πτώση
Greek
Etymology
From Ancient Greek πτῶσις (ptôsis).
Noun
πτώση • (ptósi) f (plural πτώσεις)
- (grammar) case
- Το υποκείμενο του ρήματος βρίσκεται πάντα σε ονομαστική πτώση.
- To ypokeímeno tou rímatos vrísketai pánta se onomastikí ptósi.
- The subject of the verb is always in the nominative case.
- fall, drop, reduction (in position, quantity, etc)
- fall, downfall, overthrow
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | πτώση (ptósi) | πτώσεις (ptóseis) |
| genitive | πτώσης (ptósis) | πτώσεων (ptóseon) |
| accusative | πτώση (ptósi) | πτώσεις (ptóseis) |
| vocative | πτώση (ptósi) | πτώσεις (ptóseis) |
Also, older or formal genitive singular: πτώσεως (ptóseos)
See also
- αιτιατική f (aitiatikí, “accusative”)
- αφαιρετική f (afairetikí, “ablative”)
- γενική f (genikí, “genitive”)
- δοτική f (dotikí, “dative”)
- κλητική f (klitikí, “vocative”)
- ονομαστική f (onomastikí, “nominative”)
- οργανική f (organikí, “instrumental”)
- τοπική f (topikí, “locative”)