κολάπτω

Ancient Greek

Etymology

From κόλαφος (kólaphos, “buffet, blow”) +‎ *-ϳω (*-jō).^[1]

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /ko.láp.tɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /koˈlap.to/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /koˈlap.to/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /koˈlap.to/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /koˈlap.to/

Verb

κολάπτω • (koláptō)

to peck
to carve, chisel

Conjugation

Present: κολᾰ́πτω, κολᾰ́πτομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κολᾰ́πτω	κολᾰ́πτεις	κολᾰ́πτει	κολᾰ́πτετον	κολᾰ́πτετον	κολᾰ́πτομεν	κολᾰ́πτετε	κολᾰ́πτουσῐ(ν)
	subjunctive	κολᾰ́πτω	κολᾰ́πτῃς	κολᾰ́πτῃ	κολᾰ́πτητον	κολᾰ́πτητον	κολᾰ́πτωμεν	κολᾰ́πτητε	κολᾰ́πτωσῐ(ν)
	optative	κολᾰ́πτοιμῐ	κολᾰ́πτοις	κολᾰ́πτοι	κολᾰ́πτοιτον	κολᾰπτοίτην	κολᾰ́πτοιμεν	κολᾰ́πτοιτε	κολᾰ́πτοιεν
	imperative		κόλᾰπτε	κολᾰπτέτω	κολᾰ́πτετον	κολᾰπτέτων		κολᾰ́πτετε	κολᾰπτόντων
middle/ passive	indicative	κολᾰ́πτομαι	κολᾰ́πτῃ / κολᾰ́πτει	κολᾰ́πτεται	κολᾰ́πτεσθον	κολᾰ́πτεσθον	κολᾰπτόμεθᾰ	κολᾰ́πτεσθε	κολᾰ́πτονται
	subjunctive	κολᾰ́πτωμαι	κολᾰ́πτῃ	κολᾰ́πτηται	κολᾰ́πτησθον	κολᾰ́πτησθον	κολᾰπτώμεθᾰ	κολᾰ́πτησθε	κολᾰ́πτωνται
	optative	κολᾰπτοίμην	κολᾰ́πτοιο	κολᾰ́πτοιτο	κολᾰ́πτοισθον	κολᾰπτοίσθην	κολᾰπτοίμεθᾰ	κολᾰ́πτοισθε	κολᾰ́πτοιντο
	imperative		κολᾰ́πτου	κολᾰπτέσθω	κολᾰ́πτεσθον	κολᾰπτέσθων		κολᾰ́πτεσθε	κολᾰπτέσθων
		active				middle/passive
infinitive		κολᾰ́πτειν				κολᾰ́πτεσθαι
participle	m	κολᾰ́πτων				κολᾰπτόμενος
	f	κολᾰ́πτουσᾰ				κολᾰπτομένη
	n	κολᾰ́πτον				κολᾰπτόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἐκόλᾰπτον, ἐκολᾰπτόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐκόλᾰπτον	ἐκόλᾰπτες	ἐκόλᾰπτε(ν)	ἐκολᾰ́πτετον	ἐκολᾰπτέτην	ἐκολᾰ́πτομεν	ἐκολᾰ́πτετε	ἐκόλᾰπτον
middle/ passive	indicative	ἐκολᾰπτόμην	ἐκολᾰ́πτου	ἐκολᾰ́πτετο	ἐκολᾰ́πτεσθον	ἐκολᾰπτέσθην	ἐκολᾰπτόμεθᾰ	ἐκολᾰ́πτεσθε	ἐκολᾰ́πτοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: κολᾰ́ψω, κολᾰ́ψομαι, κολᾰφθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κολᾰ́ψω	κολᾰ́ψεις	κολᾰ́ψει	κολᾰ́ψετον	κολᾰ́ψετον	κολᾰ́ψομεν	κολᾰ́ψετε	κολᾰ́ψουσῐ(ν)
active	optative	κολᾰ́ψοιμῐ	κολᾰ́ψοις	κολᾰ́ψοι	κολᾰ́ψοιτον	κολᾰψοίτην	κολᾰ́ψοιμεν	κολᾰ́ψοιτε	κολᾰ́ψοιεν
middle	indicative	κολᾰ́ψομαι	κολᾰ́ψῃ / κολᾰ́ψει	κολᾰ́ψεται	κολᾰ́ψεσθον	κολᾰ́ψεσθον	κολᾰψόμεθᾰ	κολᾰ́ψεσθε	κολᾰ́ψονται
middle	optative	κολᾰψοίμην	κολᾰ́ψοιο	κολᾰ́ψοιτο	κολᾰ́ψοισθον	κολᾰψοίσθην	κολᾰψοίμεθᾰ	κολᾰ́ψοισθε	κολᾰ́ψοιντο
passive	indicative	κολᾰφθήσομαι	κολᾰφθήσῃ	κολᾰφθήσεται	κολᾰφθήσεσθον	κολᾰφθήσεσθον	κολᾰφθησόμεθᾰ	κολᾰφθήσεσθε	κολᾰφθήσονται
passive	optative	κολᾰφθησοίμην	κολᾰφθήσοιο	κολᾰφθήσοιτο	κολᾰφθήσοισθον	κολᾰφθησοίσθην	κολᾰφθησοίμεθᾰ	κολᾰφθήσοισθε	κολᾰφθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		κολᾰ́ψειν			κολᾰ́ψεσθαι		κολᾰφθήσεσθαι
participle	m	κολᾰ́ψων			κολᾰψόμενος		κολᾰφθησόμενος
	f	κολᾰ́ψουσᾰ			κολᾰψομένη		κολᾰφθησομένη
	n	κολᾰ́ψον			κολᾰψόμενον		κολᾰφθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἐκόλᾰψᾰ, ἐκολᾰψᾰ́μην, ἐκολᾰ́φθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐκόλᾰψᾰ	ἐκόλᾰψᾰς	ἐκόλᾰψε(ν)	ἐκολᾰ́ψᾰτον	ἐκολᾰψᾰ́την	ἐκολᾰ́ψᾰμεν	ἐκολᾰ́ψᾰτε	ἐκόλᾰψᾰν
	subjunctive	κολᾰ́ψω	κολᾰ́ψῃς	κολᾰ́ψῃ	κολᾰ́ψητον	κολᾰ́ψητον	κολᾰ́ψωμεν	κολᾰ́ψητε	κολᾰ́ψωσῐ(ν)
	optative	κολᾰ́ψαιμῐ	κολᾰ́ψειᾰς / κολᾰ́ψαις	κολᾰ́ψειε(ν) / κολᾰ́ψαι	κολᾰ́ψαιτον	κολᾰψαίτην	κολᾰ́ψαιμεν	κολᾰ́ψαιτε	κολᾰ́ψειᾰν / κολᾰ́ψαιεν
	imperative		κόλᾰψον	κολᾰψᾰ́τω	κολᾰ́ψᾰτον	κολᾰψᾰ́των		κολᾰ́ψᾰτε	κολᾰψᾰ́ντων
middle	indicative	ἐκολᾰψᾰ́μην	ἐκολᾰ́ψω	ἐκολᾰ́ψᾰτο	ἐκολᾰ́ψᾰσθον	ἐκολᾰψᾰ́σθην	ἐκολᾰψᾰ́μεθᾰ	ἐκολᾰ́ψᾰσθε	ἐκολᾰ́ψᾰντο
	subjunctive	κολᾰ́ψωμαι	κολᾰ́ψῃ	κολᾰ́ψηται	κολᾰ́ψησθον	κολᾰ́ψησθον	κολᾰψώμεθᾰ	κολᾰ́ψησθε	κολᾰ́ψωνται
	optative	κολᾰψαίμην	κολᾰ́ψαιο	κολᾰ́ψαιτο	κολᾰ́ψαισθον	κολᾰψαίσθην	κολᾰψαίμεθᾰ	κολᾰ́ψαισθε	κολᾰ́ψαιντο
	imperative		κόλᾰψαι	κολᾰψᾰ́σθω	κολᾰ́ψᾰσθον	κολᾰψᾰ́σθων		κολᾰ́ψᾰσθε	κολᾰψᾰ́σθων
passive	indicative	ἐκολᾰ́φθην	ἐκολᾰ́φθης	ἐκολᾰ́φθη	ἐκολᾰ́φθητον	ἐκολᾰφθήτην	ἐκολᾰ́φθημεν	ἐκολᾰ́φθητε	ἐκολᾰ́φθησᾰν
	subjunctive	κολᾰφθῶ	κολᾰφθῇς	κολᾰφθῇ	κολᾰφθῆτον	κολᾰφθῆτον	κολᾰφθῶμεν	κολᾰφθῆτε	κολᾰφθῶσῐ(ν)
	optative	κολᾰφθείην	κολᾰφθείης	κολᾰφθείη	κολᾰφθεῖτον / κολᾰφθείητον	κολᾰφθείτην / κολᾰφθειήτην	κολᾰφθεῖμεν / κολᾰφθείημεν	κολᾰφθεῖτε / κολᾰφθείητε	κολᾰφθεῖεν / κολᾰφθείησᾰν
	imperative		κολᾰ́φθητῐ	κολᾰφθήτω	κολᾰ́φθητον	κολᾰφθήτων		κολᾰ́φθητε	κολᾰφθέντων
		active			middle		passive
infinitive		κολᾰ́ψαι			κολᾰ́ψᾰσθαι		κολᾰφθῆναι
participle	m	κολᾰ́ψᾱς			κολᾰψᾰ́μενος		κολᾰφθείς
	f	κολᾰ́ψᾱσᾰ			κολᾰψᾰμένη		κολᾰφθεῖσᾰ
	n	κολᾰ́ψᾰν			κολᾰψᾰ́μενον		κολᾰφθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References

^ Beekes, Robert S. P. (2010) “κολάπτω”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 734