κομίζω

Ancient Greek

Etymology

From κομέω (koméō) +‎ -ίζω (-ízō).

Pronunciation

 

Verb

κομίζω • (komízō)

  1. to take care of
  2. to carry, bring

Inflection

   Present: κομῐ́ζω, κομῐ́ζομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κομῐ́ζω κομῐ́ζεις κομῐ́ζει κομῐ́ζετον κομῐ́ζετον κομῐ́ζομεν κομῐ́ζετε κομῐ́ζουσῐ(ν)
subjunctive κομῐ́ζω κομῐ́ζῃς κομῐ́ζῃ κομῐ́ζητον κομῐ́ζητον κομῐ́ζωμεν κομῐ́ζητε κομῐ́ζωσῐ(ν)
optative κομῐ́ζοιμῐ κομῐ́ζοις κομῐ́ζοι κομῐ́ζοιτον κομῐζοίτην κομῐ́ζοιμεν κομῐ́ζοιτε κομῐ́ζοιεν
imperative   κόμῐζε κομῐζέτω κομῐ́ζετον κομῐζέτων   κομῐ́ζετε κομῐζόντων
middle/
passive 		indicative κομῐ́ζομαι κομῐ́ζῃ / κομῐ́ζει κομῐ́ζεται κομῐ́ζεσθον κομῐ́ζεσθον κομῐζόμεθᾰ κομῐ́ζεσθε κομῐ́ζονται
subjunctive κομῐ́ζωμαι κομῐ́ζῃ κομῐ́ζηται κομῐ́ζησθον κομῐ́ζησθον κομῐζώμεθᾰ κομῐ́ζησθε κομῐ́ζωνται
optative κομῐζοίμην κομῐ́ζοιο κομῐ́ζοιτο κομῐ́ζοισθον κομῐζοίσθην κομῐζοίμεθᾰ κομῐ́ζοισθε κομῐ́ζοιντο
imperative   κομῐ́ζου κομῐζέσθω κομῐ́ζεσθον κομῐζέσθων   κομῐ́ζεσθε κομῐζέσθων
active middle/passive
infinitive κομῐ́ζειν κομῐ́ζεσθαι
participle m κομῐ́ζων κομῐζόμενος
f κομῐ́ζουσᾰ κομῐζομένη
n κομῐ́ζον κομῐζόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐκόμῐζον, ἐκομῐζόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐκόμῐζον ἐκόμῐζες ἐκόμῐζε(ν) ἐκομῐ́ζετον ἐκομῐζέτην ἐκομῐ́ζομεν ἐκομῐ́ζετε ἐκόμῐζον
middle/
passive 		indicative ἐκομῐζόμην ἐκομῐ́ζου ἐκομῐ́ζετο ἐκομῐ́ζεσθον ἐκομῐζέσθην ἐκομῐζόμεθᾰ ἐκομῐ́ζεσθε ἐκομῐ́ζοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: κομῐέω, κομῐέομαι, κομῐσθήσομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κομῐέω κομῐέεις κομῐέει κομῐέετον κομῐέετον κομῐέομεν κομῐέετε κομῐέουσῐ(ν)
optative κομῐέοιμῐ κομῐέοις κομῐέοι κομῐέοιτον κομῐεοίτην κομῐέοιμεν κομῐέοιτε κομῐέοιεν
middle indicative κομῐέομαι κομῐέῃ / κομῐέει κομῐέεται κομῐέεσθον κομῐέεσθον κομῐεόμεθᾰ κομῐέεσθε κομῐέονται
optative κομῐεοίμην κομῐέοιο κομῐέοιτο κομῐέοισθον κομῐεοίσθην κομῐεοίμεθᾰ κομῐέοισθε κομῐέοιντο
passive indicative κομῐσθήσομαι κομῐσθήσῃ κομῐσθήσεται κομῐσθήσεσθον κομῐσθήσεσθον κομῐσθησόμεθᾰ κομῐσθήσεσθε κομῐσθήσονται
optative κομῐσθησοίμην κομῐσθήσοιο κομῐσθήσοιτο κομῐσθήσοισθον κομῐσθησοίσθην κομῐσθησοίμεθᾰ κομῐσθήσοισθε κομῐσθήσοιντο
active middle passive
infinitive κομῐέειν κομῐέεσθαι κομῐσθήσεσθαι
participle m κομῐέων κομῐεόμενος κομῐσθησόμενος
f κομῐέουσᾰ κομῐεομένη κομῐσθησομένη
n κομῐέον κομῐεόμενον κομῐσθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: κομῐῶ, κομῐοῦμαι, κομῐσθήσομαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κομῐῶ κομῐεῖς κομῐεῖ κομῐεῖτον κομῐεῖτον κομῐοῦμεν κομῐεῖτε κομῐοῦσῐ(ν)
optative κομῐοίην / κομῐοῖμῐ κομῐοίης / κομῐοῖς κομῐοίη / κομῐοῖ κομῐοῖτον / κομῐοίητον κομῐοίτην / κομῐοιήτην κομῐοῖμεν / κομῐοίημεν κομῐοῖτε / κομῐοίητε κομῐοῖεν / κομῐοίησᾰν
middle indicative κομῐοῦμαι κομῐῇ κομῐεῖται κομῐεῖσθον κομῐεῖσθον κομῐούμεθᾰ κομῐεῖσθε κομῐοῦνται
optative κομῐοίμην κομῐοῖο κομῐοῖτο κομῐοῖσθον κομῐοίσθην κομῐοίμεθᾰ κομῐοῖσθε κομῐοῖντο
passive indicative κομῐσθήσομαι κομῐσθήσῃ κομῐσθήσεται κομῐσθήσεσθον κομῐσθήσεσθον κομῐσθησόμεθᾰ κομῐσθήσεσθε κομῐσθήσονται
optative κομῐσθησοίμην κομῐσθήσοιο κομῐσθήσοιτο κομῐσθήσοισθον κομῐσθησοίσθην κομῐσθησοίμεθᾰ κομῐσθήσοισθε κομῐσθήσοιντο
active middle passive
infinitive κομῐεῖν κομῐεῖσθαι κομῐσθήσεσθαι
participle m κομῐῶν κομῐούμενος κομῐσθησόμενος
f κομῐοῦσᾰ κομῐουμένη κομῐσθησομένη
n κομῐοῦν κομῐούμενον κομῐσθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐκόμῐσᾰ, ἐκομῐσᾰ́μην, ἐκομῐ́σθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐκόμῐσᾰ ἐκόμῐσᾰς ἐκόμῐσε(ν) ἐκομῐ́σᾰτον ἐκομῐσᾰ́την ἐκομῐ́σᾰμεν ἐκομῐ́σᾰτε ἐκόμῐσᾰν
subjunctive κομῐ́σω κομῐ́σῃς κομῐ́σῃ κομῐ́σητον κομῐ́σητον κομῐ́σωμεν κομῐ́σητε κομῐ́σωσῐ(ν)
optative κομῐ́σαιμῐ κομῐ́σειᾰς / κομῐ́σαις κομῐ́σειε(ν) / κομῐ́σαι κομῐ́σαιτον κομῐσαίτην κομῐ́σαιμεν κομῐ́σαιτε κομῐ́σειᾰν / κομῐ́σαιεν
imperative   κόμῐσον κομῐσᾰ́τω κομῐ́σᾰτον κομῐσᾰ́των   κομῐ́σᾰτε κομῐσᾰ́ντων
middle indicative ἐκομῐσᾰ́μην ἐκομῐ́σω ἐκομῐ́σᾰτο ἐκομῐ́σᾰσθον ἐκομῐσᾰ́σθην ἐκομῐσᾰ́μεθᾰ ἐκομῐ́σᾰσθε ἐκομῐ́σᾰντο
subjunctive κομῐ́σωμαι κομῐ́σῃ κομῐ́σηται κομῐ́σησθον κομῐ́σησθον κομῐσώμεθᾰ κομῐ́σησθε κομῐ́σωνται
optative κομῐσαίμην κομῐ́σαιο κομῐ́σαιτο κομῐ́σαισθον κομῐσαίσθην κομῐσαίμεθᾰ κομῐ́σαισθε κομῐ́σαιντο
imperative   κόμῐσαι κομῐσᾰ́σθω κομῐ́σᾰσθον κομῐσᾰ́σθων   κομῐ́σᾰσθε κομῐσᾰ́σθων
passive indicative ἐκομῐ́σθην ἐκομῐ́σθης ἐκομῐ́σθη ἐκομῐ́σθητον ἐκομῐσθήτην ἐκομῐ́σθημεν ἐκομῐ́σθητε ἐκομῐ́σθησᾰν
subjunctive κομῐσθῶ κομῐσθῇς κομῐσθῇ κομῐσθῆτον κομῐσθῆτον κομῐσθῶμεν κομῐσθῆτε κομῐσθῶσῐ(ν)
optative κομῐσθείην κομῐσθείης κομῐσθείη κομῐσθεῖτον / κομῐσθείητον κομῐσθείτην / κομῐσθειήτην κομῐσθεῖμεν / κομῐσθείημεν κομῐσθεῖτε / κομῐσθείητε κομῐσθεῖεν / κομῐσθείησᾰν
imperative   κομῐ́σθητῐ κομῐσθήτω κομῐ́σθητον κομῐσθήτων   κομῐ́σθητε κομῐσθέντων
active middle passive
infinitive κομῐ́σαι κομῐ́σᾰσθαι κομῐσθῆναι
participle m κομῐ́σᾱς κομῐσᾰ́μενος κομῐσθείς
f κομῐ́σᾱσᾰ κομῐσᾰμένη κομῐσθεῖσᾰ
n κομῐ́σᾰν κομῐσᾰ́μενον κομῐσθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: κεκόμῐκᾰ, κεκόμῐσμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κεκόμῐκᾰ κεκόμῐκᾰς κεκόμῐκε(ν) κεκομῐ́κᾰτον κεκομῐ́κᾰτον κεκομῐ́κᾰμεν κεκομῐ́κᾰτε κεκομῐ́κᾱσῐ(ν)
subjunctive κεκομῐ́κω κεκομῐ́κῃς κεκομῐ́κῃ κεκομῐ́κητον κεκομῐ́κητον κεκομῐ́κωμεν κεκομῐ́κητε κεκομῐ́κωσῐ(ν)
optative κεκομῐ́κοιμῐ / κεκομῐκοίην κεκομῐ́κοις / κεκομῐκοίης κεκομῐ́κοι / κεκομῐκοίη κεκομῐ́κοιτον κεκομῐκοίτην κεκομῐ́κοιμεν κεκομῐ́κοιτε κεκομῐ́κοιεν
imperative   κεκόμῐκε κεκομῐκέτω κεκομῐ́κετον κεκομῐκέτων   κεκομῐ́κετε κεκομῐκόντων
middle/
passive 		indicative κεκόμῐσμαι κεκόμῐσαι κεκόμῐσται κεκόμῐσθον κεκόμῐσθον κεκομῐ́σμεθᾰ κεκόμῐσθε κεκομῐ́δᾰται
subjunctive κεκομῐσμένος ὦ κεκομῐσμένος ᾖς κεκομῐσμένος ᾖ κεκομῐσμένω ἦτον κεκομῐσμένω ἦτον κεκομῐσμένοι ὦμεν κεκομῐσμένοι ἦτε κεκομῐσμένοι ὦσῐ(ν)
optative κεκομῐσμένος εἴην κεκομῐσμένος εἴης κεκομῐσμένος εἴη κεκομῐσμένω εἴητον / εἶτον κεκομῐσμένω εἰήτην / εἴτην κεκομῐσμένοι εἴημεν / εἶμεν κεκομῐσμένοι εἴητε / εἶτε κεκομῐσμένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   κεκόμῐσο κεκομῐ́σθω κεκόμῐσθον κεκομῐ́σθων   κεκόμῐσθε κεκομῐ́σθων
active middle/passive
infinitive κεκομῐκέναι κεκομῐ́σθαι
participle m κεκομῐκώς κεκομῐσμένος
f κεκομῐκυῖᾰ κεκομῐσμένη
n κεκομῐκός κεκομῐσμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἐκεκομῐ́κειν / ἐκεκομῐ́κη, ἐκεκομῐ́σμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐκεκομῐ́κειν / ἐκεκομῐ́κη ἐκεκομῐ́κεις / ἐκεκομῐ́κης ἐκεκομῐ́κει(ν) ἐκεκομῐ́κετον ἐκεκομῐκέτην ἐκεκομῐ́κεμεν ἐκεκομῐ́κετε ἐκεκομῐ́κεσᾰν
middle/
passive 		indicative ἐκεκομῐ́σμην ἐκεκόμῐσο ἐκεκόμῐστο ἐκεκόμῐσθον ἐκεκομῐ́σθην ἐκεκομῐ́σμεθᾰ ἐκεκόμῐσθε ἐκεκομῐ́δᾰτο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

  • ἀνακομίζω (anakomízō)
  • ἀντεκκομίζω (antekkomízō)
  • ἀντικομίζω (antikomízō)
  • ἀποκομίζω (apokomízō)
  • διακομίζω (diakomízō)
  • εἰσκομίζω (eiskomízō)
  • ἐκκομίζω (ekkomízō)
  • ἐπανακομίζω (epanakomízō)
  • ἐπεισκομίζω (epeiskomízō)
  • ἐπικομίζω (epikomízō)
  • κατακομίζω (katakomízō)
  • μετακομίζω (metakomízō)
  • νεκροκομίζω (nekrokomízō)
  • παρακομίζω (parakomízō)
  • παρεισκομίζω (pareiskomízō)
  • περικομίζω (perikomízō)
  • προεκκομίζω (proekkomízō)
  • προκομίζω (prokomízō)
  • προσκομίζω (proskomízō)
  • συγκατακομίζω (sunkatakomízō)
  • συγκομίζω (sunkomízō)
  • συμπαρακομίζω (sumparakomízō)
  • συμπερικομίζω (sumperikomízō)
  • συνανακομίζω (sunanakomízō)
  • συναποκομίζω (sunapokomízō)
  • συνδιακομίζω (sundiakomízō)
  • συνεκκομίζω (sunekkomízō)
  • ὑπεκκομίζω (hupekkomízō)
  • ὑπερκομίζω (huperkomízō)
  • ὑποκομίζω (hupokomízō)

Further reading

Greek

Etymology

From Ancient Greek κομίζω (komízō, “to carry, bring, convey”).

Verb

κομίζω • (komízo) (past κόμισα)

  1. to bring, carry
    κομίζω γλαύκα εις Αθήνας ― komízo gláfka eis Athínas ― carry coals to Newcastle (literally, “bring owls to Athens”)

Conjugation

This verb needs an inflection-table template.

Derived terms

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.