κινητικός

Ancient Greek

Etymology

From κῑ́νησῐς (kī́nēsĭs, “motion”) +‎ -ῐκός (-ĭkós), from κῑνέω (kīnéō, “I move”).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /kiː.nɛː.ti.kós/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ki.ne̝.tiˈkos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ci.ni.tiˈkos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ci.ni.tiˈkos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ci.ni.tiˈkos/

Adjective

κῑνητῐκός • (kīnētĭkós) m (feminine κῑνητῐκή, neuter κῑνητῐκόν); first/second declension

of or for putting in motion
moveable, mobile

Inflection

First and second declension of κῑνητῐκός; κῑνητῐκή; κῑνητῐκόν (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	κῑνητῐκός kīnētĭkós	κῑνητῐκή kīnētĭkḗ	κῑνητῐκόν kīnētĭkón	κῑνητῐκώ kīnētĭkṓ	κῑνητῐκᾱ́ kīnētĭkā́	κῑνητῐκώ kīnētĭkṓ	κῑνητῐκοί kīnētĭkoí	κῑνητῐκαί kīnētĭkaí	κῑνητῐκᾰ́ kīnētĭkắ
Genitive	κῑνητῐκοῦ kīnētĭkoû	κῑνητῐκῆς kīnētĭkês	κῑνητῐκοῦ kīnētĭkoû	κῑνητῐκοῖν kīnētĭkoîn	κῑνητῐκαῖν kīnētĭkaîn	κῑνητῐκοῖν kīnētĭkoîn	κῑνητῐκῶν kīnētĭkôn	κῑνητῐκῶν kīnētĭkôn	κῑνητῐκῶν kīnētĭkôn
Dative	κῑνητῐκῷ kīnētĭkōî	κῑνητῐκῇ kīnētĭkēî	κῑνητῐκῷ kīnētĭkōî	κῑνητῐκοῖν kīnētĭkoîn	κῑνητῐκαῖν kīnētĭkaîn	κῑνητῐκοῖν kīnētĭkoîn	κῑνητῐκοῖς kīnētĭkoîs	κῑνητῐκαῖς kīnētĭkaîs	κῑνητῐκοῖς kīnētĭkoîs
Accusative	κῑνητῐκόν kīnētĭkón	κῑνητῐκήν kīnētĭkḗn	κῑνητῐκόν kīnētĭkón	κῑνητῐκώ kīnētĭkṓ	κῑνητῐκᾱ́ kīnētĭkā́	κῑνητῐκώ kīnētĭkṓ	κῑνητῐκούς kīnētĭkoús	κῑνητῐκᾱ́ς kīnētĭkā́s	κῑνητῐκᾰ́ kīnētĭkắ
Vocative	κῑνητῐκέ kīnētĭké	κῑνητῐκή kīnētĭkḗ	κῑνητῐκόν kīnētĭkón	κῑνητῐκώ kīnētĭkṓ	κῑνητῐκᾱ́ kīnētĭkā́	κῑνητῐκώ kīnētĭkṓ	κῑνητῐκοί kīnētĭkoí	κῑνητῐκαί kīnētĭkaí	κῑνητῐκᾰ́ kīnētĭkắ
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	κῑνητῐκῶς kīnētĭkôs			κῑνητῐκώτερος kīnētĭkṓteros			κῑνητῐκώτᾰτος kīnētĭkṓtătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

→ English: kinetic
→ Greek: κινητικός (kinitikós) (learned)

References

“κινητικός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
“κινητικός”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
κινητικός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette

Greek

Etymology

Learned borrowing from Ancient Greek κινητικός (kinētikós) with semantic loan from French moteur and cinétique.^[1]

Pronunciation

IPA^(key): /ci.ni.tiˈkos/
Hyphenation: κι‧νη‧τι‧κός

Adjective

κινητικός • (kinitikós) m (feminine κινητική, neuter κινητικό)

kinetic (related to motion)
(biology) motor (related to the ability to move)

Declension

Declension of κινητικός
	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	κινητικός (kinitikós)	κινητική (kinitikí)	κινητικό (kinitikó)	κινητικοί (kinitikoí)	κινητικές (kinitikés)	κινητικά (kinitiká)
genitive	κινητικού (kinitikoú)	κινητικής (kinitikís)	κινητικού (kinitikoú)	κινητικών (kinitikón)	κινητικών (kinitikón)	κινητικών (kinitikón)
accusative	κινητικό (kinitikó)	κινητική (kinitikí)	κινητικό (kinitikó)	κινητικούς (kinitikoús)	κινητικές (kinitikés)	κινητικά (kinitiká)
vocative	κινητικέ (kinitiké)	κινητική (kinitikí)	κινητικό (kinitikó)	κινητικοί (kinitikoí)	κινητικές (kinitikés)	κινητικά (kinitiká)

Derived terms

κινητικά (kinitiká, adverb)
κινητική f (kinitikí)
κινητικότητα f (kinitikótita)

References

^ κινητικός, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language

[1] κινητικός, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language

[1]