κοιμητήριον
Ancient Greek
Etymology
From κοιμάω (koimáō, “put to sleep”) + -τήριον (-tḗrion).
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /koi̯.mɛː.tɛ̌ː.ri.on/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /ky.me̝ˈte̝.ri.on/
- (4th CE Koine) IPA(key): /cy.miˈti.ri.on/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /cy.miˈti.ri.on/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /ci.miˈti.ri.on/
Noun
κοιμητήρῐον • (koimētḗrĭon) n (genitive κοιμτηρίου); second declension (Koine)
Declension
| Case / # | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nominative | τὸ κοιμητήρῐον tò koimētḗrĭon |
τᾰ̀ κοιμητήρῐᾰ tằ koimētḗrĭă |
| Genitive | τοῦ κοιμητηρῐ́ου toû koimētērĭ́ou |
τῶν κοιμητηρῐ́ων tôn koimētērĭ́ōn |
| Dative | τῷ κοιμητηρῐ́ῳ tōî koimētērĭ́ōi |
τοῖς κοιμητηρῐ́οις toîs koimētērĭ́ois |
| Accusative | τὸ κοιμητήρῐον tò koimētḗrĭon |
τᾰ̀ κοιμητήρῐᾰ tằ koimētḗrĭă |
| Vocative | κοιμητήρῐον koimētḗrĭon |
κοιμητήρῐᾰ koimētḗrĭă |
Descendants
- Greek: κοιμητήριο (koimitírio)
- → Aromanian: chimitir, chimitiriu
- Latin: coemētērium (see there for further descendants)
Further reading
- κοιμητήριον in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- κοιμητήριον, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, since 2011
- “κοιμητήριον”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press