κοινώσας

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /koi̯.nɔ̌ː.saːs/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /kyˈno.sas/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /cyˈno.sas/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /cyˈno.sas/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ciˈno.sas/

Participle

κοινώσᾱς • (koinṓsās) m (feminine κοινώσᾱσᾰ, neuter κοινῶσᾰν); first/third declension

aorist active participle of κοινόω (koinóō)

Declension

First and third declension of κοινώσᾱς; κοινώσᾱσᾰ; κοινῶσᾰν (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	κοινώσᾱς koinṓsās	κοινώσᾱσᾰ koinṓsāsă	κοινῶσᾰν koinôsăn	κοινώσᾰντε koinṓsănte	κοινωσᾱ́σᾱ koinōsā́sā	κοινώσᾰντε koinṓsănte	κοινώσᾰντες koinṓsăntes	κοινώσᾱσαι koinṓsāsai	κοινώσᾰντᾰ koinṓsăntă
Genitive	κοινώσᾰντος koinṓsăntos	κοινωσᾱ́σης koinōsā́sēs	κοινώσᾰντος koinṓsăntos	κοινωσᾰ́ντοιν koinōsắntoin	κοινωσᾱ́σαιν koinōsā́sain	κοινωσᾰ́ντοιν koinōsắntoin	κοινωσᾰ́ντων koinōsắntōn	κοινωσᾱσῶν koinōsāsôn	κοινωσᾰ́ντων koinōsắntōn
Dative	κοινώσᾰντῐ koinṓsăntĭ	κοινωσᾱ́σῃ koinōsā́sēi	κοινώσᾰντῐ koinṓsăntĭ	κοινωσᾰ́ντοιν koinōsắntoin	κοινωσᾱ́σαιν koinōsā́sain	κοινωσᾰ́ντοιν koinōsắntoin	κοινώσᾱσῐ / κοινώσᾱσῐν koinṓsāsĭ(n)	κοινωσᾱ́σαις koinōsā́sais	κοινώσᾱσῐ / κοινώσᾱσῐν koinṓsāsĭ(n)
Accusative	κοινώσᾰντᾰ koinṓsăntă	κοινώσᾱσᾰν koinṓsāsăn	κοινῶσᾰν koinôsăn	κοινώσᾰντε koinṓsănte	κοινωσᾱ́σᾱ koinōsā́sā	κοινώσᾰντε koinṓsănte	κοινώσᾰντᾰς koinṓsăntăs	κοινωσᾱ́σᾱς koinōsā́sās	κοινώσᾰντᾰ koinṓsăntă
Vocative	κοινώσᾱς koinṓsās	κοινώσᾱσᾰ koinṓsāsă	κοινῶσᾰν koinôsăn	κοινώσᾰντε koinṓsănte	κοινωσᾱ́σᾱ koinōsā́sā	κοινώσᾰντε koinṓsănte	κοινώσᾰντες koinṓsăntes	κοινώσᾱσαι koinṓsāsai	κοινώσᾰντᾰ koinṓsăntă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	κοινωσᾰ́ντως koinōsắntōs			—			—
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.