κατακοιμάω

Ancient Greek

Etymology

From κατα- (kata-) +‎ κοιμάω (koimáō).

Pronunciation

 

Verb

κᾰτᾰκοιμάω • (kătăkoimáō)

  1. to put (someone) to bed, put (someone) to sleep
  2. (passive voice) to lie down to sleep
  3. (passive voice with active meaning) to have sex (with someone)
    • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 2.355 :
      τὼ μή τις πρὶν ἐπειγέσθω οἶκον δὲ νέεσθαι πρίν τινα πὰρ Τρώων ἀλόχῳ κατακοιμηθῆναι τίσασθαι δ᾽ Ἑλένης ὁρμήματά τε στοναχάς τε.
      tṑ mḗ tis prìn epeigésthō oîkon dè néesthai prín tina pàr Trṓōn alókhōi katakoimēthênai tísasthai d’ Helénēs hormḗmatá te stonakhás te.
      • Translation by Theodore Alois Buckley
        Let not any one, therefore, hasten to return home before each has slept with a Trojan wife, and has avenged the cares and griefs of Helen.

Inflection

   Present: κᾰτᾰκοιμᾰ́ω, κᾰτᾰκοιμᾰ́ομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κᾰτᾰκοιμᾰ́ω κᾰτᾰκοιμᾰ́εις κᾰτᾰκοιμᾰ́ει κᾰτᾰκοιμᾰ́ετον κᾰτᾰκοιμᾰ́ετον κᾰτᾰκοιμᾰ́ομεν κᾰτᾰκοιμᾰ́ετε κᾰτᾰκοιμᾰ́ουσῐ(ν)
subjunctive κᾰτᾰκοιμᾰ́ω κᾰτᾰκοιμᾰ́ῃς κᾰτᾰκοιμᾰ́ῃ κᾰτᾰκοιμᾰ́ητον κᾰτᾰκοιμᾰ́ητον κᾰτᾰκοιμᾰ́ωμεν κᾰτᾰκοιμᾰ́ητε κᾰτᾰκοιμᾰ́ωσῐ(ν)
optative κᾰτᾰκοιμᾰ́οιμῐ κᾰτᾰκοιμᾰ́οις κᾰτᾰκοιμᾰ́οι κᾰτᾰκοιμᾰ́οιτον κᾰτᾰκοιμᾰοίτην κᾰτᾰκοιμᾰ́οιμεν κᾰτᾰκοιμᾰ́οιτε κᾰτᾰκοιμᾰ́οιεν
imperative   κᾰτᾰκοίμᾰε κᾰτᾰκοιμᾰέτω κᾰτᾰκοιμᾰ́ετον κᾰτᾰκοιμᾰέτων   κᾰτᾰκοιμᾰ́ετε κᾰτᾰκοιμᾰόντων
middle/
passive 		indicative κᾰτᾰκοιμᾰ́ομαι κᾰτᾰκοιμᾰ́ῃ / κᾰτᾰκοιμᾰ́ει κᾰτᾰκοιμᾰ́εται κᾰτᾰκοιμᾰ́εσθον κᾰτᾰκοιμᾰ́εσθον κᾰτᾰκοιμᾰόμεθᾰ κᾰτᾰκοιμᾰ́εσθε κᾰτᾰκοιμᾰ́ονται
subjunctive κᾰτᾰκοιμᾰ́ωμαι κᾰτᾰκοιμᾰ́ῃ κᾰτᾰκοιμᾰ́ηται κᾰτᾰκοιμᾰ́ησθον κᾰτᾰκοιμᾰ́ησθον κᾰτᾰκοιμᾰώμεθᾰ κᾰτᾰκοιμᾰ́ησθε κᾰτᾰκοιμᾰ́ωνται
optative κᾰτᾰκοιμᾰοίμην κᾰτᾰκοιμᾰ́οιο κᾰτᾰκοιμᾰ́οιτο κᾰτᾰκοιμᾰ́οισθον κᾰτᾰκοιμᾰοίσθην κᾰτᾰκοιμᾰοίμεθᾰ κᾰτᾰκοιμᾰ́οισθε κᾰτᾰκοιμᾰ́οιντο
imperative   κᾰτᾰκοιμᾰ́ου κᾰτᾰκοιμᾰέσθω κᾰτᾰκοιμᾰ́εσθον κᾰτᾰκοιμᾰέσθων   κᾰτᾰκοιμᾰ́εσθε κᾰτᾰκοιμᾰέσθων
active middle/passive
infinitive κᾰτᾰκοιμᾰ́ειν κᾰτᾰκοιμᾰ́εσθαι
participle m κᾰτᾰκοιμᾰ́ων κᾰτᾰκοιμᾰόμενος
f κᾰτᾰκοιμᾰ́ουσᾰ κᾰτᾰκοιμᾰομένη
n κᾰτᾰκοιμᾰ́ον κᾰτᾰκοιμᾰόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: κᾰτᾰκοιμῶ, κᾰτᾰκοιμῶμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κᾰτᾰκοιμῶ κᾰτᾰκοιμᾷς κᾰτᾰκοιμᾷ κᾰτᾰκοιμᾶτον κᾰτᾰκοιμᾶτον κᾰτᾰκοιμῶμεν κᾰτᾰκοιμᾶτε κᾰτᾰκοιμῶσῐ(ν)
subjunctive κᾰτᾰκοιμῶ κᾰτᾰκοιμᾷς κᾰτᾰκοιμᾷ κᾰτᾰκοιμᾶτον κᾰτᾰκοιμᾶτον κᾰτᾰκοιμῶμεν κᾰτᾰκοιμᾶτε κᾰτᾰκοιμῶσῐ(ν)
optative κᾰτᾰκοιμῴην / κᾰτᾰκοιμῷμῐ κᾰτᾰκοιμῴης / κᾰτᾰκοιμῷς κᾰτᾰκοιμῴη / κᾰτᾰκοιμῷ κᾰτᾰκοιμῷτον / κᾰτᾰκοιμῴητον κᾰτᾰκοιμῴτην / κᾰτᾰκοιμῳήτην κᾰτᾰκοιμῷμεν / κᾰτᾰκοιμῴημεν κᾰτᾰκοιμῷτε / κᾰτᾰκοιμῴητε κᾰτᾰκοιμῷεν / κᾰτᾰκοιμῴησᾰν
imperative   κᾰτᾰκοίμᾱ κᾰτᾰκοιμᾱ́τω κᾰτᾰκοιμᾶτον κᾰτᾰκοιμᾱ́των   κᾰτᾰκοιμᾶτε κᾰτᾰκοιμώντων
middle/
passive 		indicative κᾰτᾰκοιμῶμαι κᾰτᾰκοιμᾷ κᾰτᾰκοιμᾶται κᾰτᾰκοιμᾶσθον κᾰτᾰκοιμᾶσθον κᾰτᾰκοιμώμεθᾰ κᾰτᾰκοιμᾶσθε κᾰτᾰκοιμῶνται
subjunctive κᾰτᾰκοιμῶμαι κᾰτᾰκοιμᾷ κᾰτᾰκοιμᾶται κᾰτᾰκοιμᾶσθον κᾰτᾰκοιμᾶσθον κᾰτᾰκοιμώμεθᾰ κᾰτᾰκοιμᾶσθε κᾰτᾰκοιμῶνται
optative κᾰτᾰκοιμῴμην κᾰτᾰκοιμῷο κᾰτᾰκοιμῷτο κᾰτᾰκοιμῷσθον κᾰτᾰκοιμῴσθην κᾰτᾰκοιμῴμεθᾰ κᾰτᾰκοιμῷσθε κᾰτᾰκοιμῷντο
imperative   κᾰτᾰκοιμῶ κᾰτᾰκοιμᾱ́σθω κᾰτᾰκοιμᾶσθον κᾰτᾰκοιμᾱ́σθων   κᾰτᾰκοιμᾶσθε κᾰτᾰκοιμᾱ́σθων
active middle/passive
infinitive κᾰτᾰκοιμᾶν κᾰτᾰκοιμᾶσθαι
participle m κᾰτᾰκοιμῶν κᾰτᾰκοιμώμενος
f κᾰτᾰκοιμῶσᾰ κᾰτᾰκοιμωμένη
n κᾰτᾰκοιμῶν κᾰτᾰκοιμώμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: κᾰτεκοίμᾰον, κᾰτεκοιμᾰόμην (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κᾰτεκοίμᾰον κᾰτεκοίμᾰες κᾰτεκοίμᾰε(ν) κᾰτεκοιμᾰ́ετον κᾰτεκοιμᾰέτην κᾰτεκοιμᾰ́ομεν κᾰτεκοιμᾰ́ετε κᾰτεκοίμᾰον
middle/
passive 		indicative κᾰτεκοιμᾰόμην κᾰτεκοιμᾰ́ου κᾰτεκοιμᾰ́ετο κᾰτεκοιμᾰ́εσθον κᾰτεκοιμᾰέσθην κᾰτεκοιμᾰόμεθᾰ κᾰτεκοιμᾰ́εσθε κᾰτεκοιμᾰ́οντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: κᾰτεκοίμων, κᾰτεκοιμώμην (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κᾰτεκοίμων κᾰτεκοίμᾱς κᾰτεκοίμᾱ κᾰτεκοιμᾶτον κᾰτεκοιμᾱ́την κᾰτεκοιμῶμεν κᾰτεκοιμᾶτε κᾰτεκοίμων
middle/
passive 		indicative κᾰτεκοιμώμην κᾰτεκοιμῶ κᾰτεκοιμᾶτο κᾰτεκοιμᾶσθον κᾰτεκοιμᾱ́σθην κᾰτεκοιμώμεθᾰ κᾰτεκοιμᾶσθε κᾰτεκοιμῶντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: κᾰτᾰκοιμήσω, κᾰτᾰκοιμήσομαι, κᾰτᾰκοιμηθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κᾰτᾰκοιμήσω κᾰτᾰκοιμήσεις κᾰτᾰκοιμήσει κᾰτᾰκοιμήσετον κᾰτᾰκοιμήσετον κᾰτᾰκοιμήσομεν κᾰτᾰκοιμήσετε κᾰτᾰκοιμήσουσῐ(ν)
optative κᾰτᾰκοιμήσοιμῐ κᾰτᾰκοιμήσοις κᾰτᾰκοιμήσοι κᾰτᾰκοιμήσοιτον κᾰτᾰκοιμησοίτην κᾰτᾰκοιμήσοιμεν κᾰτᾰκοιμήσοιτε κᾰτᾰκοιμήσοιεν
middle indicative κᾰτᾰκοιμήσομαι κᾰτᾰκοιμήσῃ / κᾰτᾰκοιμήσει κᾰτᾰκοιμήσεται κᾰτᾰκοιμήσεσθον κᾰτᾰκοιμήσεσθον κᾰτᾰκοιμησόμεθᾰ κᾰτᾰκοιμήσεσθε κᾰτᾰκοιμήσονται
optative κᾰτᾰκοιμησοίμην κᾰτᾰκοιμήσοιο κᾰτᾰκοιμήσοιτο κᾰτᾰκοιμήσοισθον κᾰτᾰκοιμησοίσθην κᾰτᾰκοιμησοίμεθᾰ κᾰτᾰκοιμήσοισθε κᾰτᾰκοιμήσοιντο
passive indicative κᾰτᾰκοιμηθήσομαι κᾰτᾰκοιμηθήσῃ κᾰτᾰκοιμηθήσεται κᾰτᾰκοιμηθήσεσθον κᾰτᾰκοιμηθήσεσθον κᾰτᾰκοιμηθησόμεθᾰ κᾰτᾰκοιμηθήσεσθε κᾰτᾰκοιμηθήσονται
optative κᾰτᾰκοιμηθησοίμην κᾰτᾰκοιμηθήσοιο κᾰτᾰκοιμηθήσοιτο κᾰτᾰκοιμηθήσοισθον κᾰτᾰκοιμηθησοίσθην κᾰτᾰκοιμηθησοίμεθᾰ κᾰτᾰκοιμηθήσοισθε κᾰτᾰκοιμηθήσοιντο
active middle passive
infinitive κᾰτᾰκοιμήσειν κᾰτᾰκοιμήσεσθαι κᾰτᾰκοιμηθήσεσθαι
participle m κᾰτᾰκοιμήσων κᾰτᾰκοιμησόμενος κᾰτᾰκοιμηθησόμενος
f κᾰτᾰκοιμήσουσᾰ κᾰτᾰκοιμησομένη κᾰτᾰκοιμηθησομένη
n κᾰτᾰκοιμῆσον κᾰτᾰκοιμησόμενον κᾰτᾰκοιμηθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: κᾰτεκοίμησᾰ, κᾰτεκοιμησᾰ́μην, κᾰτεκοιμήθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κᾰτεκοίμησᾰ κᾰτεκοίμησᾰς κᾰτεκοίμησε(ν) κᾰτεκοιμήσᾰτον κᾰτεκοιμησᾰ́την κᾰτεκοιμήσᾰμεν κᾰτεκοιμήσᾰτε κᾰτεκοίμησᾰν
subjunctive κᾰτᾰκοιμήσω κᾰτᾰκοιμήσῃς κᾰτᾰκοιμήσῃ κᾰτᾰκοιμήσητον κᾰτᾰκοιμήσητον κᾰτᾰκοιμήσωμεν κᾰτᾰκοιμήσητε κᾰτᾰκοιμήσωσῐ(ν)
optative κᾰτᾰκοιμήσαιμῐ κᾰτᾰκοιμήσειᾰς / κᾰτᾰκοιμήσαις κᾰτᾰκοιμήσειε(ν) / κᾰτᾰκοιμήσαι κᾰτᾰκοιμήσαιτον κᾰτᾰκοιμησαίτην κᾰτᾰκοιμήσαιμεν κᾰτᾰκοιμήσαιτε κᾰτᾰκοιμήσειᾰν / κᾰτᾰκοιμήσαιεν
imperative   κᾰτᾰκοίμησον κᾰτᾰκοιμησᾰ́τω κᾰτᾰκοιμήσᾰτον κᾰτᾰκοιμησᾰ́των   κᾰτᾰκοιμήσᾰτε κᾰτᾰκοιμησᾰ́ντων
middle indicative κᾰτεκοιμησᾰ́μην κᾰτεκοιμήσω κᾰτεκοιμήσᾰτο κᾰτεκοιμήσᾰσθον κᾰτεκοιμησᾰ́σθην κᾰτεκοιμησᾰ́μεθᾰ κᾰτεκοιμήσᾰσθε κᾰτεκοιμήσᾰντο
subjunctive κᾰτᾰκοιμήσωμαι κᾰτᾰκοιμήσῃ κᾰτᾰκοιμήσηται κᾰτᾰκοιμήσησθον κᾰτᾰκοιμήσησθον κᾰτᾰκοιμησώμεθᾰ κᾰτᾰκοιμήσησθε κᾰτᾰκοιμήσωνται
optative κᾰτᾰκοιμησαίμην κᾰτᾰκοιμήσαιο κᾰτᾰκοιμήσαιτο κᾰτᾰκοιμήσαισθον κᾰτᾰκοιμησαίσθην κᾰτᾰκοιμησαίμεθᾰ κᾰτᾰκοιμήσαισθε κᾰτᾰκοιμήσαιντο
imperative   κᾰτᾰκοίμησαι κᾰτᾰκοιμησᾰ́σθω κᾰτᾰκοιμήσᾰσθον κᾰτᾰκοιμησᾰ́σθων   κᾰτᾰκοιμήσᾰσθε κᾰτᾰκοιμησᾰ́σθων
passive indicative κᾰτεκοιμήθην κᾰτεκοιμήθης κᾰτεκοιμήθη κᾰτεκοιμήθητον κᾰτεκοιμηθήτην κᾰτεκοιμήθημεν κᾰτεκοιμήθητε κᾰτεκοιμήθησᾰν
subjunctive κᾰτᾰκοιμηθῶ κᾰτᾰκοιμηθῇς κᾰτᾰκοιμηθῇ κᾰτᾰκοιμηθῆτον κᾰτᾰκοιμηθῆτον κᾰτᾰκοιμηθῶμεν κᾰτᾰκοιμηθῆτε κᾰτᾰκοιμηθῶσῐ(ν)
optative κᾰτᾰκοιμηθείην κᾰτᾰκοιμηθείης κᾰτᾰκοιμηθείη κᾰτᾰκοιμηθεῖτον / κᾰτᾰκοιμηθείητον κᾰτᾰκοιμηθείτην / κᾰτᾰκοιμηθειήτην κᾰτᾰκοιμηθεῖμεν / κᾰτᾰκοιμηθείημεν κᾰτᾰκοιμηθεῖτε / κᾰτᾰκοιμηθείητε κᾰτᾰκοιμηθεῖεν / κᾰτᾰκοιμηθείησᾰν
imperative   κᾰτᾰκοιμήθητῐ κᾰτᾰκοιμηθήτω κᾰτᾰκοιμήθητον κᾰτᾰκοιμηθήτων   κᾰτᾰκοιμήθητε κᾰτᾰκοιμηθέντων
active middle passive
infinitive κᾰτᾰκοιμῆσαι κᾰτᾰκοιμήσᾰσθαι κᾰτᾰκοιμηθῆναι
participle m κᾰτᾰκοιμήσᾱς κᾰτᾰκοιμησᾰ́μενος κᾰτᾰκοιμηθείς
f κᾰτᾰκοιμήσᾱσᾰ κᾰτᾰκοιμησᾰμένη κᾰτᾰκοιμηθεῖσᾰ
n κᾰτᾰκοιμῆσᾰν κᾰτᾰκοιμησᾰ́μενον κᾰτᾰκοιμηθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: κᾰτᾰκεκοίμημαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle/
passive 		indicative κᾰτᾰκεκοίμημαι κᾰτᾰκεκοίμησαι κᾰτᾰκεκοίμηται κᾰτᾰκεκοίμησθον κᾰτᾰκεκοίμησθον κᾰτᾰκεκοιμήμεθᾰ κᾰτᾰκεκοίμησθε κᾰτᾰκεκοίμηνται
subjunctive κᾰτᾰκεκοιμημένος ὦ κᾰτᾰκεκοιμημένος ᾖς κᾰτᾰκεκοιμημένος ᾖ κᾰτᾰκεκοιμημένω ἦτον κᾰτᾰκεκοιμημένω ἦτον κᾰτᾰκεκοιμημένοι ὦμεν κᾰτᾰκεκοιμημένοι ἦτε κᾰτᾰκεκοιμημένοι ὦσῐ(ν)
optative κᾰτᾰκεκοιμημένος εἴην κᾰτᾰκεκοιμημένος εἴης κᾰτᾰκεκοιμημένος εἴη κᾰτᾰκεκοιμημένω εἴητον / εἶτον κᾰτᾰκεκοιμημένω εἰήτην / εἴτην κᾰτᾰκεκοιμημένοι εἴημεν / εἶμεν κᾰτᾰκεκοιμημένοι εἴητε / εἶτε κᾰτᾰκεκοιμημένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   κᾰτᾰκεκοίμησο κᾰτᾰκεκοιμήσθω κᾰτᾰκεκοίμησθον κᾰτᾰκεκοιμήσθων   κᾰτᾰκεκοίμησθε κᾰτᾰκεκοιμήσθων
middle/passive
infinitive κᾰτᾰκεκοιμῆσθαι
participle m κᾰτᾰκεκοιμημένος
f κᾰτᾰκεκοιμημένη
n κᾰτᾰκεκοιμημένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: κᾰτεκεκοιμήμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle/
passive 		indicative κᾰτεκεκοιμήμην κᾰτεκεκοίμησο κᾰτεκεκοίμητο κᾰτεκεκοίμησθον κᾰτεκεκοιμήσθην κᾰτεκεκοιμήμεθᾰ κᾰτεκεκοίμησθε κᾰτεκεκοίμηντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.