κλέω

Ancient Greek

Pronunciation

 

Etymology 1

From Proto-Hellenic *kleyyō, from Proto-Indo-European *ḱlew-.

Cognates include Latin clueō, Old Church Slavonic слава (slava), Sanskrit शृणोति (śr̥ṇṓti).

Alternative forms

Verb

κλέω • (kléō)

  1. to tell of, make famous, celebrate
    1. (passive voice) to be famous
Inflection
   Present: κλέω, κλέομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κλέω κλέεις κλέει κλέετον κλέετον κλέομεν κλέετε κλέουσῐ(ν)
subjunctive κλέω κλέῃς κλέῃ κλέητον κλέητον κλέωμεν κλέητε κλέωσῐ(ν)
optative κλέοιμῐ κλέοις κλέοι κλέοιτον κλεοίτην κλέοιμεν κλέοιτε κλέοιεν
imperative   κλέε κλεέτω κλέετον κλεέτων   κλέετε κλεόντων
middle/
passive 		indicative κλέομαι κλέῃ / κλέει κλέεται κλέεσθον κλέεσθον κλεόμεθᾰ κλέεσθε κλέονται
subjunctive κλέωμαι κλέῃ κλέηται κλέησθον κλέησθον κλεώμεθᾰ κλέησθε κλέωνται
optative κλεοίμην κλέοιο κλέοιτο κλέοισθον κλεοίσθην κλεοίμεθᾰ κλέοισθε κλέοιντο
imperative   κλέου κλεέσθω κλέεσθον κλεέσθων   κλέεσθε κλεέσθων
active middle/passive
infinitive κλέειν κλέεσθαι
participle m κλέων κλεόμενος
f κλέουσᾰ κλεομένη
n κλέον κλεόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: κλῶ, κλοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κλῶ κλεῖς κλεῖ κλεῖτον κλεῖτον κλοῦμεν κλεῖτε κλοῦσῐ(ν)
subjunctive κλῶ κλῇς κλῇ κλῆτον κλῆτον κλῶμεν κλῆτε κλῶσῐ(ν)
optative κλοίην / κλοῖμῐ κλοίης / κλοῖς κλοίη / κλοῖ κλοῖτον / κλοίητον κλοίτην / κλοιήτην κλοῖμεν / κλοίημεν κλοῖτε / κλοίητε κλοῖεν / κλοίησᾰν
imperative   κλεῖ κλείτω κλεῖτον κλείτων   κλεῖτε κλούντων
middle/
passive 		indicative κλοῦμαι κλεῖ,
κλῇ 		κλεῖται κλεῖσθον κλεῖσθον κλούμεθᾰ κλεῖσθε κλοῦνται
subjunctive κλῶμαι κλῇ κλῆται κλῆσθον κλῆσθον κλώμεθᾰ κλῆσθε κλῶνται
optative κλοίμην κλοῖο κλοῖτο κλοῖσθον κλοίσθην κλοίμεθᾰ κλοῖσθε κλοῖντο
imperative   κλοῦ κλείσθω κλεῖσθον κλείσθων   κλεῖσθε κλείσθων
active middle/passive
infinitive κλεῖν κλεῖσθαι
participle m κλῶν κλούμενος
f κλοῦσᾰ κλουμένη
n κλοῦν κλούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἔκλεον, ἐκλεόμην (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔκλεον ἔκλεες ἔκλεε(ν) ἐκλέετον ἐκλεέτην ἐκλέομεν ἐκλέετε ἔκλεον
middle/
passive 		indicative ἐκλεόμην ἐκλέου ἐκλέετο ἐκλέεσθον ἐκλεέσθην ἐκλεόμεθᾰ ἐκλέεσθε ἐκλέοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἔκλουν, ἐκλούμην (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔκλουν ἔκλεις ἔκλει ἐκλεῖτον ἐκλείτην ἐκλοῦμεν ἐκλεῖτε ἔκλουν
middle/
passive 		indicative ἐκλούμην ἐκλοῦ ἐκλεῖτο ἐκλεῖσθον ἐκλείσθην ἐκλούμεθᾰ ἐκλεῖσθε ἐκλοῦντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
Derived terms

Etymology 2

Alternative forms

Verb

κλέω • (kléō)

  1. alternative spelling of καλέω (kaléō)

References

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.