κλάω

Ancient Greek

Etymology 1

Traditionally derived from Proto-Indo-European *kelh₂- (“to beat, break”), whence also Latin percellō (“to beat down, overturn”), but due to phonetic difficulties, Beekes prefers to take the verb as Pre-Greek.[1]

Pronunciation

 

Verb

κλᾰ́ω • (klắō)

  1. to break, to break off, to break into pieces
  2. (of geometric lines, passive voice) to be broken or deflected
  3. to break, to weaken, to frustrate
Inflection
   Present: κλᾰ́ω, κλᾰ́ομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κλᾰ́ω κλᾰ́εις κλᾰ́ει κλᾰ́ετον κλᾰ́ετον κλᾰ́ομεν κλᾰ́ετε κλᾰ́ουσῐ(ν)
subjunctive κλᾰ́ω κλᾰ́ῃς κλᾰ́ῃ κλᾰ́ητον κλᾰ́ητον κλᾰ́ωμεν κλᾰ́ητε κλᾰ́ωσῐ(ν)
optative κλᾰ́οιμῐ κλᾰ́οις κλᾰ́οι κλᾰ́οιτον κλᾰοίτην κλᾰ́οιμεν κλᾰ́οιτε κλᾰ́οιεν
imperative   κλά κλᾰέτω κλᾰ́ετον κλᾰέτων   κλᾰ́ετε κλᾰόντων
middle/
passive 		indicative κλᾰ́ομαι κλᾰ́ῃ / κλᾰ́ει κλᾰ́εται κλᾰ́εσθον κλᾰ́εσθον κλᾰόμεθᾰ κλᾰ́εσθε κλᾰ́ονται
subjunctive κλᾰ́ωμαι κλᾰ́ῃ κλᾰ́ηται κλᾰ́ησθον κλᾰ́ησθον κλᾰώμεθᾰ κλᾰ́ησθε κλᾰ́ωνται
optative κλᾰοίμην κλᾰ́οιο κλᾰ́οιτο κλᾰ́οισθον κλᾰοίσθην κλᾰοίμεθᾰ κλᾰ́οισθε κλᾰ́οιντο
imperative   κλᾰ́ου κλᾰέσθω κλᾰ́εσθον κλᾰέσθων   κλᾰ́εσθε κλᾰέσθων
active middle/passive
infinitive κλᾰ́ειν κλᾰ́εσθαι
participle m κλᾰ́ων κλᾰόμενος
f κλᾰ́ουσᾰ κλᾰομένη
n κλᾰ́ον κλᾰόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: κλῶ, κλῶμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κλῶ κλᾷς κλᾷ κλᾶτον κλᾶτον κλῶμεν κλᾶτε κλῶσῐ(ν)
subjunctive κλῶ κλᾷς κλᾷ κλᾶτον κλᾶτον κλῶμεν κλᾶτε κλῶσῐ(ν)
optative κλῴην / κλῷμῐ κλῴης / κλῷς κλῴη / κλῷ κλῷτον / κλῴητον κλῴτην / κλῳήτην κλῷμεν / κλῴημεν κλῷτε / κλῴητε κλῷεν / κλῴησᾰν
imperative   κλά κλᾱ́τω κλᾶτον κλᾱ́των   κλᾶτε κλώντων
middle/
passive 		indicative κλῶμαι κλᾷ κλᾶται κλᾶσθον κλᾶσθον κλώμεθᾰ κλᾶσθε κλῶνται
subjunctive κλῶμαι κλᾷ κλᾶται κλᾶσθον κλᾶσθον κλώμεθᾰ κλᾶσθε κλῶνται
optative κλῴμην κλῷο κλῷτο κλῷσθον κλῴσθην κλῴμεθᾰ κλῷσθε κλῷντο
imperative   κλῶ κλᾱ́σθω κλᾶσθον κλᾱ́σθων   κλᾶσθε κλᾱ́σθων
active middle/passive
infinitive κλᾶν κλᾶσθαι
participle m κλῶν κλώμενος
f κλῶσᾰ κλωμένη
n κλῶν κλώμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἔκλᾰον, ἐκλᾰόμην (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔκλᾰον ἔκλᾰες ἔκλᾰε(ν) ἐκλᾰ́ετον ἐκλᾰέτην ἐκλᾰ́ομεν ἐκλᾰ́ετε ἔκλᾰον
middle/
passive 		indicative ἐκλᾰόμην ἐκλᾰ́ου ἐκλᾰ́ετο ἐκλᾰ́εσθον ἐκλᾰέσθην ἐκλᾰόμεθᾰ ἐκλᾰ́εσθε ἐκλᾰ́οντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἔκλων, ἐκλώμην (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔκλων ἔκλᾱς ἔκλᾱ ἐκλᾶτον ἐκλᾱ́την ἐκλῶμεν ἐκλᾶτε ἔκλων
middle/
passive 		indicative ἐκλώμην ἐκλῶ ἐκλᾶτο ἐκλᾶσθον ἐκλᾱ́σθην ἐκλώμεθᾰ ἐκλᾶσθε ἐκλῶντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: κλᾰ́σω, κλᾰ́σομαι, κλασθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κλᾰ́σω κλᾰ́σεις κλᾰ́σει κλᾰ́σετον κλᾰ́σετον κλᾰ́σομεν κλᾰ́σετε κλᾰ́σουσῐ(ν)
optative κλᾰ́σοιμῐ κλᾰ́σοις κλᾰ́σοι κλᾰ́σοιτον κλᾰσοίτην κλᾰ́σοιμεν κλᾰ́σοιτε κλᾰ́σοιεν
middle indicative κλᾰ́σομαι κλᾰ́σῃ / κλᾰ́σει κλᾰ́σεται κλᾰ́σεσθον κλᾰ́σεσθον κλᾰσόμεθᾰ κλᾰ́σεσθε κλᾰ́σονται
optative κλᾰσοίμην κλᾰ́σοιο κλᾰ́σοιτο κλᾰ́σοισθον κλᾰσοίσθην κλᾰσοίμεθᾰ κλᾰ́σοισθε κλᾰ́σοιντο
passive indicative κλασθήσομαι κλασθήσῃ κλασθήσεται κλασθήσεσθον κλασθήσεσθον κλασθησόμεθᾰ κλασθήσεσθε κλασθήσονται
optative κλασθησοίμην κλασθήσοιο κλασθήσοιτο κλασθήσοισθον κλασθησοίσθην κλασθησοίμεθᾰ κλασθήσοισθε κλασθήσοιντο
active middle passive
infinitive κλᾰ́σειν κλᾰ́σεσθαι κλασθήσεσθαι
participle m κλᾰ́σων κλᾰσόμενος κλασθησόμενος
f κλᾰ́σουσᾰ κλᾰσομένη κλασθησομένη
n κλᾰ́σον κλᾰσόμενον κλασθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἔκλᾰσᾰ, ἐκλᾰσᾰ́μην, ἐκλάσθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔκλᾰσᾰ ἔκλᾰσᾰς ἔκλᾰσε(ν) ἐκλᾰ́σᾰτον ἐκλᾰσᾰ́την ἐκλᾰ́σᾰμεν ἐκλᾰ́σᾰτε ἔκλᾰσᾰν
subjunctive κλᾰ́σω κλᾰ́σῃς κλᾰ́σῃ κλᾰ́σητον κλᾰ́σητον κλᾰ́σωμεν κλᾰ́σητε κλᾰ́σωσῐ(ν)
optative κλᾰ́σαιμῐ κλᾰ́σειᾰς / κλᾰ́σαις κλᾰ́σειε(ν) / κλᾰ́σαι κλᾰ́σαιτον κλᾰσαίτην κλᾰ́σαιμεν κλᾰ́σαιτε κλᾰ́σειᾰν / κλᾰ́σαιεν
imperative   κλᾰ́σον κλᾰσᾰ́τω κλᾰ́σᾰτον κλᾰσᾰ́των   κλᾰ́σᾰτε κλᾰσᾰ́ντων
middle indicative ἐκλᾰσᾰ́μην ἐκλᾰ́σω ἐκλᾰ́σᾰτο ἐκλᾰ́σᾰσθον ἐκλᾰσᾰ́σθην ἐκλᾰσᾰ́μεθᾰ ἐκλᾰ́σᾰσθε ἐκλᾰ́σᾰντο
subjunctive κλᾰ́σωμαι κλᾰ́σῃ κλᾰ́σηται κλᾰ́σησθον κλᾰ́σησθον κλᾰσώμεθᾰ κλᾰ́σησθε κλᾰ́σωνται
optative κλᾰσαίμην κλᾰ́σαιο κλᾰ́σαιτο κλᾰ́σαισθον κλᾰσαίσθην κλᾰσαίμεθᾰ κλᾰ́σαισθε κλᾰ́σαιντο
imperative   κλᾰ́σαι κλᾰσᾰ́σθω κλᾰ́σᾰσθον κλᾰσᾰ́σθων   κλᾰ́σᾰσθε κλᾰσᾰ́σθων
passive indicative ἐκλάσθην ἐκλάσθης ἐκλάσθη ἐκλάσθητον ἐκλασθήτην ἐκλάσθημεν ἐκλάσθητε ἐκλάσθησᾰν
subjunctive κλασθῶ κλασθῇς κλασθῇ κλασθῆτον κλασθῆτον κλασθῶμεν κλασθῆτε κλασθῶσῐ(ν)
optative κλασθείην κλασθείης κλασθείη κλασθεῖτον / κλασθείητον κλασθείτην / κλασθειήτην κλασθεῖμεν / κλασθείημεν κλασθεῖτε / κλασθείητε κλασθεῖεν / κλασθείησᾰν
imperative   κλάσθητῐ κλασθήτω κλάσθητον κλασθήτων   κλάσθητε κλασθέντων
active middle passive
infinitive κλᾰ́σαι κλᾰ́σᾰσθαι κλασθῆναι
participle m κλᾰ́σᾱς κλᾰσᾰ́μενος κλασθείς
f κλᾰ́σᾱσᾰ κλᾰσᾰμένη κλασθεῖσᾰ
n κλᾰ́σᾰν κλᾰσᾰ́μενον κλασθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: κέκλᾰσμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle/
passive 		indicative κέκλᾰσμαι κέκλᾰσαι κέκλᾰσται κέκλᾰσθον κέκλᾰσθον κεκλᾰ́σμεθᾰ κέκλᾰσθε κεκλᾰ́σᾰται
subjunctive κεκλᾰσμένος ὦ κεκλᾰσμένος ᾖς κεκλᾰσμένος ᾖ κεκλᾰσμένω ἦτον κεκλᾰσμένω ἦτον κεκλᾰσμένοι ὦμεν κεκλᾰσμένοι ἦτε κεκλᾰσμένοι ὦσῐ(ν)
optative κεκλᾰσμένος εἴην κεκλᾰσμένος εἴης κεκλᾰσμένος εἴη κεκλᾰσμένω εἴητον / εἶτον κεκλᾰσμένω εἰήτην / εἴτην κεκλᾰσμένοι εἴημεν / εἶμεν κεκλᾰσμένοι εἴητε / εἶτε κεκλᾰσμένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   κέκλᾰσο κεκλᾰ́σθω κέκλᾰσθον κεκλᾰ́σθων   κέκλᾰσθε κεκλᾰ́σθων
middle/passive
infinitive κεκλᾰ́σθαι
participle m κεκλᾰσμένος
f κεκλᾰσμένη
n κεκλᾰσμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
Derived terms
Descendants
  • Greek: κλάνω (kláno, “to fart”)

Etymology 2

Attic form of κλαίω (klaíō, “weep”). Root of κλαϝ- (klaw-).

Pronunciation

 

Verb

κλᾱ́ω • (klā́ō) (Attic) of κλαίω (klaíō)

  1. first-person singular present active indicative/subjunctive of κλᾱ́ω (klā́ō),
Conjugation

References

  1. ^ Beekes, Robert S. P. (2010) “κλᾰ́ω”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, pages 710-1

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.