κράτορ

Ancient Greek

Pronunciation

 

Noun

κράτορ • (krátor)

  1. vocative singular of κράτωρ (krátōr)

Inflection

Third declension of ὁ κράτωρ; τοῦ κράτορος (Attic)
Case / # Singular Dual Plural
Nominative ὁ κράτωρ
ho krátōr 		τὼ κράτορε
tṑ krátore 		οἱ κράτορες
hoi krátores
Genitive τοῦ κράτορος
toû krátoros 		τοῖν κρατόροιν
toîn kratóroin 		τῶν κρατόρων
tôn kratórōn
Dative τῷ κράτορῐ
tōî krátorĭ 		τοῖν κρατόροιν
toîn kratóroin 		τοῖς κράτορσῐ / κράτορσῐν
toîs krátorsĭ(n)
Accusative τὸν κράτορᾰ
tòn krátoră 		τὼ κράτορε
tṑ krátore 		τοὺς κράτορᾰς
toùs krátorăs
Vocative κράτορ
krátor 		κράτορε
krátore 		κράτορες
krátores
Notes:
  • This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.