λείχω

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Indo-European *leyǵʰ-. Cognates include Old Armenian լիզեմ (lizem), Sanskrit लेढि (leḍhi), Latin lingō, and Old English liccian (English lick).

Pronunciation

 

Verb

λείχω • (leíkhō)

  1. (transitive) to lick up

Inflection

   Present: λείχω, λείχομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative λείχω λείχεις λείχει λείχετον λείχετον λείχομεν λείχετε λείχουσῐ(ν)
subjunctive λείχω λείχῃς λείχῃ λείχητον λείχητον λείχωμεν λείχητε λείχωσῐ(ν)
optative λείχοιμῐ λείχοις λείχοι λείχοιτον λειχοίτην λείχοιμεν λείχοιτε λείχοιεν
imperative   λεῖχε λειχέτω λείχετον λειχέτων   λείχετε λειχόντων
middle/
passive 		indicative λείχομαι λείχῃ / λείχει λείχεται λείχεσθον λείχεσθον λειχόμεθᾰ λείχεσθε λείχονται
subjunctive λείχωμαι λείχῃ λείχηται λείχησθον λείχησθον λειχώμεθᾰ λείχησθε λείχωνται
optative λειχοίμην λείχοιο λείχοιτο λείχοισθον λειχοίσθην λειχοίμεθᾰ λείχοισθε λείχοιντο
imperative   λείχου λειχέσθω λείχεσθον λειχέσθων   λείχεσθε λειχέσθων
active middle/passive
infinitive λείχειν λείχεσθαι
participle m λείχων λειχόμενος
f λείχουσᾰ λειχομένη
n λεῖχον λειχόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἔλειχον, ἐλειχόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔλειχον ἔλειχες ἔλειχε(ν) ἐλείχετον ἐλειχέτην ἐλείχομεν ἐλείχετε ἔλειχον
middle/
passive 		indicative ἐλειχόμην ἐλείχου ἐλείχετο ἐλείχεσθον ἐλειχέσθην ἐλειχόμεθᾰ ἐλείχεσθε ἐλείχοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: λείξω, λείξομαι, λειχθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative λείξω λείξεις λείξει λείξετον λείξετον λείξομεν λείξετε λείξουσῐ(ν)
optative λείξοιμῐ λείξοις λείξοι λείξοιτον λειξοίτην λείξοιμεν λείξοιτε λείξοιεν
middle indicative λείξομαι λείξῃ / λείξει λείξεται λείξεσθον λείξεσθον λειξόμεθᾰ λείξεσθε λείξονται
optative λειξοίμην λείξοιο λείξοιτο λείξοισθον λειξοίσθην λειξοίμεθᾰ λείξοισθε λείξοιντο
passive indicative λειχθήσομαι λειχθήσῃ λειχθήσεται λειχθήσεσθον λειχθήσεσθον λειχθησόμεθᾰ λειχθήσεσθε λειχθήσονται
optative λειχθησοίμην λειχθήσοιο λειχθήσοιτο λειχθήσοισθον λειχθησοίσθην λειχθησοίμεθᾰ λειχθήσοισθε λειχθήσοιντο
active middle passive
infinitive λείξειν λείξεσθαι λειχθήσεσθαι
participle m λείξων λειξόμενος λειχθησόμενος
f λείξουσᾰ λειξομένη λειχθησομένη
n λεῖξον λειξόμενον λειχθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἔλειξᾰ, ἐλειξᾰ́μην, ἐλείχθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔλειξᾰ ἔλειξᾰς ἔλειξε(ν) ἐλείξᾰτον ἐλειξᾰ́την ἐλείξᾰμεν ἐλείξᾰτε ἔλειξᾰν
subjunctive λείξω λείξῃς λείξῃ λείξητον λείξητον λείξωμεν λείξητε λείξωσῐ(ν)
optative λείξαιμῐ λείξειᾰς / λείξαις λείξειε(ν) / λείξαι λείξαιτον λειξαίτην λείξαιμεν λείξαιτε λείξειᾰν / λείξαιεν
imperative   λεῖξον λειξᾰ́τω λείξᾰτον λειξᾰ́των   λείξᾰτε λειξᾰ́ντων
middle indicative ἐλειξᾰ́μην ἐλείξω ἐλείξᾰτο ἐλείξᾰσθον ἐλειξᾰ́σθην ἐλειξᾰ́μεθᾰ ἐλείξᾰσθε ἐλείξᾰντο
subjunctive λείξωμαι λείξῃ λείξηται λείξησθον λείξησθον λειξώμεθᾰ λείξησθε λείξωνται
optative λειξαίμην λείξαιο λείξαιτο λείξαισθον λειξαίσθην λειξαίμεθᾰ λείξαισθε λείξαιντο
imperative   λεῖξαι λειξᾰ́σθω λείξᾰσθον λειξᾰ́σθων   λείξᾰσθε λειξᾰ́σθων
passive indicative ἐλείχθην ἐλείχθης ἐλείχθη ἐλείχθητον ἐλειχθήτην ἐλείχθημεν ἐλείχθητε ἐλείχθησᾰν
subjunctive λειχθῶ λειχθῇς λειχθῇ λειχθῆτον λειχθῆτον λειχθῶμεν λειχθῆτε λειχθῶσῐ(ν)
optative λειχθείην λειχθείης λειχθείη λειχθεῖτον / λειχθείητον λειχθείτην / λειχθειήτην λειχθεῖμεν / λειχθείημεν λειχθεῖτε / λειχθείητε λειχθεῖεν / λειχθείησᾰν
imperative   λείχθητῐ λειχθήτω λείχθητον λειχθήτων   λείχθητε λειχθέντων
active middle passive
infinitive λεῖξαι λείξᾰσθαι λειχθῆναι
participle m λείξᾱς λειξᾰ́μενος λειχθείς
f λείξᾱσᾰ λειξᾰμένη λειχθεῖσᾰ
n λεῖξᾰν λειξᾰ́μενον λειχθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

  • ἀναλείχω (analeíkhō)
  • ἀπολείχω (apoleíkhō)
  • διαλείχω (dialeíkhō)
  • ἐκλείχω (ekleíkhō)
  • ἐλλείχω (elleíkhō)
  • ἐπιλείχω (epileíkhō)
  • λειχήν (leikhḗn)
  • λειχήνωρ (leikhḗnōr)
  • λειχομύλη (leikhomúlē)
  • λειχοπίναξ (leikhopínax)
  • περιλείχω (perileíkhō)
  • λείκτης (leíktēs)
  • λιχανός (likhanós)
  • λιχμάζω (likhmázō)
  • λιχμαίνω (likhmaínō)
  • λιχμάς (likhmás)
  • λιχμάω (likhmáō)
  • λιχμήρης (likhmḗrēs)
  • λίχνος (líkhnos)

References

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.