative | cardinālis | cardināle | cardinālēs | cardinālia |
Derived terms
- cardināliter
Descendants
Noun
cardinālis m (genitive cardinālis); third declension
- (Ecclesiastical Latin) cardinal; originally chief presbyter
- (grammar) cardinal numeral
Declension
Third-declension noun (i-stem).
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | cardinālis | cardinālēs |
genitive | cardinālis | cardinālium |
dative | cardinālī | cardinālibus |
accusative | cardinālem | cardinālēs cardinālīs |
ablative | cardināle | cardinālibus |
vocative | cardinālis | cardinālēs |
Derived terms
- cardinālātus
- cardinālitās
Descendants
References
- “cardinalis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- "cardinalis", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- cardinalis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.