κυμινοπρίστης

Ancient Greek

Etymology

From κύμῑνον (kúmīnon) +‎ πρίω (príō) +‎ -στης (-stēs). Literally, “cumin-splitter”.

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /ky.miː.no.prís.tɛːs/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ky.mi.noˈpris.te̝s/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /cy.mi.noˈpris.tis/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /cy.mi.noˈpris.tis/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ci.mi.noˈpris.tis/

Noun

κῠμῑνοπρίστης • (kŭmīnoprístēs) m (genitive κῠμῑνοπρίστου); first declension

skinflint, miser, stingy person
- 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, Nicomachean Ethics 1121b:
  οἱ μὲν γὰρ ἐν ταῖς τοιαύταις προσηγορίαις οἷον φειδωλοὶ γλίσχροι κίμβικες, πάντες τῇ δόσει ἐλλείπουσι, τῶν δʼ ἀλλοτρίων οὐκ ἐφίενται οὐδὲ βούλονται λαμβάνειν, οἱ μὲν διά τινα ἐπιείκειαν καὶ εὐλάβειαν τῶν αἰσχρῶν (δοκοῦσι γὰρ ἔνιοι ἢ φασί γε διὰ τοῦτο φυλάττειν, ἵνα μή ποτʼ ἀναγκασθῶσιν αἰσχρόν τι πρᾶξαι· τούτων δὲ καὶ ὁ κυμῑνοπρίστης καὶ πᾶς ὁ τοιοῦτος· ὠνόμασται δʼ ἀπὸ τῆς ὑπερβολῆς τοῦ μηδὲν ἂν δοῦναι)· οἱ δʼ αὖ διὰ φόβον ἀπέχονται τῶν ἀλλοτρίων ὡς οὐ ῥᾴδιον αὐτὸν μὲν τὰ ἑτέρων λαμβάνειν, τὰ δʼ αὐτοῦ ἑτέρους μή· ἀρέσκει οὖν αὐτοῖς τὸ μήτε λαμβάνειν μήτε διδόναι.
  hoi mèn gàr en taîs toiaútais prosēgoríais hoîon pheidōloì glískhroi kímbikes, pántes tēî dósei elleípousi, tôn d allotríōn ouk ephíentai oudè boúlontai lambánein, hoi mèn diá tina epieíkeian kaì eulábeian tôn aiskhrôn (dokoûsi gàr énioi ḕ phasí ge dià toûto phuláttein, hína mḗ pot anankasthôsin aiskhrón ti prâxai; toútōn dè kaì ho kumīnoprístēs kaì pâs ho toioûtos; ōnómastai d apò tês huperbolês toû mēdèn àn doûnai); hoi d aû dià phóbon apékhontai tôn allotríōn hōs ou rhāídion autòn mèn tà hetérōn lambánein, tà d autoû hetérous mḗ; aréskei oûn autoîs tò mḗte lambánein mḗte didónai.
  (please add an English translation of this quotation)

Declension

First declension of ὁ κῠμῑνοπρῐ́στης; τοῦ κῠμῑνοπρῐ́στου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ κῠμῑνοπρῐ́στης ho kŭmīnoprĭ́stēs	τὼ κῠμῑνοπρῐ́στᾱ tṑ kŭmīnoprĭ́stā	οἱ κῠμῑνοπρῐ́σται hoi kŭmīnoprĭ́stai
Genitive	τοῦ κῠμῑνοπρῐ́στου toû kŭmīnoprĭ́stou	τοῖν κῠμῑνοπρῐ́σταιν toîn kŭmīnoprĭ́stain	τῶν κῠμῑνοπρῐστῶν tôn kŭmīnoprĭstôn
Dative	τῷ κῠμῑνοπρῐ́στῃ tōî kŭmīnoprĭ́stēi	τοῖν κῠμῑνοπρῐ́σταιν toîn kŭmīnoprĭ́stain	τοῖς κῠμῑνοπρῐ́σταις toîs kŭmīnoprĭ́stais
Accusative	τὸν κῠμῑνοπρῐ́στην tòn kŭmīnoprĭ́stēn	τὼ κῠμῑνοπρῐ́στᾱ tṑ kŭmīnoprĭ́stā	τοὺς κῠμῑνοπρῐ́στᾱς toùs kŭmīnoprĭ́stās
Vocative	κῠμῑνοπρῐ́στᾰ kŭmīnoprĭ́stă	κῠμῑνοπρῐ́στᾱ kŭmīnoprĭ́stā	κῠμῑνοπρῐ́σται kŭmīnoprĭ́stai
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

References

“κυμινοπρίστης”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
“κυμινοπρίστης”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
κυμινοπρίστης in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
κυμινοπρίστης, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, since 2011