κολλητός
Greek
Adjective
κολλητός • (kollitós) m
Declension
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | κολλητός (kollitós) | κολλητή (kollití) | κολλητό (kollitó) | κολλητοί (kollitoí) | κολλητές (kollités) | κολλητά (kollitá) | |
| genitive | κολλητού (kollitoú) | κολλητής (kollitís) | κολλητού (kollitoú) | κολλητών (kollitón) | κολλητών (kollitón) | κολλητών (kollitón) | |
| accusative | κολλητό (kollitó) | κολλητή (kollití) | κολλητό (kollitó) | κολλητούς (kollitoús) | κολλητές (kollités) | κολλητά (kollitá) | |
| vocative | κολλητέ (kollité) | κολλητή (kollití) | κολλητό (kollitó) | κολλητοί (kollitoí) | κολλητές (kollités) | κολλητά (kollitá) | |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο κολλητός, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο κολλητός, etc.)
Related terms
- see: κολλάω (kolláo)
Noun
κολλητός • (kollitós) m (feminine κολλητή)