λεξικόν

Attested at least since 9th century (Photios' Bibliotheca). Ellipsis of λεξικὸν βιβλίον (lexikòn biblíon, literally “a book of or pertaining to words”), formally a Neuter substantive of adjective λεξικός (lexikós), from λέξις (léxis, “a saying, speech, word”), from λέγω (légō, “I speak”), ultimately from Proto-Indo-European *leǵ- (“to gather, collect”).

λεξῐκόν • (lexĭkón) n (genitive λεξῐκοῦ); second declension

1. (Byzantine) lexicon, dictionary

   Οὗ τινος εὑρεθείη ἐν τῷ ἰδίῳ πίνακι διαγεγραμμένον ἕτερόν τι ἢ Γραφικὸν ἢ Λεξικὸν ἢ πρὸς ἀδελφὸν ἐπισταλτικόν, πλὴν οὗπερ ἐκμανθάνοι στιχηροῦ ἢ καθίσματος, ἀφοριζέσθω ἡμέραν μίαν.

   Hoû tinos heuretheíē en tōî idíōi pínaki diagegramménon héterón ti ḕ Graphikòn ḕ Lexikòn ḕ pròs adelphòn epistaltikón, plḕn hoûper ekmanthánoi stikhēroû ḕ kathísmatos, aphorizésthō hēméran mían.

   (please add an English translation of this usage example)

• Greek: λεξικό (lexikó)
• → Aramaic: לכסיקון
• → Latin: lexicon
  • → Dutch: lexicon m
  • → German: Lexikon, Lexicon
    • → Czech: lexikon
    • → Hungarian: lexikon (“encyclopedia”)
    • → Swedish: lexikon
  • → Middle French: lexicon m
    • French: lexique m
    • → English: lexicon (possibly; or directly from Latin)
• → Church Slavonic: леѯико́нъ m (leksikónŭ)
  • → Russian: лексико́н m (leksikón)
    • → Bulgarian: лексико́н m (leksikón)

Unsorted

• Serbo-Croatian: лексикон m
• Spanish: léxico m
• Polish: leksykon m
• Portuguese: léxico m

λεξῐκόν • (lexĭkón)

1. inflection of λεξῐκός (lexĭkós):
   1. masculine accusative singular
   2. neuter nominative/accusative/vocative singular

• “λεξικόν”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press