κοινωνέω

Ancient Greek

Etymology

From κοινών (koinṓn, “partner”) +‎ -έω (-éō, “I act as”).

Pronunciation

 

Verb

κοινωνέω • (koinōnéō)

  1. to have or do in common with, share, take part along with (+dative of person) (+genitive of thing)
  2. to have a share of or to take part in something (+genitive of thing)
  3. to go shares with, to have dealings with someone (+dative of person)
  4. to cohabit with a man or woman (+dative of person)

Inflection

   Present: κοινωνέω, κοινωνέομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κοινωνέω κοινωνέεις κοινωνέει κοινωνέετον κοινωνέετον κοινωνέομεν κοινωνέετε κοινωνέουσῐ(ν)
subjunctive κοινωνέω κοινωνέῃς κοινωνέῃ κοινωνέητον κοινωνέητον κοινωνέωμεν κοινωνέητε κοινωνέωσῐ(ν)
optative κοινωνέοιμῐ κοινωνέοις κοινωνέοι κοινωνέοιτον κοινωνεοίτην κοινωνέοιμεν κοινωνέοιτε κοινωνέοιεν
imperative   κοινώνεε κοινωνεέτω κοινωνέετον κοινωνεέτων   κοινωνέετε κοινωνεόντων
middle/
passive 		indicative κοινωνέομαι κοινωνέῃ / κοινωνέει κοινωνέεται κοινωνέεσθον κοινωνέεσθον κοινωνεόμεθᾰ κοινωνέεσθε κοινωνέονται
subjunctive κοινωνέωμαι κοινωνέῃ κοινωνέηται κοινωνέησθον κοινωνέησθον κοινωνεώμεθᾰ κοινωνέησθε κοινωνέωνται
optative κοινωνεοίμην κοινωνέοιο κοινωνέοιτο κοινωνέοισθον κοινωνεοίσθην κοινωνεοίμεθᾰ κοινωνέοισθε κοινωνέοιντο
imperative   κοινωνέου κοινωνεέσθω κοινωνέεσθον κοινωνεέσθων   κοινωνέεσθε κοινωνεέσθων
active middle/passive
infinitive κοινωνέειν κοινωνέεσθαι
participle m κοινωνέων κοινωνεόμενος
f κοινωνέουσᾰ κοινωνεομένη
n κοινωνέον κοινωνεόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: κοινωνῶ, κοινωνοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κοινωνῶ κοινωνεῖς κοινωνεῖ κοινωνεῖτον κοινωνεῖτον κοινωνοῦμεν κοινωνεῖτε κοινωνοῦσῐ(ν)
subjunctive κοινωνῶ κοινωνῇς κοινωνῇ κοινωνῆτον κοινωνῆτον κοινωνῶμεν κοινωνῆτε κοινωνῶσῐ(ν)
optative κοινωνοίην / κοινωνοῖμῐ κοινωνοίης / κοινωνοῖς κοινωνοίη / κοινωνοῖ κοινωνοῖτον / κοινωνοίητον κοινωνοίτην / κοινωνοιήτην κοινωνοῖμεν / κοινωνοίημεν κοινωνοῖτε / κοινωνοίητε κοινωνοῖεν / κοινωνοίησᾰν
imperative   κοινώνει κοινωνείτω κοινωνεῖτον κοινωνείτων   κοινωνεῖτε κοινωνούντων
middle/
passive 		indicative κοινωνοῦμαι κοινωνεῖ,
κοινωνῇ 		κοινωνεῖται κοινωνεῖσθον κοινωνεῖσθον κοινωνούμεθᾰ κοινωνεῖσθε κοινωνοῦνται
subjunctive κοινωνῶμαι κοινωνῇ κοινωνῆται κοινωνῆσθον κοινωνῆσθον κοινωνώμεθᾰ κοινωνῆσθε κοινωνῶνται
optative κοινωνοίμην κοινωνοῖο κοινωνοῖτο κοινωνοῖσθον κοινωνοίσθην κοινωνοίμεθᾰ κοινωνοῖσθε κοινωνοῖντο
imperative   κοινωνοῦ κοινωνείσθω κοινωνεῖσθον κοινωνείσθων   κοινωνεῖσθε κοινωνείσθων
active middle/passive
infinitive κοινωνεῖν κοινωνεῖσθαι
participle m κοινωνῶν κοινωνούμενος
f κοινωνοῦσᾰ κοινωνουμένη
n κοινωνοῦν κοινωνούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐκοινώνεον, ἐκοινωνεόμην (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐκοινώνεον ἐκοινώνεες ἐκοινώνεε(ν) ἐκοινωνέετον ἐκοινωνεέτην ἐκοινωνέομεν ἐκοινωνέετε ἐκοινώνεον
middle/
passive 		indicative ἐκοινωνεόμην ἐκοινωνέου ἐκοινωνέετο ἐκοινωνέεσθον ἐκοινωνεέσθην ἐκοινωνεόμεθᾰ ἐκοινωνέεσθε ἐκοινωνέοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐκοινώνουν, ἐκοινωνούμην (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐκοινώνουν ἐκοινώνεις ἐκοινώνει ἐκοινωνεῖτον ἐκοινωνείτην ἐκοινωνοῦμεν ἐκοινωνεῖτε ἐκοινώνουν
middle/
passive 		indicative ἐκοινωνούμην ἐκοινωνοῦ ἐκοινωνεῖτο ἐκοινωνεῖσθον ἐκοινωνείσθην ἐκοινωνούμεθᾰ ἐκοινωνεῖσθε ἐκοινωνοῦντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: κοινωνήσω, κοινωνήσομαι, κοινωνηθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κοινωνήσω κοινωνήσεις κοινωνήσει κοινωνήσετον κοινωνήσετον κοινωνήσομεν κοινωνήσετε κοινωνήσουσῐ(ν)
optative κοινωνήσοιμῐ κοινωνήσοις κοινωνήσοι κοινωνήσοιτον κοινωνησοίτην κοινωνήσοιμεν κοινωνήσοιτε κοινωνήσοιεν
middle indicative κοινωνήσομαι κοινωνήσῃ / κοινωνήσει κοινωνήσεται κοινωνήσεσθον κοινωνήσεσθον κοινωνησόμεθᾰ κοινωνήσεσθε κοινωνήσονται
optative κοινωνησοίμην κοινωνήσοιο κοινωνήσοιτο κοινωνήσοισθον κοινωνησοίσθην κοινωνησοίμεθᾰ κοινωνήσοισθε κοινωνήσοιντο
passive indicative κοινωνηθήσομαι κοινωνηθήσῃ κοινωνηθήσεται κοινωνηθήσεσθον κοινωνηθήσεσθον κοινωνηθησόμεθᾰ κοινωνηθήσεσθε κοινωνηθήσονται
optative κοινωνηθησοίμην κοινωνηθήσοιο κοινωνηθήσοιτο κοινωνηθήσοισθον κοινωνηθησοίσθην κοινωνηθησοίμεθᾰ κοινωνηθήσοισθε κοινωνηθήσοιντο
active middle passive
infinitive κοινωνήσειν κοινωνήσεσθαι κοινωνηθήσεσθαι
participle m κοινωνήσων κοινωνησόμενος κοινωνηθησόμενος
f κοινωνήσουσᾰ κοινωνησομένη κοινωνηθησομένη
n κοινωνῆσον κοινωνησόμενον κοινωνηθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐκοινώνησᾰ, ἐκοινωνησᾰ́μην, ἐκοινωνήθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐκοινώνησᾰ ἐκοινώνησᾰς ἐκοινώνησε(ν) ἐκοινωνήσᾰτον ἐκοινωνησᾰ́την ἐκοινωνήσᾰμεν ἐκοινωνήσᾰτε ἐκοινώνησᾰν
subjunctive κοινωνήσω κοινωνήσῃς κοινωνήσῃ κοινωνήσητον κοινωνήσητον κοινωνήσωμεν κοινωνήσητε κοινωνήσωσῐ(ν)
optative κοινωνήσαιμῐ κοινωνήσειᾰς / κοινωνήσαις κοινωνήσειε(ν) / κοινωνήσαι κοινωνήσαιτον κοινωνησαίτην κοινωνήσαιμεν κοινωνήσαιτε κοινωνήσειᾰν / κοινωνήσαιεν
imperative   κοινώνησον κοινωνησᾰ́τω κοινωνήσᾰτον κοινωνησᾰ́των   κοινωνήσᾰτε κοινωνησᾰ́ντων
middle indicative ἐκοινωνησᾰ́μην ἐκοινωνήσω ἐκοινωνήσᾰτο ἐκοινωνήσᾰσθον ἐκοινωνησᾰ́σθην ἐκοινωνησᾰ́μεθᾰ ἐκοινωνήσᾰσθε ἐκοινωνήσᾰντο
subjunctive κοινωνήσωμαι κοινωνήσῃ κοινωνήσηται κοινωνήσησθον κοινωνήσησθον κοινωνησώμεθᾰ κοινωνήσησθε κοινωνήσωνται
optative κοινωνησαίμην κοινωνήσαιο κοινωνήσαιτο κοινωνήσαισθον κοινωνησαίσθην κοινωνησαίμεθᾰ κοινωνήσαισθε κοινωνήσαιντο
imperative   κοινώνησαι κοινωνησᾰ́σθω κοινωνήσᾰσθον κοινωνησᾰ́σθων   κοινωνήσᾰσθε κοινωνησᾰ́σθων
passive indicative ἐκοινωνήθην ἐκοινωνήθης ἐκοινωνήθη ἐκοινωνήθητον ἐκοινωνηθήτην ἐκοινωνήθημεν ἐκοινωνήθητε ἐκοινωνήθησᾰν
subjunctive κοινωνηθῶ κοινωνηθῇς κοινωνηθῇ κοινωνηθῆτον κοινωνηθῆτον κοινωνηθῶμεν κοινωνηθῆτε κοινωνηθῶσῐ(ν)
optative κοινωνηθείην κοινωνηθείης κοινωνηθείη κοινωνηθεῖτον / κοινωνηθείητον κοινωνηθείτην / κοινωνηθειήτην κοινωνηθεῖμεν / κοινωνηθείημεν κοινωνηθεῖτε / κοινωνηθείητε κοινωνηθεῖεν / κοινωνηθείησᾰν
imperative   κοινωνήθητῐ κοινωνηθήτω κοινωνήθητον κοινωνηθήτων   κοινωνήθητε κοινωνηθέντων
active middle passive
infinitive κοινωνῆσαι κοινωνήσᾰσθαι κοινωνηθῆναι
participle m κοινωνήσᾱς κοινωνησᾰ́μενος κοινωνηθείς
f κοινωνήσᾱσᾰ κοινωνησᾰμένη κοινωνηθεῖσᾰ
n κοινωνῆσᾰν κοινωνησᾰ́μενον κοινωνηθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ἐκοινώνηκᾰ, ἐκοινώνημαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐκοινώνηκᾰ ἐκοινώνηκᾰς ἐκοινώνηκε(ν) ἐκοινωνήκᾰτον ἐκοινωνήκᾰτον ἐκοινωνήκᾰμεν ἐκοινωνήκᾰτε ἐκοινωνήκᾱσῐ(ν)
subjunctive ἐκοινωνήκω ἐκοινωνήκῃς ἐκοινωνήκῃ ἐκοινωνήκητον ἐκοινωνήκητον ἐκοινωνήκωμεν ἐκοινωνήκητε ἐκοινωνήκωσῐ(ν)
optative ἐκοινωνήκοιμῐ / ἐκοινωνηκοίην ἐκοινωνήκοις / ἐκοινωνηκοίης ἐκοινωνήκοι / ἐκοινωνηκοίη ἐκοινωνήκοιτον ἐκοινωνηκοίτην ἐκοινωνήκοιμεν ἐκοινωνήκοιτε ἐκοινωνήκοιεν
imperative   ἐκοινώνηκε ἐκοινωνηκέτω ἐκοινωνήκετον ἐκοινωνηκέτων   ἐκοινωνήκετε ἐκοινωνηκόντων
middle/
passive 		indicative ἐκοινώνημαι ἐκοινώνησαι ἐκοινώνηται ἐκοινώνησθον ἐκοινώνησθον ἐκοινωνήμεθᾰ ἐκοινώνησθε ἐκοινώνηνται
subjunctive ἐκοινωνημένος ὦ ἐκοινωνημένος ᾖς ἐκοινωνημένος ᾖ ἐκοινωνημένω ἦτον ἐκοινωνημένω ἦτον ἐκοινωνημένοι ὦμεν ἐκοινωνημένοι ἦτε ἐκοινωνημένοι ὦσῐ(ν)
optative ἐκοινωνημένος εἴην ἐκοινωνημένος εἴης ἐκοινωνημένος εἴη ἐκοινωνημένω εἴητον / εἶτον ἐκοινωνημένω εἰήτην / εἴτην ἐκοινωνημένοι εἴημεν / εἶμεν ἐκοινωνημένοι εἴητε / εἶτε ἐκοινωνημένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   ἐκοινώνησο ἐκοινωνήσθω ἐκοινώνησθον ἐκοινωνήσθων   ἐκοινώνησθε ἐκοινωνήσθων
active middle/passive
infinitive ἐκοινωνηκέναι ἐκοινωνῆσθαι
participle m ἐκοινωνηκώς ἐκοινωνημένος
f ἐκοινωνηκυῖᾰ ἐκοινωνημένη
n ἐκοινωνηκός ἐκοινωνημένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἐκοινωνήκειν / ἐκοινωνήκη, ἐκοινωνήμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐκοινωνήκειν / ἐκοινωνήκη ἐκοινωνήκεις / ἐκοινωνήκης ἐκοινωνήκει(ν) ἐκοινωνήκετον ἐκοινωνηκέτην ἐκοινωνήκεμεν ἐκοινωνήκετε ἐκοινωνήκεσᾰν
middle/
passive 		indicative ἐκοινωνήμην ἐκοινώνησο ἐκοινώνητο ἐκοινώνησθον ἐκοινωνήσθην ἐκοινωνήμεθᾰ ἐκοινώνησθε ἐκοινώνηντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Descendants

  • → Greek: κοινωνώ (koinonó) (learned)

References

“κοινωνέω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.