λευκαίνω

Ancient Greek

Etymology

From λευκός (leukós) +‎ -αίνω (-aínō).

Pronunciation

 

Verb

λευκαίνω • (leukaínō)

  1. to make, turn white; to whitewash, blanch
    • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 12.170.175:
      ἀνστάντες δʼ ἕταροι νεὸς ἱστία μηρύσαντο καὶ τὰ μὲν ἐν νηὶ γλαφυρῇ θέσαν, οἱ δʼ ἐπʼ ἐρετμὰ ἑζόμενοι λεύκαινον ὕδωρ ξεστῇς ἐλάτῃσιν. αὐτὰρ ἐγὼ κηροῖο μέγαν τροχὸν ὀξέι χαλκῷ τυτθὰ διατμήξας χερσὶ στιβαρῇσι πίεζον·
      anstántes d hétaroi neòs histía mērúsanto kaì tà mèn en nēì glaphurēî thésan, hoi d ep eretmà hezómenoi leúkainon húdōr xestēîs elátēisin. autàr egṑ kēroîo mégan trokhòn oxéi khalkōî tutthà diatmḗxas khersì stibarēîsi píezon;
      (please add an English translation of this quotation)
    1. to cause to appear white
      • 407 BCE, Euripides, Iphigenia in Aulis 155-158:
        σφραγῖδα φύλασσʼ ἣν ἐπὶ δέλτῳ τήνδε κομίζεις. ἴθι. λευκαίνει τόδε φῶς ἤδη λάμπουσʼ ἠὼς πῦρ τε τεθρίππων τῶν Ἀελίου·
        sphragîda phúlass hḕn epì déltōi tḗnde komízeis. íthi. leukaínei tóde phôs ḗdē lámpous ēṑs pûr te tethríppōn tôn Aelíou;
        (please add an English translation of this quotation)
    2. (passive voice) to become white
      • Apollonius Rhodius, Argonautica 1.544-546:
        στράπτε δ᾽ ὑπ᾽ ἠελίῳ φλογὶ εἴκελα νηὸς ἰούσης τεύχεα: μακραὶ δ᾽ αἰὲν ἐλευκαίνοντο κέλευθοι, ἀτραπὸς ὣς χλοεροῖο διειδομένη πεδίοιο.
        strápte d’ hup’ ēelíōi phlogì eíkela nēòs ioúsēs teúkhea: makraì d’ aièn eleukaínonto kéleuthoi, atrapòs hṑs khloeroîo dieidoménē pedíoio.
        (please add an English translation of this quotation)
  2. (passive voice) to be clarified
  3. (intransitive) to grow, become, turn white
  4. to make bright; to brighten, lighten

Conjugation

   Present: λευκαίνω, λευκαίνομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative λευκαίνω λευκαίνεις λευκαίνει λευκαίνετον λευκαίνετον λευκαίνομεν λευκαίνετε λευκαίνουσῐ(ν)
subjunctive λευκαίνω λευκαίνῃς λευκαίνῃ λευκαίνητον λευκαίνητον λευκαίνωμεν λευκαίνητε λευκαίνωσῐ(ν)
optative λευκαίνοιμῐ λευκαίνοις λευκαίνοι λευκαίνοιτον λευκαινοίτην λευκαίνοιμεν λευκαίνοιτε λευκαίνοιεν
imperative   λεύκαινε λευκαινέτω λευκαίνετον λευκαινέτων   λευκαίνετε λευκαινόντων
middle/
passive 		indicative λευκαίνομαι λευκαίνῃ / λευκαίνει λευκαίνεται λευκαίνεσθον λευκαίνεσθον λευκαινόμεθᾰ λευκαίνεσθε λευκαίνονται
subjunctive λευκαίνωμαι λευκαίνῃ λευκαίνηται λευκαίνησθον λευκαίνησθον λευκαινώμεθᾰ λευκαίνησθε λευκαίνωνται
optative λευκαινοίμην λευκαίνοιο λευκαίνοιτο λευκαίνοισθον λευκαινοίσθην λευκαινοίμεθᾰ λευκαίνοισθε λευκαίνοιντο
imperative   λευκαίνου λευκαινέσθω λευκαίνεσθον λευκαινέσθων   λευκαίνεσθε λευκαινέσθων
active middle/passive
infinitive λευκαίνειν λευκαίνεσθαι
participle m λευκαίνων λευκαινόμενος
f λευκαίνουσᾰ λευκαινομένη
n λευκαῖνον λευκαινόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐλεύκαινον, ἐλευκαινόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐλεύκαινον ἐλεύκαινες ἐλεύκαινε(ν) ἐλευκαίνετον ἐλευκαινέτην ἐλευκαίνομεν ἐλευκαίνετε ἐλεύκαινον
middle/
passive 		indicative ἐλευκαινόμην ἐλευκαίνου ἐλευκαίνετο ἐλευκαίνεσθον ἐλευκαινέσθην ἐλευκαινόμεθᾰ ἐλευκαίνεσθε ἐλευκαίνοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: λεύκαινον, λευκαινόμην (Homeric)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative λεύκαινον λεύκαινες λεύκαινε(ν) λευκαίνετον λευκαινέτην λευκαίνομεν λευκαίνετε λεύκαινον
middle/
passive 		indicative λευκαινόμην λευκαίνου λευκαίνετο λευκαίνεσθον λευκαινέσθην λευκαινόμεθᾰ λευκαίνεσθε λευκαίνοντο
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: λευκανέω, λευκανέομαι, λευκανθήσομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative λευκανέω λευκανέεις λευκανέει λευκανέετον λευκανέετον λευκανέομεν λευκανέετε λευκανέουσῐ(ν)
optative λευκανέοιμῐ λευκανέοις λευκανέοι λευκανέοιτον λευκανεοίτην λευκανέοιμεν λευκανέοιτε λευκανέοιεν
middle indicative λευκανέομαι λευκανέῃ / λευκανέει λευκανέεται λευκανέεσθον λευκανέεσθον λευκανεόμεθᾰ λευκανέεσθε λευκανέονται
optative λευκανεοίμην λευκανέοιο λευκανέοιτο λευκανέοισθον λευκανεοίσθην λευκανεοίμεθᾰ λευκανέοισθε λευκανέοιντο
passive indicative λευκανθήσομαι λευκανθήσῃ λευκανθήσεται λευκανθήσεσθον λευκανθήσεσθον λευκανθησόμεθᾰ λευκανθήσεσθε λευκανθήσονται
optative λευκανθησοίμην λευκανθήσοιο λευκανθήσοιτο λευκανθήσοισθον λευκανθησοίσθην λευκανθησοίμεθᾰ λευκανθήσοισθε λευκανθήσοιντο
active middle passive
infinitive λευκανέειν λευκανέεσθαι λευκανθήσεσθαι
participle m λευκανέων λευκανεόμενος λευκανθησόμενος
f λευκανέουσᾰ λευκανεομένη λευκανθησομένη
n λευκανέον λευκανεόμενον λευκανθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: λευκανῶ, λευκανοῦμαι, λευκανθήσομαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative λευκανῶ λευκανεῖς λευκανεῖ λευκανεῖτον λευκανεῖτον λευκανοῦμεν λευκανεῖτε λευκανοῦσῐ(ν)
optative λευκανοίην / λευκανοῖμῐ λευκανοίης / λευκανοῖς λευκανοίη / λευκανοῖ λευκανοῖτον / λευκανοίητον λευκανοίτην / λευκανοιήτην λευκανοῖμεν / λευκανοίημεν λευκανοῖτε / λευκανοίητε λευκανοῖεν / λευκανοίησᾰν
middle indicative λευκανοῦμαι λευκανῇ λευκανεῖται λευκανεῖσθον λευκανεῖσθον λευκανούμεθᾰ λευκανεῖσθε λευκανοῦνται
optative λευκανοίμην λευκανοῖο λευκανοῖτο λευκανοῖσθον λευκανοίσθην λευκανοίμεθᾰ λευκανοῖσθε λευκανοῖντο
passive indicative λευκανθήσομαι λευκανθήσῃ λευκανθήσεται λευκανθήσεσθον λευκανθήσεσθον λευκανθησόμεθᾰ λευκανθήσεσθε λευκανθήσονται
optative λευκανθησοίμην λευκανθήσοιο λευκανθήσοιτο λευκανθήσοισθον λευκανθησοίσθην λευκανθησοίμεθᾰ λευκανθήσοισθε λευκανθήσοιντο
active middle passive
infinitive λευκανεῖν λευκανεῖσθαι λευκανθήσεσθαι
participle m λευκανῶν λευκανούμενος λευκανθησόμενος
f λευκανοῦσᾰ λευκανουμένη λευκανθησομένη
n λευκανοῦν λευκανούμενον λευκανθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐλεύκανᾰ, ἐλευκανᾰ́μην, ἐλευκάνθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐλεύκανᾰ ἐλεύκανᾰς ἐλεύκανε(ν) ἐλευκάνᾰτον ἐλευκανᾰ́την ἐλευκάνᾰμεν ἐλευκάνᾰτε ἐλεύκανᾰν
subjunctive λευκάνω λευκάνῃς λευκάνῃ λευκάνητον λευκάνητον λευκάνωμεν λευκάνητε λευκάνωσῐ(ν)
optative λευκάναιμῐ λευκάνειᾰς / λευκάναις λευκάνειε(ν) / λευκάναι λευκάναιτον λευκαναίτην λευκάναιμεν λευκάναιτε λευκάνειᾰν / λευκάναιεν
imperative   λεύκανον λευκανᾰ́τω λευκάνᾰτον λευκανᾰ́των   λευκάνᾰτε λευκανᾰ́ντων
middle indicative ἐλευκανᾰ́μην ἐλευκάνω ἐλευκάνᾰτο ἐλευκάνᾰσθον ἐλευκανᾰ́σθην ἐλευκανᾰ́μεθᾰ ἐλευκάνᾰσθε ἐλευκάνᾰντο
subjunctive λευκάνωμαι λευκάνῃ λευκάνηται λευκάνησθον λευκάνησθον λευκανώμεθᾰ λευκάνησθε λευκάνωνται
optative λευκαναίμην λευκάναιο λευκάναιτο λευκάναισθον λευκαναίσθην λευκαναίμεθᾰ λευκάναισθε λευκάναιντο
imperative   λεύκαναι λευκανᾰ́σθω λευκάνᾰσθον λευκανᾰ́σθων   λευκάνᾰσθε λευκανᾰ́σθων
passive indicative ἐλευκάνθην ἐλευκάνθης ἐλευκάνθη ἐλευκάνθητον ἐλευκανθήτην ἐλευκάνθημεν ἐλευκάνθητε ἐλευκάνθησᾰν
subjunctive λευκανθῶ λευκανθῇς λευκανθῇ λευκανθῆτον λευκανθῆτον λευκανθῶμεν λευκανθῆτε λευκανθῶσῐ(ν)
optative λευκανθείην λευκανθείης λευκανθείη λευκανθεῖτον / λευκανθείητον λευκανθείτην / λευκανθειήτην λευκανθεῖμεν / λευκανθείημεν λευκανθεῖτε / λευκανθείητε λευκανθεῖεν / λευκανθείησᾰν
imperative   λευκάνθητῐ λευκανθήτω λευκάνθητον λευκανθήτων   λευκάνθητε λευκανθέντων
active middle passive
infinitive λευκᾶναι λευκάνᾰσθαι λευκανθῆναι
participle m λευκάνᾱς λευκανᾰ́μενος λευκανθείς
f λευκάνᾱσᾰ λευκανᾰμένη λευκανθεῖσᾰ
n λευκᾶνᾰν λευκανᾰ́μενον λευκανθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: λελεύκᾰσμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle/
passive 		indicative λελεύκᾰσμαι λελεύκᾰνσαι λελεύκᾰνται λελεύκᾰνθον λελεύκᾰνθον λελευκᾰ́σμεθᾰ λελεύκᾰνθε λελευκᾰ́νᾰται
subjunctive λελευκᾰσμένος ὦ λελευκᾰσμένος ᾖς λελευκᾰσμένος ᾖ λελευκᾰσμένω ἦτον λελευκᾰσμένω ἦτον λελευκᾰσμένοι ὦμεν λελευκᾰσμένοι ἦτε λελευκᾰσμένοι ὦσῐ(ν)
optative λελευκᾰσμένος εἴην λελευκᾰσμένος εἴης λελευκᾰσμένος εἴη λελευκᾰσμένω εἴητον / εἶτον λελευκᾰσμένω εἰήτην / εἴτην λελευκᾰσμένοι εἴημεν / εἶμεν λελευκᾰσμένοι εἴητε / εἶτε λελευκᾰσμένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   λελεύκᾰνσο λελευκᾰ́νθω λελεύκᾰνθον λελευκᾰ́νθων   λελεύκᾰνθε λελευκᾰ́νθων
middle/passive
infinitive λελευκᾰ́νθαι
participle m λελευκᾰσμένος
f λελευκᾰσμένη
n λελευκᾰσμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

Descendants

  • Greek: λευκαίνω (lefkaíno).

References

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.