κραίνω

Ancient Greek

Alternative forms

Etymology

(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)

Pronunciation

 

Verb

κραίνω • (kraínō)

  1. to accomplish, perform, fulfill
    • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 1.504:
      τόδε μοι κρήηνον ἐέλδωρ
      tóde moi krḗēnon eéldōr
      grant me this wish

Conjugation

   Present: κραίνω, κραίνομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κραίνω κραίνεις κραίνει κραίνετον κραίνετον κραίνομεν κραίνετε κραίνουσῐ(ν)
subjunctive κραίνω κραίνῃς κραίνῃ κραίνητον κραίνητον κραίνωμεν κραίνητε κραίνωσῐ(ν)
optative κραίνοιμῐ κραίνοις κραίνοι κραίνοιτον κραινοίτην κραίνοιμεν κραίνοιτε κραίνοιεν
imperative   κραῖνε κραινέτω κραίνετον κραινέτων   κραίνετε κραινόντων
middle/
passive 		indicative κραίνομαι κραίνῃ / κραίνει κραίνεται κραίνεσθον κραίνεσθον κραινόμεθᾰ κραίνεσθε κραίνονται
subjunctive κραίνωμαι κραίνῃ κραίνηται κραίνησθον κραίνησθον κραινώμεθᾰ κραίνησθε κραίνωνται
optative κραινοίμην κραίνοιο κραίνοιτο κραίνοισθον κραινοίσθην κραινοίμεθᾰ κραίνοισθε κραίνοιντο
imperative   κραίνου κραινέσθω κραίνεσθον κραινέσθων   κραίνεσθε κραινέσθων
active middle/passive
infinitive κραίνειν κραίνεσθαι
participle m κραίνων κραινόμενος
f κραίνουσᾰ κραινομένη
n κραῖνον κραινόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἔκραινον, ἐκραινόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔκραινον ἔκραινες ἔκραινε(ν) ἐκραίνετον ἐκραινέτην ἐκραίνομεν ἐκραίνετε ἔκραινον
middle/
passive 		indicative ἐκραινόμην ἐκραίνου ἐκραίνετο ἐκραίνεσθον ἐκραινέσθην ἐκραινόμεθᾰ ἐκραίνεσθε ἐκραίνοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: κρᾰνέω, κρᾰνέομαι, κρανθησήσομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κρᾰνέω κρᾰνέεις κρᾰνέει κρᾰνέετον κρᾰνέετον κρᾰνέομεν κρᾰνέετε κρᾰνέουσῐ(ν)
optative κρᾰνέοιμῐ κρᾰνέοις κρᾰνέοι κρᾰνέοιτον κρᾰνεοίτην κρᾰνέοιμεν κρᾰνέοιτε κρᾰνέοιεν
middle indicative κρᾰνέομαι κρᾰνέῃ / κρᾰνέει κρᾰνέεται κρᾰνέεσθον κρᾰνέεσθον κρᾰνεόμεθᾰ κρᾰνέεσθε κρᾰνέονται
optative κρᾰνεοίμην κρᾰνέοιο κρᾰνέοιτο κρᾰνέοισθον κρᾰνεοίσθην κρᾰνεοίμεθᾰ κρᾰνέοισθε κρᾰνέοιντο
passive indicative κρανθησήσομαι κρανθησήσῃ κρανθησήσεται κρανθησήσεσθον κρανθησήσεσθον κρανθησησόμεθᾰ κρανθησήσεσθε κρανθησήσονται
optative κρανθησησοίμην κρανθησήσοιο κρανθησήσοιτο κρανθησήσοισθον κρανθησησοίσθην κρανθησησοίμεθᾰ κρανθησήσοισθε κρανθησήσοιντο
active middle passive
infinitive κρᾰνέειν κρᾰνέεσθαι κρανθησήσεσθαι
participle m κρᾰνέων κρᾰνεόμενος κρανθησησόμενος
f κρᾰνέουσᾰ κρᾰνεομένη κρανθησησομένη
n κρᾰνέον κρᾰνεόμενον κρανθησησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: κρᾰνῶ, κρᾰνοῦμαι, κρανθησήσομαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κρᾰνῶ κρᾰνεῖς κρᾰνεῖ κρᾰνεῖτον κρᾰνεῖτον κρᾰνοῦμεν κρᾰνεῖτε κρᾰνοῦσῐ(ν)
optative κρᾰνοίην / κρᾰνοῖμῐ κρᾰνοίης / κρᾰνοῖς κρᾰνοίη / κρᾰνοῖ κρᾰνοῖτον / κρᾰνοίητον κρᾰνοίτην / κρᾰνοιήτην κρᾰνοῖμεν / κρᾰνοίημεν κρᾰνοῖτε / κρᾰνοίητε κρᾰνοῖεν / κρᾰνοίησᾰν
middle indicative κρᾰνοῦμαι κρᾰνῇ κρᾰνεῖται κρᾰνεῖσθον κρᾰνεῖσθον κρᾰνούμεθᾰ κρᾰνεῖσθε κρᾰνοῦνται
optative κρᾰνοίμην κρᾰνοῖο κρᾰνοῖτο κρᾰνοῖσθον κρᾰνοίσθην κρᾰνοίμεθᾰ κρᾰνοῖσθε κρᾰνοῖντο
passive indicative κρανθησήσομαι κρανθησήσῃ κρανθησήσεται κρανθησήσεσθον κρανθησήσεσθον κρανθησησόμεθᾰ κρανθησήσεσθε κρανθησήσονται
optative κρανθησησοίμην κρανθησήσοιο κρανθησήσοιτο κρανθησήσοισθον κρανθησησοίσθην κρανθησησοίμεθᾰ κρανθησήσοισθε κρανθησήσοιντο
active middle passive
infinitive κρᾰνεῖν κρᾰνεῖσθαι κρανθησήσεσθαι
participle m κρᾰνῶν κρᾰνούμενος κρανθησησόμενος
f κρᾰνοῦσᾰ κρᾰνουμένη κρανθησησομένη
n κρᾰνοῦν κρᾰνούμενον κρανθησησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἔκρᾱνᾰ, ἐκρᾱνᾰ́μην, ἐκρᾱ́νθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔκρᾱνᾰ ἔκρᾱνᾰς ἔκρᾱνε(ν) ἐκρᾱ́νᾰτον ἐκρᾱνᾰ́την ἐκρᾱ́νᾰμεν ἐκρᾱ́νᾰτε ἔκρᾱνᾰν
subjunctive κρᾱ́νω κρᾱ́νῃς κρᾱ́νῃ κρᾱ́νητον κρᾱ́νητον κρᾱ́νωμεν κρᾱ́νητε κρᾱ́νωσῐ(ν)
optative κρᾱ́ναιμῐ κρᾱ́νειᾰς / κρᾱ́ναις κρᾱ́νειε(ν) / κρᾱ́ναι κρᾱ́ναιτον κρᾱναίτην κρᾱ́ναιμεν κρᾱ́ναιτε κρᾱ́νειᾰν / κρᾱ́ναιεν
imperative   κρᾶνον κρᾱνᾰ́τω κρᾱ́νᾰτον κρᾱνᾰ́των   κρᾱ́νᾰτε κρᾱνᾰ́ντων
middle indicative ἐκρᾱνᾰ́μην ἐκρᾱ́νω ἐκρᾱ́νᾰτο ἐκρᾱ́νᾰσθον ἐκρᾱνᾰ́σθην ἐκρᾱνᾰ́μεθᾰ ἐκρᾱ́νᾰσθε ἐκρᾱ́νᾰντο
subjunctive κρᾱ́νωμαι κρᾱ́νῃ κρᾱ́νηται κρᾱ́νησθον κρᾱ́νησθον κρᾱνώμεθᾰ κρᾱ́νησθε κρᾱ́νωνται
optative κρᾱναίμην κρᾱ́ναιο κρᾱ́ναιτο κρᾱ́ναισθον κρᾱναίσθην κρᾱναίμεθᾰ κρᾱ́ναισθε κρᾱ́ναιντο
imperative   κρᾶναι κρᾱνᾰ́σθω κρᾱ́νᾰσθον κρᾱνᾰ́σθων   κρᾱ́νᾰσθε κρᾱνᾰ́σθων
passive indicative ἐκρᾱ́νθην ἐκρᾱ́νθης ἐκρᾱ́νθη ἐκρᾱ́νθητον ἐκρᾱνθήτην ἐκρᾱ́νθημεν ἐκρᾱ́νθητε ἐκρᾱ́νθησᾰν
subjunctive κρᾱνθῶ κρᾱνθῇς κρᾱνθῇ κρᾱνθῆτον κρᾱνθῆτον κρᾱνθῶμεν κρᾱνθῆτε κρᾱνθῶσῐ(ν)
optative κρᾱνθείην κρᾱνθείης κρᾱνθείη κρᾱνθεῖτον / κρᾱνθείητον κρᾱνθείτην / κρᾱνθειήτην κρᾱνθεῖμεν / κρᾱνθείημεν κρᾱνθεῖτε / κρᾱνθείητε κρᾱνθεῖεν / κρᾱνθείησᾰν
imperative   κρᾱ́νθητῐ κρᾱνθήτω κρᾱ́νθητον κρᾱνθήτων   κρᾱ́νθητε κρᾱνθέντων
active middle passive
infinitive κρᾶναι κρᾱ́νᾰσθαι κρᾱνθῆναι
participle m κρᾱ́νᾱς κρᾱνᾰ́μενος κρᾱνθείς
f κρᾱ́νᾱσᾰ κρᾱνᾰμένη κρᾱνθεῖσᾰ
n κρᾶνᾰν κρᾱνᾰ́μενον κρᾱνθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἔκρηνᾰ, ἐκρηνᾰ́μην (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔκρηνᾰ ἔκρηνᾰς ἔκρηνε(ν) ἐκρήνᾰτον ἐκρηνᾰ́την ἐκρήνᾰμεν ἐκρήνᾰτε ἔκρηνᾰν
subjunctive κρήνω,
κρήνωμῐ 		κρήνῃς,
κρήνῃσθᾰ 		κρήνῃ,
κρήνῃσῐ 		κρήνητον κρήνητον κρήνωμεν κρήνητε κρήνωσῐ(ν)
optative κρήναιμῐ κρήναις,
κρήναισθᾰ,
κρήνειᾰς 		κρήνειε(ν) / κρήναι κρηνεῖτον κρηνείτην κρηνεῖμεν κρηνεῖτε κρηνεῖεν
imperative   κρῆνον κρηνᾰ́τω κρήνᾰτον κρηνᾰ́των   κρήνᾰτε κρηνᾰ́ντων
middle indicative ἐκρηνᾰ́μην ἐκρήνᾰο ἐκρήνᾰτο ἐκρήνᾰσθον ἐκρηνᾰ́σθην ἐκρηνᾰ́με(σ)θᾰ ἐκρήνᾰσθε ἐκρήνᾰντο
subjunctive κρήνωμαι κρήνηαι κρήνηται κρήνησθον κρήνησθον κρηνώμε(σ)θᾰ κρήνησθε κρήνωνται
optative κρηναίμην κρήναιο κρήναιτο κρήναισθον κρηναίσθην κρηναίμε(σ)θᾰ κρήναισθε κρηναίᾰτο
imperative   κρῆναι κρηνᾰ́σθω κρήνᾰσθον κρηνᾰ́σθων   κρήνᾰσθε κρηνᾰ́σθων
active middle
infinitive κρῆναι / κρηνᾰ́μεν / κρηνᾰμέναι κρήνᾰσθαι
participle m κρήνᾱς κρηνᾰ́μενος
f κρήνᾱσᾰ κρηνᾰμένη
n κρῆνᾰν κρηνᾰ́μενον
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: κέκραμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle/
passive 		indicative κέκραμαι κέκρασαι κέκραται κέκρασθον κέκρασθον κεκράμεθᾰ κέκρασθε κέκρανται
subjunctive κεκραμένος ὦ κεκραμένος ᾖς κεκραμένος ᾖ κεκραμένω ἦτον κεκραμένω ἦτον κεκραμένοι ὦμεν κεκραμένοι ἦτε κεκραμένοι ὦσῐ(ν)
optative κεκραμένος εἴην κεκραμένος εἴης κεκραμένος εἴη κεκραμένω εἴητον / εἶτον κεκραμένω εἰήτην / εἴτην κεκραμένοι εἴημεν / εἶμεν κεκραμένοι εἴητε / εἶτε κεκραμένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   κέκρασο κεκράσθω κέκρασθον κεκράσθων   κέκρασθε κεκράσθων
middle/passive
infinitive κεκρᾶσθαι
participle m κεκραμένος
f κεκραμένη
n κεκραμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

  • ἐπικραίνω (epikraínō)

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.