κράτωρ
Ancient Greek
Etymology
From κρατέω (kratéō, “to rule”) + -τωρ (-tōr, “a suffix forming agent nouns”)
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /krá.tɔːr/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /ˈkra.tor/
- (4th CE Koine) IPA(key): /ˈkra.tor/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /ˈkra.tor/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /ˈkra.tor/
Noun
κράτωρ • (krátōr) m (genitive κράτορος); third declension
Inflection
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ὁ κρᾰ́τωρ ho krắtōr |
τὼ κρᾰ́τορε tṑ krắtore |
οἱ κρᾰ́τορες hoi krắtores | ||||||||||
| Genitive | τοῦ κρᾰ́τορος toû krắtoros |
τοῖν κρᾰτόροιν toîn krătóroin |
τῶν κρᾰτόρων tôn krătórōn | ||||||||||
| Dative | τῷ κρᾰ́τορῐ tōî krắtorĭ |
τοῖν κρᾰτόροιν toîn krătóroin |
τοῖς κρᾰ́τορσῐ / κρᾰ́τορσῐν toîs krắtorsĭ(n) | ||||||||||
| Accusative | τὸν κρᾰ́τορᾰ tòn krắtoră |
τὼ κρᾰ́τορε tṑ krắtore |
τοὺς κρᾰ́τορᾰς toùs krắtorăs | ||||||||||
| Vocative | κρᾰ́τορ krắtor |
κρᾰ́τορε krắtore |
κρᾰ́τορες krắtores | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||
Coordinate terms
- κράτειρα f (kráteira)
Further reading
- “κράτωρ”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press