κόπτω

Ancient Greek

Etymology

Probably a yod-present formation from a Proto-Indo-European *(s)kop- (“to strike, to beat”) (though there is a chance that the word is a substrate borrowing). Compare Proto-Slavic *skopiti (“to castrate”).

Further cognate with Lithuanian kàpti (“to hew, fell”), kaplỹs (“hatchet”), Albanian kep (“to hew, chisel”), Proto-Slavic *kopàti (“to dig”),[1] Old High German happa (“scythe”), English hatchet.

Pronunciation

 

Verb

κόπτω • (kóptō)

  1. (transitive) to strike; cut; shake
    1. (transitive) to knock
      • 2022 May 18, Seumas Macdonald, chapter 5, in Linguae Graecae Per Se Illustrata‎[1]:
        ἰδού, ἔστιν ἀνήρ πρὸς τῇ θύρᾳ. ἐκεῖνος οὖν κόπτει.
        idoú, éstin anḗr pròs tēî thúrāi. ekeînos oûn kóptei.
        Look, there is a man by the door. He then knocks.

Inflection

   Present: κόπτω, κόπτομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κόπτω κόπτεις κόπτει κόπτετον κόπτετον κόπτομεν κόπτετε κόπτουσῐ(ν)
subjunctive κόπτω κόπτῃς κόπτῃ κόπτητον κόπτητον κόπτωμεν κόπτητε κόπτωσῐ(ν)
optative κόπτοιμῐ κόπτοις κόπτοι κόπτοιτον κοπτοίτην κόπτοιμεν κόπτοιτε κόπτοιεν
imperative   κόπτε κοπτέτω κόπτετον κοπτέτων   κόπτετε κοπτόντων
middle/
passive 		indicative κόπτομαι κόπτῃ / κόπτει κόπτεται κόπτεσθον κόπτεσθον κοπτόμεθᾰ κόπτεσθε κόπτονται
subjunctive κόπτωμαι κόπτῃ κόπτηται κόπτησθον κόπτησθον κοπτώμεθᾰ κόπτησθε κόπτωνται
optative κοπτοίμην κόπτοιο κόπτοιτο κόπτοισθον κοπτοίσθην κοπτοίμεθᾰ κόπτοισθε κόπτοιντο
imperative   κόπτου κοπτέσθω κόπτεσθον κοπτέσθων   κόπτεσθε κοπτέσθων
active middle/passive
infinitive κόπτειν κόπτεσθαι
participle m κόπτων κοπτόμενος
f κόπτουσᾰ κοπτομένη
n κόπτον κοπτόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἔκοπτον, ἐκοπτόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔκοπτον ἔκοπτες ἔκοπτε(ν) ἐκόπτετον ἐκοπτέτην ἐκόπτομεν ἐκόπτετε ἔκοπτον
middle/
passive 		indicative ἐκοπτόμην ἐκόπτου ἐκόπτετο ἐκόπτεσθον ἐκοπτέσθην ἐκοπτόμεθᾰ ἐκόπτεσθε ἐκόπτοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: κόψω, κόψομαι, κοπήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κόψω κόψεις κόψει κόψετον κόψετον κόψομεν κόψετε κόψουσῐ(ν)
optative κόψοιμῐ κόψοις κόψοι κόψοιτον κοψοίτην κόψοιμεν κόψοιτε κόψοιεν
middle indicative κόψομαι κόψῃ / κόψει κόψεται κόψεσθον κόψεσθον κοψόμεθᾰ κόψεσθε κόψονται
optative κοψοίμην κόψοιο κόψοιτο κόψοισθον κοψοίσθην κοψοίμεθᾰ κόψοισθε κόψοιντο
passive indicative κοπήσομαι κοπήσῃ κοπήσεται κοπήσεσθον κοπήσεσθον κοπησόμεθᾰ κοπήσεσθε κοπήσονται
optative κοπησοίμην κοπήσοιο κοπήσοιτο κοπήσοισθον κοπησοίσθην κοπησοίμεθᾰ κοπήσοισθε κοπήσοιντο
active middle passive
infinitive κόψειν κόψεσθαι κοπήσεσθαι
participle m κόψων κοψόμενος κοπησόμενος
f κόψουσᾰ κοψομένη κοπησομένη
n κόψον κοψόμενον κοπησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἔκοψᾰ, ἐκοψᾰ́μην, ἐκόπην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔκοψᾰ ἔκοψᾰς ἔκοψε(ν) ἐκόψᾰτον ἐκοψᾰ́την ἐκόψᾰμεν ἐκόψᾰτε ἔκοψᾰν
subjunctive κόψω κόψῃς κόψῃ κόψητον κόψητον κόψωμεν κόψητε κόψωσῐ(ν)
optative κόψαιμῐ κόψειᾰς / κόψαις κόψειε(ν) / κόψαι κόψαιτον κοψαίτην κόψαιμεν κόψαιτε κόψειᾰν / κόψαιεν
imperative   κόψον κοψᾰ́τω κόψᾰτον κοψᾰ́των   κόψᾰτε κοψᾰ́ντων
middle indicative ἐκοψᾰ́μην ἐκόψω ἐκόψᾰτο ἐκόψᾰσθον ἐκοψᾰ́σθην ἐκοψᾰ́μεθᾰ ἐκόψᾰσθε ἐκόψᾰντο
subjunctive κόψωμαι κόψῃ κόψηται κόψησθον κόψησθον κοψώμεθᾰ κόψησθε κόψωνται
optative κοψαίμην κόψαιο κόψαιτο κόψαισθον κοψαίσθην κοψαίμεθᾰ κόψαισθε κόψαιντο
imperative   κόψαι κοψᾰ́σθω κόψᾰσθον κοψᾰ́σθων   κόψᾰσθε κοψᾰ́σθων
passive indicative ἐκόπην ἐκόπης ἐκόπη ἐκόπητον ἐκοπήτην ἐκόπημεν ἐκόπητε ἐκόπησᾰν
subjunctive κοπῶ κοπῇς κοπῇ κοπῆτον κοπῆτον κοπῶμεν κοπῆτε κοπῶσῐ(ν)
optative κοπείην κοπείης κοπείη κοπεῖτον / κοπείητον κοπείτην / κοπειήτην κοπεῖμεν / κοπείημεν κοπεῖτε / κοπείητε κοπεῖεν / κοπείησᾰν
imperative   κόπηθῐ κοπήτω κόπητον κοπήτων   κόπητε κοπέντων
active middle passive
infinitive κόψαι κόψᾰσθαι κοπῆναι
participle m κόψᾱς κοψᾰ́μενος κοπείς
f κόψᾱσᾰ κοψᾰμένη κοπεῖσᾰ
n κόψᾰν κοψᾰ́μενον κοπέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: κέκοφᾰ, κέκομμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κέκοφᾰ κέκοφᾰς κέκοφε(ν) κεκόφᾰτον κεκόφᾰτον κεκόφᾰμεν κεκόφᾰτε κεκόφᾱσῐ(ν)
subjunctive κεκόφω κεκόφῃς κεκόφῃ κεκόφητον κεκόφητον κεκόφωμεν κεκόφητε κεκόφωσῐ(ν)
optative κεκόφοιμῐ / κεκοφοίην κεκόφοις / κεκοφοίης κεκόφοι / κεκοφοίη κεκόφοιτον κεκοφοίτην κεκόφοιμεν κεκόφοιτε κεκόφοιεν
imperative   κέκοφε κεκοφέτω κεκόφετον κεκοφέτων   κεκόφετε κεκοφόντων
middle/
passive 		indicative κέκομμαι κέκοψαι κέκοπται κέκοφθον κέκοφθον κεκόμμεθᾰ κέκοφθε κεκόπᾰται
subjunctive κεκομμένος ὦ κεκομμένος ᾖς κεκομμένος ᾖ κεκομμένω ἦτον κεκομμένω ἦτον κεκομμένοι ὦμεν κεκομμένοι ἦτε κεκομμένοι ὦσῐ(ν)
optative κεκομμένος εἴην κεκομμένος εἴης κεκομμένος εἴη κεκομμένω εἴητον / εἶτον κεκομμένω εἰήτην / εἴτην κεκομμένοι εἴημεν / εἶμεν κεκομμένοι εἴητε / εἶτε κεκομμένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   κέκοψο κεκόφθω κέκοφθον κεκόφθων   κέκοφθε κεκόφθων
active middle/passive
infinitive κεκοφέναι κεκόφθαι
participle m κεκοφώς κεκομμένος
f κεκοφυῖᾰ κεκομμένη
n κεκοφός κεκομμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἐκεκόφειν / ἐκεκόφη, ἐκεκόμμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐκεκόφειν / ἐκεκόφη ἐκεκόφεις / ἐκεκόφης ἐκεκόφει(ν) ἐκεκόφετον ἐκεκοφέτην ἐκεκόφεμεν ἐκεκόφετε ἐκεκόφεσᾰν
middle/
passive 		indicative ἐκεκόμμην ἐκέκοψο ἐκέκοπτο ἐκέκοφθον ἐκεκόφθην ἐκεκόμμεθᾰ ἐκέκοφθε ἐκεκόπᾰτο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future perfect: κεκόψομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle/
passive 		indicative κεκόψομαι κεκόψῃ / κεκόψει κεκόψεται κεκόψεσθον κεκόψεσθον κεκοψόμεθᾰ κεκόψεσθε κεκόψονται
optative κεκοψοίμην κεκόψοιο κεκόψοιτο κεκόψοισθον κεκοψοίσθην κεκοψοίμεθᾰ κεκόψοισθε κεκόψοιντο
middle/passive
infinitive κεκόψεσθαι
participle m κεκοψόμενος
f κεκοψομένη
n κεκοψόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

Descendants

  • Byzantine Greek: κόβω (kóbō)
  • Mariupol Greek: ко́фту (kóftu)
  • → Greek: κόπτω (kópto)

References

  1. ^ Beekes, Robert S. P. (2010) “κόπτω”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, pages 748-9

Further reading

Greek

Etymology

This form was a learned borrowing from Ancient Greek κόπτω (kóptō) found in Katharevousa; compare the inherited doublet κόβω (kóvo).

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈko.pto/
  • Hyphenation: κό‧πτω

Verb

κόπτω • (kópto) (past έκοψα, passive κόπτομαι)

  1. (dated) alternative form of κόβω (kóvo)

Conjugation

compounds and derivatives
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.