κλητική

Ancient Greek

Etymology

See κλητῐκός (klētĭkós).

Pronunciation

 

Adjective

κλητῐκή • (klētĭkḗ)

  1. feminine nominative singular of κλητῐκός (klētĭkós)
  2. feminine vocative singular of κλητῐκός (klētĭkós)

Noun

κλητῐκή • (klētĭkḗ) f (genitive κλητῐκῆς); first declension (Koine)

  1. (grammar) the vocative case – elliptically for κλητῐκὴ πτῶσῐς (ptôsĭs): literally, “inflection for calling” or “addressing”

Declension

First declension of ἡ κλητῐκή; τῆς κλητῐκῆς (Attic)
Case / # Singular
Nominative ἡ κλητῐκή
hē klētĭkḗ
Genitive τῆς κλητῐκῆς
tês klētĭkês
Dative τῇ κλητῐκῇ
tēî klētĭkēî
Accusative τὴν κλητῐκήν
tḕn klētĭkḗn
Vocative κλητῐκή
klētĭkḗ
Notes:
  • This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

  • Greek: κλητική (klitikí)
  • Latin: vocātīvus (calque)

References

Greek

Noun

κλητική • (klitikí) f (plural κλητικές)

  1. (grammar) vocative
    κλητική πτώση ― klitikí ptósi ― vocative case

Declension

Declension of κλητική
singular plural
nominative κλητική (klitikí) κλητικές (klitikés)
genitive κλητικής (klitikís) κλητικών (klitikón)
accusative κλητική (klitikí) κλητικές (klitikés)
vocative κλητική (klitikí) κλητικές (klitikés)

See also

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.