κομμόω

Ancient Greek

Etymology

Of uncertain origin. Unconvincing attempts have been made to link the word to similar words such as κόσμος (kósmos, “order; mode, fashion”) and κομψός (kompsós, “refined, elegant; clever”). Solmsen's derivation from an earlier *κομώ (*komṓ), from κομέω (koméō, “to take care of, tend to”), as well as Bailly's connection to κόπτω (kóptō, “to strike, cut”),^[1] are rather tenuous. In view of the word's culture-based semantic category and lack of solid internal derivation, Beekes suggests a Pre-Greek borrowing.^[2]

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /kom.mó.ɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /komˈmo.o/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /komˈmo.o/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /komˈmo.o/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /koˈmo.o/

Verb

κομμόω • (kommóō)

to embellish, adorn

Conjugation

Present: κομμῶ, κομμοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κομμῶ	κομμοῖς	κομμοῖ	κομμοῦτον	κομμοῦτον	κομμοῦμεν	κομμοῦτε	κομμοῦσῐ(ν)
	subjunctive	κομμῶ	κομμοῖς	κομμοῖ	κομμῶτον	κομμῶτον	κομμῶμεν	κομμῶτε	κομμῶσῐ(ν)
	optative	κομμοίην / κομμοῖμῐ	κομμοίης / κομμοῖς	κομμοίη / κομμοῖ	κομμοῖτον / κομμοίητον	κομμοίτην / κομμοιήτην	κομμοῖμεν / κομμοίημεν	κομμοῖτε / κομμοίητε	κομμοῖεν / κομμοίησᾰν
	imperative		κόμμου	κομμούτω	κομμοῦτον	κομμούτων		κομμοῦτε	κομμούντων
middle/ passive	indicative	κομμοῦμαι	κομμοῖ	κομμοῦται	κομμοῦσθον	κομμοῦσθον	κομμούμεθᾰ	κομμοῦσθε	κομμοῦνται
	subjunctive	κομμῶμαι	κομμοῖ	κομμῶται	κομμῶσθον	κομμῶσθον	κομμώμεθᾰ	κομμῶσθε	κομμῶνται
	optative	κομμοίμην	κομμοῖο	κομμοῖτο	κομμοῖσθον	κομμοίσθην	κομμοίμεθᾰ	κομμοῖσθε	κομμοῖντο
	imperative		κομμοῦ	κομμούσθω	κομμοῦσθον	κομμούσθων		κομμοῦσθε	κομμούσθων
		active				middle/passive
infinitive		κομμοῦν				κομμοῦσθαι
participle	m	κομμῶν				κομμούμενος
	f	κομμοῦσᾰ				κομμουμένη
	n	κομμοῦν				κομμούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἐκόμμουν, ἐκομμούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐκόμμουν	ἐκόμμους	ἐκόμμου	ἐκομμοῦτον	ἐκομμούτην	ἐκομμοῦμεν	ἐκομμοῦτε	ἐκόμμουν
middle/ passive	indicative	ἐκομμούμην	ἐκομμοῦ	ἐκομμοῦτο	ἐκομμοῦσθον	ἐκομμούσθην	ἐκομμούμεθᾰ	ἐκομμοῦσθε	ἐκομμοῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: κομμώσω, κομμώσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κομμώσω	κομμώσεις	κομμώσει	κομμώσετον	κομμώσετον	κομμώσομεν	κομμώσετε	κομμώσουσῐ(ν)
active	optative	κομμώσοιμῐ	κομμώσοις	κομμώσοι	κομμώσοιτον	κομμωσοίτην	κομμώσοιμεν	κομμώσοιτε	κομμώσοιεν
middle	indicative	κομμώσομαι	κομμώσῃ / κομμώσει	κομμώσεται	κομμώσεσθον	κομμώσεσθον	κομμωσόμεθᾰ	κομμώσεσθε	κομμώσονται
middle	optative	κομμωσοίμην	κομμώσοιο	κομμώσοιτο	κομμώσοισθον	κομμωσοίσθην	κομμωσοίμεθᾰ	κομμώσοισθε	κομμώσοιντο
		active			middle
infinitive		κομμώσειν			κομμώσεσθαι
participle	m	κομμώσων			κομμωσόμενος
	f	κομμώσουσᾰ			κομμωσομένη
	n	κομμῶσον			κομμωσόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἐκόμμωσᾰ, ἐκομμωσᾰ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐκόμμωσᾰ	ἐκόμμωσᾰς	ἐκόμμωσε(ν)	ἐκομμώσᾰτον	ἐκομμωσᾰ́την	ἐκομμώσᾰμεν	ἐκομμώσᾰτε	ἐκόμμωσᾰν
	subjunctive	κομμώσω	κομμώσῃς	κομμώσῃ	κομμώσητον	κομμώσητον	κομμώσωμεν	κομμώσητε	κομμώσωσῐ(ν)
	optative	κομμώσαιμῐ	κομμώσειᾰς / κομμώσαις	κομμώσειε(ν) / κομμώσαι	κομμώσαιτον	κομμωσαίτην	κομμώσαιμεν	κομμώσαιτε	κομμώσειᾰν / κομμώσαιεν
	imperative		κόμμωσον	κομμωσᾰ́τω	κομμώσᾰτον	κομμωσᾰ́των		κομμώσᾰτε	κομμωσᾰ́ντων
middle	indicative	ἐκομμωσᾰ́μην	ἐκομμώσω	ἐκομμώσᾰτο	ἐκομμώσᾰσθον	ἐκομμωσᾰ́σθην	ἐκομμωσᾰ́μεθᾰ	ἐκομμώσᾰσθε	ἐκομμώσᾰντο
	subjunctive	κομμώσωμαι	κομμώσῃ	κομμώσηται	κομμώσησθον	κομμώσησθον	κομμωσώμεθᾰ	κομμώσησθε	κομμώσωνται
	optative	κομμωσαίμην	κομμώσαιο	κομμώσαιτο	κομμώσαισθον	κομμωσαίσθην	κομμωσαίμεθᾰ	κομμώσαισθε	κομμώσαιντο
	imperative		κόμμωσαι	κομμωσᾰ́σθω	κομμώσᾰσθον	κομμωσᾰ́σθων		κομμώσᾰσθε	κομμωσᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		κομμῶσαι			κομμώσᾰσθαι
participle	m	κομμώσᾱς			κομμωσᾰ́μενος
	f	κομμώσᾱσᾰ			κομμωσᾰμένη
	n	κομμῶσᾰν			κομμωσᾰ́μενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

κομμός (kommós, “elaborate adornment”)
κομμώ (kommṓ, “priestess arranging the (seated) statue of Athena”)
κόμμωμα (kómmōma, “ornament”)
κόμμωσις (kómmōsis, “ornamentation”)
κομμωτής (kommōtḗs, “(hair)dresser”)
κομμωτίζω (kommōtízō, “to take care of”)
κομμωτική (kommōtikḗ, “art of cleaning”)
κομμωτικός (kommōtikós, “belonging to cleaning, polishing”)
κομμώτρια (kommṓtria, “servant girl”)
κομμώτριον (kommṓtrion, “cleaning product”)

References

^ κομμόω, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, since 2011
^ Beekes, Robert S. P. (2010) “κομμόομαι”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 744