κοιμάω

Ancient Greek

Etymology

    From Proto-Indo-European *ḱey- (“to lie down”). Related to κεῖμαι (keîmai, “to lie outstretched”).[1]

    Pronunciation

     

    Verb

    κοιμάω • (koimáō)

    1. to put to sleep, lull
    2. (middle voice and passive voice) to sleep

    Inflection

       Present: κοιμᾰ́ω, κοιμᾰ́ομαι (Uncontracted)
    number singular dual plural
    first second third second third first second third
    active indicative κοιμᾰ́ω κοιμᾰ́εις κοιμᾰ́ει κοιμᾰ́ετον κοιμᾰ́ετον κοιμᾰ́ομεν κοιμᾰ́ετε κοιμᾰ́ουσῐ(ν)
    subjunctive κοιμᾰ́ω κοιμᾰ́ῃς κοιμᾰ́ῃ κοιμᾰ́ητον κοιμᾰ́ητον κοιμᾰ́ωμεν κοιμᾰ́ητε κοιμᾰ́ωσῐ(ν)
    optative κοιμᾰ́οιμῐ κοιμᾰ́οις κοιμᾰ́οι κοιμᾰ́οιτον κοιμᾰοίτην κοιμᾰ́οιμεν κοιμᾰ́οιτε κοιμᾰ́οιεν
    imperative   κοίμᾰε κοιμᾰέτω κοιμᾰ́ετον κοιμᾰέτων   κοιμᾰ́ετε κοιμᾰόντων
    middle/
    passive     		indicative κοιμᾰ́ομαι κοιμᾰ́ῃ / κοιμᾰ́ει κοιμᾰ́εται κοιμᾰ́εσθον κοιμᾰ́εσθον κοιμᾰόμεθᾰ κοιμᾰ́εσθε κοιμᾰ́ονται
    subjunctive κοιμᾰ́ωμαι κοιμᾰ́ῃ κοιμᾰ́ηται κοιμᾰ́ησθον κοιμᾰ́ησθον κοιμᾰώμεθᾰ κοιμᾰ́ησθε κοιμᾰ́ωνται
    optative κοιμᾰοίμην κοιμᾰ́οιο κοιμᾰ́οιτο κοιμᾰ́οισθον κοιμᾰοίσθην κοιμᾰοίμεθᾰ κοιμᾰ́οισθε κοιμᾰ́οιντο
    imperative   κοιμᾰ́ου κοιμᾰέσθω κοιμᾰ́εσθον κοιμᾰέσθων   κοιμᾰ́εσθε κοιμᾰέσθων
    active middle/passive
    infinitive κοιμᾰ́ειν κοιμᾰ́εσθαι
    participle m κοιμᾰ́ων κοιμᾰόμενος
    f κοιμᾰ́ουσᾰ κοιμᾰομένη
    n κοιμᾰ́ον κοιμᾰόμενον
    Notes:
    This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
       Present: κοιμῶ, κοιμῶμαι (Contracted)
    number singular dual plural
    first second third second third first second third
    active indicative κοιμῶ κοιμᾷς κοιμᾷ κοιμᾶτον κοιμᾶτον κοιμῶμεν κοιμᾶτε κοιμῶσῐ(ν)
    subjunctive κοιμῶ κοιμᾷς κοιμᾷ κοιμᾶτον κοιμᾶτον κοιμῶμεν κοιμᾶτε κοιμῶσῐ(ν)
    optative κοιμῴην / κοιμῷμῐ κοιμῴης / κοιμῷς κοιμῴη / κοιμῷ κοιμῷτον / κοιμῴητον κοιμῴτην / κοιμῳήτην κοιμῷμεν / κοιμῴημεν κοιμῷτε / κοιμῴητε κοιμῷεν / κοιμῴησᾰν
    imperative   κοίμᾱ κοιμᾱ́τω κοιμᾶτον κοιμᾱ́των   κοιμᾶτε κοιμώντων
    middle/
    passive     		indicative κοιμῶμαι κοιμᾷ κοιμᾶται κοιμᾶσθον κοιμᾶσθον κοιμώμεθᾰ κοιμᾶσθε κοιμῶνται
    subjunctive κοιμῶμαι κοιμᾷ κοιμᾶται κοιμᾶσθον κοιμᾶσθον κοιμώμεθᾰ κοιμᾶσθε κοιμῶνται
    optative κοιμῴμην κοιμῷο κοιμῷτο κοιμῷσθον κοιμῴσθην κοιμῴμεθᾰ κοιμῷσθε κοιμῷντο
    imperative   κοιμῶ κοιμᾱ́σθω κοιμᾶσθον κοιμᾱ́σθων   κοιμᾶσθε κοιμᾱ́σθων
    active middle/passive
    infinitive κοιμᾶν κοιμᾶσθαι
    participle m κοιμῶν κοιμώμενος
    f κοιμῶσᾰ κοιμωμένη
    n κοιμῶν κοιμώμενον
    Notes:
    This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
       Imperfect: ἐκοίμᾰον, ἐκοιμᾰόμην (Uncontracted)
    number singular dual plural
    first second third second third first second third
    active indicative ἐκοίμᾰον ἐκοίμᾰες ἐκοίμᾰε(ν) ἐκοιμᾰ́ετον ἐκοιμᾰέτην ἐκοιμᾰ́ομεν ἐκοιμᾰ́ετε ἐκοίμᾰον
    middle/
    passive     		indicative ἐκοιμᾰόμην ἐκοιμᾰ́ου ἐκοιμᾰ́ετο ἐκοιμᾰ́εσθον ἐκοιμᾰέσθην ἐκοιμᾰόμεθᾰ ἐκοιμᾰ́εσθε ἐκοιμᾰ́οντο
    Notes:
    This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
       Imperfect: ἐκοίμων, ἐκοιμώμην (Contracted)
    number singular dual plural
    first second third second third first second third
    active indicative ἐκοίμων ἐκοίμᾱς ἐκοίμᾱ ἐκοιμᾶτον ἐκοιμᾱ́την ἐκοιμῶμεν ἐκοιμᾶτε ἐκοίμων
    middle/
    passive     		indicative ἐκοιμώμην ἐκοιμῶ ἐκοιμᾶτο ἐκοιμᾶσθον ἐκοιμᾱ́σθην ἐκοιμώμεθᾰ ἐκοιμᾶσθε ἐκοιμῶντο
    Notes:
    This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
       Future: κοιμήσω, κοιμήσομαι, κοιμηθήσομαι
    number singular dual plural
    first second third second third first second third
    active indicative κοιμήσω κοιμήσεις κοιμήσει κοιμήσετον κοιμήσετον κοιμήσομεν κοιμήσετε κοιμήσουσῐ(ν)
    optative κοιμήσοιμῐ κοιμήσοις κοιμήσοι κοιμήσοιτον κοιμησοίτην κοιμήσοιμεν κοιμήσοιτε κοιμήσοιεν
    middle indicative κοιμήσομαι κοιμήσῃ / κοιμήσει κοιμήσεται κοιμήσεσθον κοιμήσεσθον κοιμησόμεθᾰ κοιμήσεσθε κοιμήσονται
    optative κοιμησοίμην κοιμήσοιο κοιμήσοιτο κοιμήσοισθον κοιμησοίσθην κοιμησοίμεθᾰ κοιμήσοισθε κοιμήσοιντο
    passive indicative κοιμηθήσομαι κοιμηθήσῃ κοιμηθήσεται κοιμηθήσεσθον κοιμηθήσεσθον κοιμηθησόμεθᾰ κοιμηθήσεσθε κοιμηθήσονται
    optative κοιμηθησοίμην κοιμηθήσοιο κοιμηθήσοιτο κοιμηθήσοισθον κοιμηθησοίσθην κοιμηθησοίμεθᾰ κοιμηθήσοισθε κοιμηθήσοιντο
    active middle passive
    infinitive κοιμήσειν κοιμήσεσθαι κοιμηθήσεσθαι
    participle m κοιμήσων κοιμησόμενος κοιμηθησόμενος
    f κοιμήσουσᾰ κοιμησομένη κοιμηθησομένη
    n κοιμῆσον κοιμησόμενον κοιμηθησόμενον
    Notes:
    This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
       Aorist: ἐκοίμησᾰ, ἐκοιμησᾰ́μην, ἐκοιμήθην
    number singular dual plural
    first second third second third first second third
    active indicative ἐκοίμησᾰ ἐκοίμησᾰς ἐκοίμησε(ν) ἐκοιμήσᾰτον ἐκοιμησᾰ́την ἐκοιμήσᾰμεν ἐκοιμήσᾰτε ἐκοίμησᾰν
    subjunctive κοιμήσω κοιμήσῃς κοιμήσῃ κοιμήσητον κοιμήσητον κοιμήσωμεν κοιμήσητε κοιμήσωσῐ(ν)
    optative κοιμήσαιμῐ κοιμήσειᾰς / κοιμήσαις κοιμήσειε(ν) / κοιμήσαι κοιμήσαιτον κοιμησαίτην κοιμήσαιμεν κοιμήσαιτε κοιμήσειᾰν / κοιμήσαιεν
    imperative   κοίμησον κοιμησᾰ́τω κοιμήσᾰτον κοιμησᾰ́των   κοιμήσᾰτε κοιμησᾰ́ντων
    middle indicative ἐκοιμησᾰ́μην ἐκοιμήσω ἐκοιμήσᾰτο ἐκοιμήσᾰσθον ἐκοιμησᾰ́σθην ἐκοιμησᾰ́μεθᾰ ἐκοιμήσᾰσθε ἐκοιμήσᾰντο
    subjunctive κοιμήσωμαι κοιμήσῃ κοιμήσηται κοιμήσησθον κοιμήσησθον κοιμησώμεθᾰ κοιμήσησθε κοιμήσωνται
    optative κοιμησαίμην κοιμήσαιο κοιμήσαιτο κοιμήσαισθον κοιμησαίσθην κοιμησαίμεθᾰ κοιμήσαισθε κοιμήσαιντο
    imperative   κοίμησαι κοιμησᾰ́σθω κοιμήσᾰσθον κοιμησᾰ́σθων   κοιμήσᾰσθε κοιμησᾰ́σθων
    passive indicative ἐκοιμήθην ἐκοιμήθης ἐκοιμήθη ἐκοιμήθητον ἐκοιμηθήτην ἐκοιμήθημεν ἐκοιμήθητε ἐκοιμήθησᾰν
    subjunctive κοιμηθῶ κοιμηθῇς κοιμηθῇ κοιμηθῆτον κοιμηθῆτον κοιμηθῶμεν κοιμηθῆτε κοιμηθῶσῐ(ν)
    optative κοιμηθείην κοιμηθείης κοιμηθείη κοιμηθεῖτον / κοιμηθείητον κοιμηθείτην / κοιμηθειήτην κοιμηθεῖμεν / κοιμηθείημεν κοιμηθεῖτε / κοιμηθείητε κοιμηθεῖεν / κοιμηθείησᾰν
    imperative   κοιμήθητῐ κοιμηθήτω κοιμήθητον κοιμηθήτων   κοιμήθητε κοιμηθέντων
    active middle passive
    infinitive κοιμῆσαι κοιμήσᾰσθαι κοιμηθῆναι
    participle m κοιμήσᾱς κοιμησᾰ́μενος κοιμηθείς
    f κοιμήσᾱσᾰ κοιμησᾰμένη κοιμηθεῖσᾰ
    n κοιμῆσᾰν κοιμησᾰ́μενον κοιμηθέν
    Notes:
    This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
       Aorist: κοίμησᾰ, κοιμησᾰ́μην, κοιμήθην (Epic)
    number singular dual plural
    first second third second third first second third
    active indicative κοίμησᾰ κοίμησᾰς κοίμησε(ν) κοιμήσᾰτον κοιμησᾰ́την κοιμήσᾰμεν κοιμήσᾰτε κοίμησᾰν
    subjunctive κοιμήσω,
    κοιμήσωμῐ     		κοιμήσῃς,
    κοιμήσῃσθᾰ     		κοιμήσῃ,
    κοιμήσῃσῐ     		κοιμήσητον κοιμήσητον κοιμήσωμεν κοιμήσητε κοιμήσωσῐ(ν)
    optative κοιμήσαιμῐ κοιμήσαις,
    κοιμήσαισθᾰ,
    κοιμήσειᾰς     		κοιμήσειε(ν) / κοιμήσαι κοιμησεῖτον κοιμησείτην κοιμησεῖμεν κοιμησεῖτε κοιμησεῖεν
    imperative   κοίμησον κοιμησᾰ́τω κοιμήσᾰτον κοιμησᾰ́των   κοιμήσᾰτε κοιμησᾰ́ντων
    middle indicative κοιμησᾰ́μην κοιμήσᾰο κοιμήσᾰτο κοιμήσᾰσθον κοιμησᾰ́σθην κοιμησᾰ́με(σ)θᾰ κοιμήσᾰσθε κοιμήσᾰντο
    subjunctive κοιμήσωμαι κοιμήσηαι κοιμήσηται κοιμήσησθον κοιμήσησθον κοιμησώμε(σ)θᾰ κοιμήσησθε κοιμήσωνται
    optative κοιμησαίμην κοιμήσαιο κοιμήσαιτο κοιμήσαισθον κοιμησαίσθην κοιμησαίμε(σ)θᾰ κοιμήσαισθε κοιμησαίᾰτο
    imperative   κοίμησαι κοιμησᾰ́σθω κοιμήσᾰσθον κοιμησᾰ́σθων   κοιμήσᾰσθε κοιμησᾰ́σθων
    passive indicative κοιμήθην κοιμήθης κοιμήθη κοιμήθητον κοιμηθήτην κοιμήθημεν κοιμήθητε κοιμήθησᾰν,
    κοίμηθεν
    subjunctive κοιμηθῶ κοιμηθῇς κοιμηθῇ κοιμηθῆτον κοιμηθῆτον κοιμηθῶμεν κοιμηθῆτε κοιμηθῶσῐ(ν)
    optative κοιμηθείην κοιμηθείης κοιμηθείη κοιμηθεῖτον / κοιμηθείητον κοιμηθείτην / κοιμηθειήτην κοιμηθεῖμεν / κοιμηθείημεν κοιμηθεῖτε / κοιμηθείητε κοιμήθειεν / κοιμηθείησᾰν
    imperative   κοιμήθητῐ κοιμηθήτω κοιμήθητον κοιμηθήτων   κοιμήθητε κοιμηθέντων
    active middle passive
    infinitive κοιμῆσαι / κοιμησᾰ́μεν / κοιμησᾰμέναι κοιμήσᾰσθαι κοιμηθῆναι / κοιμηθήμεναι
    participle m κοιμήσᾱς κοιμησᾰ́μενος κοιμηθείς
    f κοιμήσᾱσᾰ κοιμησᾰμένη κοιμηθεῖσᾰ
    n κοιμῆσᾰν κοιμησᾰ́μενον κοιμηθέν
    Notes:
    Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
       Perfect: κεκοίμημαι
    number singular dual plural
    first second third second third first second third
    middle/
    passive     		indicative κεκοίμημαι κεκοίμησαι κεκοίμηται κεκοίμησθον κεκοίμησθον κεκοιμήμεθᾰ κεκοίμησθε κεκοίμηνται
    subjunctive κεκοιμημένος ὦ κεκοιμημένος ᾖς κεκοιμημένος ᾖ κεκοιμημένω ἦτον κεκοιμημένω ἦτον κεκοιμημένοι ὦμεν κεκοιμημένοι ἦτε κεκοιμημένοι ὦσῐ(ν)
    optative κεκοιμημένος εἴην κεκοιμημένος εἴης κεκοιμημένος εἴη κεκοιμημένω εἴητον / εἶτον κεκοιμημένω εἰήτην / εἴτην κεκοιμημένοι εἴημεν / εἶμεν κεκοιμημένοι εἴητε / εἶτε κεκοιμημένοι εἴησᾰν / εἶεν
    imperative   κεκοίμησο κεκοιμήσθω κεκοίμησθον κεκοιμήσθων   κεκοίμησθε κεκοιμήσθων
    middle/passive
    infinitive κεκοιμῆσθαι
    participle m κεκοιμημένος
    f κεκοιμημένη
    n κεκοιμημένον
    Notes:
    This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
       Pluperfect: ἐκεκοιμήμην
    number singular dual plural
    first second third second third first second third
    middle/
    passive     		indicative ἐκεκοιμήμην ἐκεκοίμησο ἐκεκοίμητο ἐκεκοίμησθον ἐκεκοιμήσθην ἐκεκοιμήμεθᾰ ἐκεκοίμησθε ἐκεκοίμηντο
    Notes:
    This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

    Derived terms

    • ἀποκοιμάομαι (apokoimáomai)
    • ἐγκοιμάομαι (enkoimáomai)
    • ἐκκοιμάομαι (ekkoimáomai)
    • ἐπικοιμάομαι (epikoimáomai)
    • κατακοιμάω (katakoimáō)
    • μετακοιμάομαι (metakoimáomai)
    • παρακοιμάομαι (parakoimáomai)
    • περικοιμάομαι (perikoimáomai)
    • προκοιμάομαι (prokoimáomai)
    • συγκοιμάομαι (sunkoimáomai)

    Descendants

    • Greek: κοιμάμαι (koimámai), κοιμούμαι (koimoúmai)
      • → Russian: кима́ть (kimátʹ)
    • Greek: εκοιμήθη (ekoimíthi)

    References

    1. ^ Beekes, Robert S. P. (2010) “κοιμάω”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 731

    Further reading

    This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.