κλάσμα

Ancient Greek

Etymology

From κλᾰ́ω (klắō, to break) and the suffix -μα (-ma).

Pronunciation

 

Noun

κλᾰ́σμᾰ • (klắsmăn (genitive κλᾰ́σμᾰτος); third declension

  1. A fragment, a morsel
  2. A lesion, a rupture

Inflection

Descendants

  • Greek: κλάσμα (klásma)

Further reading

Greek

Etymology

The Koine Greek κλᾰ́σμᾰ (fragment). From the root of Ancient Greek κλάω (kláō, to break). Related to κλάνω (kláno, to fart).

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈklazma/
  • Hyphenation: κλά‧σμα

Noun

κλάσμα • (klásman (plural κλάσματα)

  1. (mathematics) fraction
  2. a small part of

Declension

Declension of κλάσμα
singular plural
nominative κλάσμα (klásma) κλάσματα (klásmata)
genitive κλάσματος (klásmatos) κλασμάτων (klasmáton)
accusative κλάσμα (klásma) κλάσματα (klásmata)
vocative κλάσμα (klásma) κλάσματα (klásmata)

Derived terms

  • κλασματικός (klasmatikós, fractional)

See also

Further reading