κλείω

See also: Κλειώ

Ancient Greek

Alternative forms

  • κλῄω (klēíō) in full conjugation
  • κληΐω (klēḯō) — Ionic, Epic

Etymology 1

From Proto-Hellenic *klāyyō, from Proto-Indo-European *kleh₂uyeti, from *kleh₂u- (“hook, key”), whence κληΐς (klēḯs), κλήϊθρον (klḗïthron).[1]

Pronunciation

 

Verb

κλείω • (kleíō)

  1. to shut, close, bar (e.g. the door)
  2. to enclose, shut in
Usage notes
Inflection
   Present: κλείω, κλείομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κλείω κλείεις κλείει κλείετον κλείετον κλείομεν κλείετε κλείουσῐ(ν)
subjunctive κλείω κλείῃς κλείῃ κλείητον κλείητον κλείωμεν κλείητε κλείωσῐ(ν)
optative κλείοιμῐ κλείοις κλείοι κλείοιτον κλειοίτην κλείοιμεν κλείοιτε κλείοιεν
imperative   κλεῖε κλειέτω κλείετον κλειέτων   κλείετε κλειόντων
middle/
passive 		indicative κλείομαι κλείῃ / κλείει κλείεται κλείεσθον κλείεσθον κλειόμεθᾰ κλείεσθε κλείονται
subjunctive κλείωμαι κλείῃ κλείηται κλείησθον κλείησθον κλειώμεθᾰ κλείησθε κλείωνται
optative κλειοίμην κλείοιο κλείοιτο κλείοισθον κλειοίσθην κλειοίμεθᾰ κλείοισθε κλείοιντο
imperative   κλείου κλειέσθω κλείεσθον κλειέσθων   κλείεσθε κλειέσθων
active middle/passive
infinitive κλείειν κλείεσθαι
participle m κλείων κλειόμενος
f κλείουσᾰ κλειομένη
n κλεῖον κλειόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἔκλειον, ἐκλειόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔκλειον ἔκλειες ἔκλειε(ν) ἐκλείετον ἐκλειέτην ἐκλείομεν ἐκλείετε ἔκλειον
middle/
passive 		indicative ἐκλειόμην ἐκλείου ἐκλείετο ἐκλείεσθον ἐκλειέσθην ἐκλειόμεθᾰ ἐκλείεσθε ἐκλείοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: κλείσω, κλείσομαι, κλεισθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κλείσω κλείσεις κλείσει κλείσετον κλείσετον κλείσομεν κλείσετε κλείσουσῐ(ν)
optative κλείσοιμῐ κλείσοις κλείσοι κλείσοιτον κλεισοίτην κλείσοιμεν κλείσοιτε κλείσοιεν
middle indicative κλείσομαι κλείσῃ / κλείσει κλείσεται κλείσεσθον κλείσεσθον κλεισόμεθᾰ κλείσεσθε κλείσονται
optative κλεισοίμην κλείσοιο κλείσοιτο κλείσοισθον κλεισοίσθην κλεισοίμεθᾰ κλείσοισθε κλείσοιντο
passive indicative κλεισθήσομαι κλεισθήσῃ κλεισθήσεται κλεισθήσεσθον κλεισθήσεσθον κλεισθησόμεθᾰ κλεισθήσεσθε κλεισθήσονται
optative κλεισθησοίμην κλεισθήσοιο κλεισθήσοιτο κλεισθήσοισθον κλεισθησοίσθην κλεισθησοίμεθᾰ κλεισθήσοισθε κλεισθήσοιντο
active middle passive
infinitive κλείσειν κλείσεσθαι κλεισθήσεσθαι
participle m κλείσων κλεισόμενος κλεισθησόμενος
f κλείσουσᾰ κλεισομένη κλεισθησομένη
n κλεῖσον κλεισόμενον κλεισθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἔκλεισᾰ, ἐκλεισᾰ́μην, ἐκλείσθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔκλεισᾰ ἔκλεισᾰς ἔκλεισε(ν) ἐκλείσᾰτον ἐκλεισᾰ́την ἐκλείσᾰμεν ἐκλείσᾰτε ἔκλεισᾰν
subjunctive κλείσω κλείσῃς κλείσῃ κλείσητον κλείσητον κλείσωμεν κλείσητε κλείσωσῐ(ν)
optative κλείσαιμῐ κλείσειᾰς / κλείσαις κλείσειε(ν) / κλείσαι κλείσαιτον κλεισαίτην κλείσαιμεν κλείσαιτε κλείσειᾰν / κλείσαιεν
imperative   κλεῖσον κλεισᾰ́τω κλείσᾰτον κλεισᾰ́των   κλείσᾰτε κλεισᾰ́ντων
middle indicative ἐκλεισᾰ́μην ἐκλείσω ἐκλείσᾰτο ἐκλείσᾰσθον ἐκλεισᾰ́σθην ἐκλεισᾰ́μεθᾰ ἐκλείσᾰσθε ἐκλείσᾰντο
subjunctive κλείσωμαι κλείσῃ κλείσηται κλείσησθον κλείσησθον κλεισώμεθᾰ κλείσησθε κλείσωνται
optative κλεισαίμην κλείσαιο κλείσαιτο κλείσαισθον κλεισαίσθην κλεισαίμεθᾰ κλείσαισθε κλείσαιντο
imperative   κλεῖσαι κλεισᾰ́σθω κλείσᾰσθον κλεισᾰ́σθων   κλείσᾰσθε κλεισᾰ́σθων
passive indicative ἐκλείσθην ἐκλείσθης ἐκλείσθη ἐκλείσθητον ἐκλεισθήτην ἐκλείσθημεν ἐκλείσθητε ἐκλείσθησᾰν
subjunctive κλεισθῶ κλεισθῇς κλεισθῇ κλεισθῆτον κλεισθῆτον κλεισθῶμεν κλεισθῆτε κλεισθῶσῐ(ν)
optative κλεισθείην κλεισθείης κλεισθείη κλεισθεῖτον / κλεισθείητον κλεισθείτην / κλεισθειήτην κλεισθεῖμεν / κλεισθείημεν κλεισθεῖτε / κλεισθείητε κλεισθεῖεν / κλεισθείησᾰν
imperative   κλείσθητῐ κλεισθήτω κλείσθητον κλεισθήτων   κλείσθητε κλεισθέντων
active middle passive
infinitive κλεῖσαι κλείσᾰσθαι κλεισθῆναι
participle m κλείσᾱς κλεισᾰ́μενος κλεισθείς
f κλείσᾱσᾰ κλεισᾰμένη κλεισθεῖσᾰ
n κλεῖσᾰν κλεισᾰ́μενον κλεισθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: κέκλεικᾰ, κέκλειμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κέκλεικᾰ κέκλεικᾰς κέκλεικε(ν) κεκλείκᾰτον κεκλείκᾰτον κεκλείκᾰμεν κεκλείκᾰτε κεκλείκᾱσῐ(ν)
subjunctive κεκλείκω κεκλείκῃς κεκλείκῃ κεκλείκητον κεκλείκητον κεκλείκωμεν κεκλείκητε κεκλείκωσῐ(ν)
optative κεκλείκοιμῐ / κεκλεικοίην κεκλείκοις / κεκλεικοίης κεκλείκοι / κεκλεικοίη κεκλείκοιτον κεκλεικοίτην κεκλείκοιμεν κεκλείκοιτε κεκλείκοιεν
imperative   κέκλεικε κεκλεικέτω κεκλείκετον κεκλεικέτων   κεκλείκετε κεκλεικόντων
middle/
passive 		indicative κέκλειμαι κέκλεισαι κέκλειται κέκλεισθον κέκλεισθον κεκλείμεθᾰ κέκλεισθε κέκλεινται
subjunctive κεκλειμένος ὦ κεκλειμένος ᾖς κεκλειμένος ᾖ κεκλειμένω ἦτον κεκλειμένω ἦτον κεκλειμένοι ὦμεν κεκλειμένοι ἦτε κεκλειμένοι ὦσῐ(ν)
optative κεκλειμένος εἴην κεκλειμένος εἴης κεκλειμένος εἴη κεκλειμένω εἴητον / εἶτον κεκλειμένω εἰήτην / εἴτην κεκλειμένοι εἴημεν / εἶμεν κεκλειμένοι εἴητε / εἶτε κεκλειμένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   κέκλεισο κεκλείσθω κέκλεισθον κεκλείσθων   κέκλεισθε κεκλείσθων
active middle/passive
infinitive κεκλεικέναι κεκλεῖσθαι
participle m κεκλεικώς κεκλειμένος
f κεκλεικυῖᾰ κεκλειμένη
n κεκλεικός κεκλειμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: κέκλεισμαι Later form
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle/
passive 		indicative κέκλεισμαι κέκλεισαι κέκλεισται κέκλεισθον κέκλεισθον κεκλείσμεθᾰ κέκλεισθε κεκλείσᾰται
subjunctive κεκλεισμένος ὦ κεκλεισμένος ᾖς κεκλεισμένος ᾖ κεκλεισμένω ἦτον κεκλεισμένω ἦτον κεκλεισμένοι ὦμεν κεκλεισμένοι ἦτε κεκλεισμένοι ὦσῐ(ν)
optative κεκλεισμένος εἴην κεκλεισμένος εἴης κεκλεισμένος εἴη κεκλεισμένω εἴητον / εἶτον κεκλεισμένω εἰήτην / εἴτην κεκλεισμένοι εἴημεν / εἶμεν κεκλεισμένοι εἴητε / εἶτε κεκλεισμένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   κέκλεισο κεκλείσθω κέκλεισθον κεκλείσθων   κέκλεισθε κεκλείσθων
middle/passive
infinitive κεκλεῖσθαι
participle m κεκλεισμένος
f κεκλεισμένη
n κεκλεισμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἐκεκλείκειν / ἐκεκλείκη, ἐκεκλείμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐκεκλείκειν / ἐκεκλείκη ἐκεκλείκεις / ἐκεκλείκης ἐκεκλείκει(ν) ἐκεκλείκετον ἐκεκλεικέτην ἐκεκλείκεμεν ἐκεκλείκετε ἐκεκλείκεσᾰν
middle/
passive 		indicative ἐκεκλείμην ἐκέκλεισο ἐκέκλειτο ἐκέκλεισθον ἐκεκλείσθην ἐκεκλείμεθᾰ ἐκέκλεισθε ἐκέκλειντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἐκεκλείσμην Later form
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle/
passive 		indicative ἐκεκλείσμην ἐκέκλεισο ἐκέκλειστο ἐκέκλεισθον ἐκεκλείσθην ἐκεκλείσμεθᾰ ἐκέκλεισθε ἐκεκλείσᾰτο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
Synonyms
  • εἴργω (eírgō), εἵργω (heírgō)
  • (enclose): εἵργνυμι (heírgnumi), εἱργνύω (heirgnúō)
Derived terms
  • ἀποκλείω (apokleíō)
  • ἐγκλείω (enkleíō)
  • ἐκκλείω (ekkleíō)
  • ἐμπερῐκλείω (emperĭkleíō)
  • ἐπῐκλείω (epĭkleíō)
  • κατακλείω (katakleíō)
  • κλειστός (kleistós)
  • παρακλείω (parakleíō)
  • περῐκλείω (perĭkleíō)
  • συγκατακλείω (sunkatakleíō)
  • συγκλείω (sunkleíō)
Descendants
  • Greek: κλείω (kleío), κλείνω (kleíno)

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.[2]

Verb

κλείω • (kleíō)

  1. Epic form of κλέω (kléō, “celebrate, make famous”)

Etymology 3

See the etymology of the corresponding lemma form.

Verb

κλείω • (kleíō)

  1. Epic form of κλέω (kléō), alternative form of καλέω (kaléō, “call”)
Derived terms
  • μετακλείω (metakleío, “call by a new name”)

References

  1. ^ Beekes, Robert S. P. (2010) “κλείω 2”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 712
  2. ^ Beekes, Robert S. P. (2010) “κλείω 1”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 712

Further reading

Greek

Etymology

The Ancient Greek κλείω (kleíō), found in Modern Greek only in compounds.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈkli.o/
  • Hyphenation: κλεί‧ω

Verb

κλείω • (kleío) (past έκλεισα, passive κλείομαι)

  1. (formal) alternative form of κλείνω (kleíno, “to close, shut”)

Usage notes

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.