ἀποκλείω

See also: αποκλείω

Ancient Greek

Etymology

From ἀπο- (apo-) +‎ κλείω (kleíō)

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.po.klěː.ɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.poˈkli.o/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /a.poˈkli.o/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.poˈkli.o/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.poˈkli.o/

Verb

ἀποκλείω • (apokleíō)

to shut off from or out of, debar
to shut out or exclude from [with genitive or ἀπό (apó, + genitive)]
to shut up, bar, close
to intercept

Conjugation

Present: ἀποκλείω, ἀποκλείομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀποκλείω	ἀποκλείεις	ἀποκλείει	ἀποκλείετον	ἀποκλείετον	ἀποκλείομεν	ἀποκλείετε	ἀποκλείουσῐ(ν)
	subjunctive	ἀποκλείω	ἀποκλείῃς	ἀποκλείῃ	ἀποκλείητον	ἀποκλείητον	ἀποκλείωμεν	ἀποκλείητε	ἀποκλείωσῐ(ν)
	optative	ἀποκλείοιμῐ	ἀποκλείοις	ἀποκλείοι	ἀποκλείοιτον	ἀποκλειοίτην	ἀποκλείοιμεν	ἀποκλείοιτε	ἀποκλείοιεν
	imperative		ἀπόκλειε	ἀποκλειέτω	ἀποκλείετον	ἀποκλειέτων		ἀποκλείετε	ἀποκλειόντων
middle/ passive	indicative	ἀποκλείομαι	ἀποκλείῃ / ἀποκλείει	ἀποκλείεται	ἀποκλείεσθον	ἀποκλείεσθον	ἀποκλειόμεθᾰ	ἀποκλείεσθε	ἀποκλείονται
	subjunctive	ἀποκλείωμαι	ἀποκλείῃ	ἀποκλείηται	ἀποκλείησθον	ἀποκλείησθον	ἀποκλειώμεθᾰ	ἀποκλείησθε	ἀποκλείωνται
	optative	ἀποκλειοίμην	ἀποκλείοιο	ἀποκλείοιτο	ἀποκλείοισθον	ἀποκλειοίσθην	ἀποκλειοίμεθᾰ	ἀποκλείοισθε	ἀποκλείοιντο
	imperative		ἀποκλείου	ἀποκλειέσθω	ἀποκλείεσθον	ἀποκλειέσθων		ἀποκλείεσθε	ἀποκλειέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀποκλείειν				ἀποκλείεσθαι
participle	m	ἀποκλείων				ἀποκλειόμενος
	f	ἀποκλείουσᾰ				ἀποκλειομένη
	n	ἀποκλεῖον				ἀποκλειόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἀπέκλειον, ἀπεκλειόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπέκλειον	ἀπέκλειες	ἀπέκλειε(ν)	ἀπεκλείετον	ἀπεκλειέτην	ἀπεκλείομεν	ἀπεκλείετε	ἀπέκλειον
middle/ passive	indicative	ἀπεκλειόμην	ἀπεκλείου	ἀπεκλείετο	ἀπεκλείεσθον	ἀπεκλειέσθην	ἀπεκλειόμεθᾰ	ἀπεκλείεσθε	ἀπεκλείοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: ἀποκλείσω, ἀποκλείσομαι, ἀποκλεισθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀποκλείσω	ἀποκλείσεις	ἀποκλείσει	ἀποκλείσετον	ἀποκλείσετον	ἀποκλείσομεν	ἀποκλείσετε	ἀποκλείσουσῐ(ν)
active	optative	ἀποκλείσοιμῐ	ἀποκλείσοις	ἀποκλείσοι	ἀποκλείσοιτον	ἀποκλεισοίτην	ἀποκλείσοιμεν	ἀποκλείσοιτε	ἀποκλείσοιεν
middle	indicative	ἀποκλείσομαι	ἀποκλείσῃ / ἀποκλείσει	ἀποκλείσεται	ἀποκλείσεσθον	ἀποκλείσεσθον	ἀποκλεισόμεθᾰ	ἀποκλείσεσθε	ἀποκλείσονται
middle	optative	ἀποκλεισοίμην	ἀποκλείσοιο	ἀποκλείσοιτο	ἀποκλείσοισθον	ἀποκλεισοίσθην	ἀποκλεισοίμεθᾰ	ἀποκλείσοισθε	ἀποκλείσοιντο
passive	indicative	ἀποκλεισθήσομαι	ἀποκλεισθήσῃ	ἀποκλεισθήσεται	ἀποκλεισθήσεσθον	ἀποκλεισθήσεσθον	ἀποκλεισθησόμεθᾰ	ἀποκλεισθήσεσθε	ἀποκλεισθήσονται
passive	optative	ἀποκλεισθησοίμην	ἀποκλεισθήσοιο	ἀποκλεισθήσοιτο	ἀποκλεισθήσοισθον	ἀποκλεισθησοίσθην	ἀποκλεισθησοίμεθᾰ	ἀποκλεισθήσοισθε	ἀποκλεισθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ἀποκλείσειν			ἀποκλείσεσθαι		ἀποκλεισθήσεσθαι
participle	m	ἀποκλείσων			ἀποκλεισόμενος		ἀποκλεισθησόμενος
	f	ἀποκλείσουσᾰ			ἀποκλεισομένη		ἀποκλεισθησομένη
	n	ἀποκλεῖσον			ἀποκλεισόμενον		ἀποκλεισθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἀπέκλεισᾰ, ἀπεκλεισᾰ́μην, ἀπεκλείσθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπέκλεισᾰ	ἀπέκλεισᾰς	ἀπέκλεισε(ν)	ἀπεκλείσᾰτον	ἀπεκλεισᾰ́την	ἀπεκλείσᾰμεν	ἀπεκλείσᾰτε	ἀπέκλεισᾰν
	subjunctive	ἀποκλείσω	ἀποκλείσῃς	ἀποκλείσῃ	ἀποκλείσητον	ἀποκλείσητον	ἀποκλείσωμεν	ἀποκλείσητε	ἀποκλείσωσῐ(ν)
	optative	ἀποκλείσαιμῐ	ἀποκλείσειᾰς / ἀποκλείσαις	ἀποκλείσειε(ν) / ἀποκλείσαι	ἀποκλείσαιτον	ἀποκλεισαίτην	ἀποκλείσαιμεν	ἀποκλείσαιτε	ἀποκλείσειᾰν / ἀποκλείσαιεν
	imperative		ἀπόκλεισον	ἀποκλεισᾰ́τω	ἀποκλείσᾰτον	ἀποκλεισᾰ́των		ἀποκλείσᾰτε	ἀποκλεισᾰ́ντων
middle	indicative	ἀπεκλεισᾰ́μην	ἀπεκλείσω	ἀπεκλείσᾰτο	ἀπεκλείσᾰσθον	ἀπεκλεισᾰ́σθην	ἀπεκλεισᾰ́μεθᾰ	ἀπεκλείσᾰσθε	ἀπεκλείσᾰντο
	subjunctive	ἀποκλείσωμαι	ἀποκλείσῃ	ἀποκλείσηται	ἀποκλείσησθον	ἀποκλείσησθον	ἀποκλεισώμεθᾰ	ἀποκλείσησθε	ἀποκλείσωνται
	optative	ἀποκλεισαίμην	ἀποκλείσαιο	ἀποκλείσαιτο	ἀποκλείσαισθον	ἀποκλεισαίσθην	ἀποκλεισαίμεθᾰ	ἀποκλείσαισθε	ἀποκλείσαιντο
	imperative		ἀπόκλεισαι	ἀποκλεισᾰ́σθω	ἀποκλείσᾰσθον	ἀποκλεισᾰ́σθων		ἀποκλείσᾰσθε	ἀποκλεισᾰ́σθων
passive	indicative	ἀπεκλείσθην	ἀπεκλείσθης	ἀπεκλείσθη	ἀπεκλείσθητον	ἀπεκλεισθήτην	ἀπεκλείσθημεν	ἀπεκλείσθητε	ἀπεκλείσθησᾰν
	subjunctive	ἀποκλεισθῶ	ἀποκλεισθῇς	ἀποκλεισθῇ	ἀποκλεισθῆτον	ἀποκλεισθῆτον	ἀποκλεισθῶμεν	ἀποκλεισθῆτε	ἀποκλεισθῶσῐ(ν)
	optative	ἀποκλεισθείην	ἀποκλεισθείης	ἀποκλεισθείη	ἀποκλεισθεῖτον / ἀποκλεισθείητον	ἀποκλεισθείτην / ἀποκλεισθειήτην	ἀποκλεισθεῖμεν / ἀποκλεισθείημεν	ἀποκλεισθεῖτε / ἀποκλεισθείητε	ἀποκλεισθεῖεν / ἀποκλεισθείησᾰν
	imperative		ἀποκλείσθητῐ	ἀποκλεισθήτω	ἀποκλείσθητον	ἀποκλεισθήτων		ἀποκλείσθητε	ἀποκλεισθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἀποκλεῖσαι			ἀποκλείσᾰσθαι		ἀποκλεισθῆναι
participle	m	ἀποκλείσᾱς			ἀποκλεισᾰ́μενος		ἀποκλεισθείς
	f	ἀποκλείσᾱσᾰ			ἀποκλεισᾰμένη		ἀποκλεισθεῖσᾰ
	n	ἀποκλεῖσᾰν			ἀποκλεισᾰ́μενον		ἀποκλεισθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: ἀποκέκλεικᾰ, ἀποκέκλειμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀποκέκλεικᾰ	ἀποκέκλεικᾰς	ἀποκέκλεικε(ν)	ἀποκεκλείκᾰτον	ἀποκεκλείκᾰτον	ἀποκεκλείκᾰμεν	ἀποκεκλείκᾰτε	ἀποκεκλείκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἀποκεκλείκω	ἀποκεκλείκῃς	ἀποκεκλείκῃ	ἀποκεκλείκητον	ἀποκεκλείκητον	ἀποκεκλείκωμεν	ἀποκεκλείκητε	ἀποκεκλείκωσῐ(ν)
	optative	ἀποκεκλείκοιμῐ / ἀποκεκλεικοίην	ἀποκεκλείκοις / ἀποκεκλεικοίης	ἀποκεκλείκοι / ἀποκεκλεικοίη	ἀποκεκλείκοιτον	ἀποκεκλεικοίτην	ἀποκεκλείκοιμεν	ἀποκεκλείκοιτε	ἀποκεκλείκοιεν
	imperative		ἀποκέκλεικε	ἀποκεκλεικέτω	ἀποκεκλείκετον	ἀποκεκλεικέτων		ἀποκεκλείκετε	ἀποκεκλεικόντων
middle/ passive	indicative	ἀποκέκλειμαι	ἀποκέκλεισαι	ἀποκέκλειται	ἀποκέκλεισθον	ἀποκέκλεισθον	ἀποκεκλείμεθᾰ	ἀποκέκλεισθε	ἀποκέκλεινται
	subjunctive	ἀποκεκλειμένος ὦ	ἀποκεκλειμένος ᾖς	ἀποκεκλειμένος ᾖ	ἀποκεκλειμένω ἦτον	ἀποκεκλειμένω ἦτον	ἀποκεκλειμένοι ὦμεν	ἀποκεκλειμένοι ἦτε	ἀποκεκλειμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἀποκεκλειμένος εἴην	ἀποκεκλειμένος εἴης	ἀποκεκλειμένος εἴη	ἀποκεκλειμένω εἴητον / εἶτον	ἀποκεκλειμένω εἰήτην / εἴτην	ἀποκεκλειμένοι εἴημεν / εἶμεν	ἀποκεκλειμένοι εἴητε / εἶτε	ἀποκεκλειμένοι εἴησᾰν / εἶεν
	imperative		ἀποκέκλεισο	ἀποκεκλείσθω	ἀποκέκλεισθον	ἀποκεκλείσθων		ἀποκέκλεισθε	ἀποκεκλείσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀποκεκλεικέναι				ἀποκεκλεῖσθαι
participle	m	ἀποκεκλεικώς				ἀποκεκλειμένος
	f	ἀποκεκλεικυῖᾰ				ἀποκεκλειμένη
	n	ἀποκεκλεικός				ἀποκεκλειμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Pluperfect: ἀπεκεκλείκειν / ἀπεκεκλείκη, ἀπεκεκλείμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπεκεκλείκειν / ἀπεκεκλείκη	ἀπεκεκλείκεις / ἀπεκεκλείκης	ἀπεκεκλείκει(ν)	ἀπεκεκλείκετον	ἀπεκεκλεικέτην	ἀπεκεκλείκεμεν	ἀπεκεκλείκετε	ἀπεκεκλείκεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἀπεκεκλείμην	ἀπεκέκλεισο	ἀπεκέκλειτο	ἀπεκέκλεισθον	ἀπεκεκλείσθην	ἀπεκεκλείμεθᾰ	ἀπεκέκλεισθε	ἀπεκέκλειντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Quotations

50 CE – 100 CE, The Gospel of Luke 13:25:
ἀφ’ οὗ ἂν ἐγερθῇ ὁ οἰκοδεσπότης καὶ ἀποκλείσῃ τὴν θύραν, καὶ ἄρξησθε ἔξω ἑστάναι καὶ κρούειν τὴν θύραν, λέγοντες, Κύριε, Κύριε, ἄνοιξον ἡμῖν· καὶ ἀποκριθεὶς ἐρεῖ ὑμῖν, Οὐκ οἶδα ὑμᾶς, πόθεν ἐστέ·
aph’ hoû àn egerthēî ho oikodespótēs kaì apokleísēi tḕn thúran, kaì árxēsthe éxō hestánai kaì kroúein tḕn thúran, légontes, Kúrie, Kúrie, ánoixon hēmîn; kaì apokritheìs ereî humîn, Ouk oîda humâs, póthen esté;
- Translation by KJV
  When once the master of the house is risen up, and hath shut to the door, and ye begin to stand without, and to knock at the door, saying, Lord, Lord, open unto us; and he shall answer and say unto you, I know you not whence ye are:

Derived terms

ἀπόκλεισις (apókleisis)
ἀποκλεισμός (apokleismós)

Descendants

Greek: αποκλείω (apokleío)