λιτανεύω

Ancient Greek

Etymology

From λιτανός (litanós, “praying”) +‎ -εύω (-eúō), from λιτή (litḗ, “prayer”).

Pronunciation

 

Verb

λιτανεύω • (litaneúō)

  1. to pray, entreat
    • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 10.480-484:
      αὐτὰρ ἐγὼ Κίρκης ἐπιβὰς περικαλλέος εὐνῆς γούνων ἐλλιτάνευσα, θεὰ δέ μευ ἔκλυεν αὐδῆς
      autàr egṑ Kírkēs epibàs perikalléos eunês goúnōn ellitáneusa, theà dé meu ékluen audês
      (please add an English translation of this quotation)
    • 300 BCE – 200 BCE, Theocritus, Idylls 2.70-74:
      καί μʼ ἁ Θευμαρίδα Θρᾷσσα τροφὸς ἁ μακαρῖτις ἀγχίθυρος ναίοισα κατεύξατο καὶ λιτάνευσε τὰν πομπὰν θάσασθαι· ἐγὼ δέ οἱ ἁ μεγάλοιτος ὡμάρτευν βύσσοιο καλὸν σύροισα χιτῶνα
      kaí m ha Theumarída Thrāîssa trophòs ha makarîtis ankhíthuros naíoisa kateúxato kaì litáneuse tàn pompàn thásasthai; egṑ dé hoi ha megáloitos hōmárteun bússoio kalòn súroisa khitôna
      (please add an English translation of this quotation)

Conjugation

   Present: λῐτᾰνεύω, λῐτᾰνεύομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative λῐτᾰνεύω λῐτᾰνεύεις λῐτᾰνεύει λῐτᾰνεύετον λῐτᾰνεύετον λῐτᾰνεύομεν λῐτᾰνεύετε λῐτᾰνεύουσῐ(ν)
subjunctive λῐτᾰνεύω λῐτᾰνεύῃς λῐτᾰνεύῃ λῐτᾰνεύητον λῐτᾰνεύητον λῐτᾰνεύωμεν λῐτᾰνεύητε λῐτᾰνεύωσῐ(ν)
optative λῐτᾰνεύοιμῐ λῐτᾰνεύοις λῐτᾰνεύοι λῐτᾰνεύοιτον λῐτᾰνευοίτην λῐτᾰνεύοιμεν λῐτᾰνεύοιτε λῐτᾰνεύοιεν
imperative   λῐτᾰ́νευε λῐτᾰνευέτω λῐτᾰνεύετον λῐτᾰνευέτων   λῐτᾰνεύετε λῐτᾰνευόντων
middle/
passive 		indicative λῐτᾰνεύομαι λῐτᾰνεύῃ / λῐτᾰνεύει λῐτᾰνεύεται λῐτᾰνεύεσθον λῐτᾰνεύεσθον λῐτᾰνευόμεθᾰ λῐτᾰνεύεσθε λῐτᾰνεύονται
subjunctive λῐτᾰνεύωμαι λῐτᾰνεύῃ λῐτᾰνεύηται λῐτᾰνεύησθον λῐτᾰνεύησθον λῐτᾰνευώμεθᾰ λῐτᾰνεύησθε λῐτᾰνεύωνται
optative λῐτᾰνευοίμην λῐτᾰνεύοιο λῐτᾰνεύοιτο λῐτᾰνεύοισθον λῐτᾰνευοίσθην λῐτᾰνευοίμεθᾰ λῐτᾰνεύοισθε λῐτᾰνεύοιντο
imperative   λῐτᾰνεύου λῐτᾰνευέσθω λῐτᾰνεύεσθον λῐτᾰνευέσθων   λῐτᾰνεύεσθε λῐτᾰνευέσθων
active middle/passive
infinitive λῐτᾰνεύειν λῐτᾰνεύεσθαι
participle m λῐτᾰνεύων λῐτᾰνευόμενος
f λῐτᾰνεύουσᾰ λῐτᾰνευομένη
n λῐτᾰνεῦον λῐτᾰνευόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐλιτάνευον, ἐλιτανευόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐλιτάνευον ἐλιτάνευες ἐλιτάνευε(ν) ἐλιτανεύετον ἐλιτανευέτην ἐλιτανεύομεν ἐλιτανεύετε ἐλιτάνευον
middle/
passive 		indicative ἐλιτανευόμην ἐλιτανεύου ἐλιτανεύετο ἐλιτανεύεσθον ἐλιτανευέσθην ἐλιτανευόμεθᾰ ἐλιτανεύεσθε ἐλιτανεύοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐλλιτάνευον, ἐλλιτανευόμην (Homeric)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐλλιτάνευον ἐλλιτάνευες ἐλλιτάνευε(ν) ἐλλιτανεύετον ἐλλιτανευέτην ἐλλιτανεύομεν ἐλλιτανεύετε ἐλλιτάνευον
middle/
passive 		indicative ἐλλιτανευόμην ἐλλιτανεύου ἐλλιτανεύετο ἐλλιτανεύεσθον ἐλλιτανευέσθην ἐλλιτανευόμεθᾰ ἐλλιτανεύεσθε ἐλλιτανεύοντο
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: λιτάνευον, λιτανευόμην (Homeric)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative λιτάνευον λιτάνευες λιτάνευε(ν) λιτανεύετον λιτανευέτην λιτανεύομεν λιτανεύετε λιτάνευον
middle/
passive 		indicative λιτανευόμην λιτανεύου λιτανεύετο λιτανεύεσθον λιτανευέσθην λιτανευόμεθᾰ λιτανεύεσθε λιτανεύοντο
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: λιτανεύσω, λιτανεύσομαι, λιτανευθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative λιτανεύσω λιτανεύσεις λιτανεύσει λιτανεύσετον λιτανεύσετον λιτανεύσομεν λιτανεύσετε λιτανεύσουσῐ(ν)
optative λιτανεύσοιμῐ λιτανεύσοις λιτανεύσοι λιτανεύσοιτον λιτανευσοίτην λιτανεύσοιμεν λιτανεύσοιτε λιτανεύσοιεν
middle indicative λιτανεύσομαι λιτανεύσῃ / λιτανεύσει λιτανεύσεται λιτανεύσεσθον λιτανεύσεσθον λιτανευσόμεθᾰ λιτανεύσεσθε λιτανεύσονται
optative λιτανευσοίμην λιτανεύσοιο λιτανεύσοιτο λιτανεύσοισθον λιτανευσοίσθην λιτανευσοίμεθᾰ λιτανεύσοισθε λιτανεύσοιντο
passive indicative λιτανευθήσομαι λιτανευθήσῃ λιτανευθήσεται λιτανευθήσεσθον λιτανευθήσεσθον λιτανευθησόμεθᾰ λιτανευθήσεσθε λιτανευθήσονται
optative λιτανευθησοίμην λιτανευθήσοιο λιτανευθήσοιτο λιτανευθήσοισθον λιτανευθησοίσθην λιτανευθησοίμεθᾰ λιτανευθήσοισθε λιτανευθήσοιντο
active middle passive
infinitive λιτανεύσειν λιτανεύσεσθαι λιτανευθήσεσθαι
participle m λιτανεύσων λιτανευσόμενος λιτανευθησόμενος
f λιτανεύσουσᾰ λιτανευσομένη λιτανευθησομένη
n λιτανεῦσον λιτανευσόμενον λιτανευθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐλιτάνευσᾰ, ἐλιτανευσᾰ́μην, ἐλιτανεύθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐλιτάνευσᾰ ἐλιτάνευσᾰς ἐλιτάνευσε(ν) ἐλιτανεύσᾰτον ἐλιτανευσᾰ́την ἐλιτανεύσᾰμεν ἐλιτανεύσᾰτε ἐλιτάνευσᾰν
subjunctive λιτανεύσω λιτανεύσῃς λιτανεύσῃ λιτανεύσητον λιτανεύσητον λιτανεύσωμεν λιτανεύσητε λιτανεύσωσῐ(ν)
optative λιτανεύσαιμῐ λιτανεύσειᾰς / λιτανεύσαις λιτανεύσειε(ν) / λιτανεύσαι λιτανεύσαιτον λιτανευσαίτην λιτανεύσαιμεν λιτανεύσαιτε λιτανεύσειᾰν / λιτανεύσαιεν
imperative   λιτάνευσον λιτανευσᾰ́τω λιτανεύσᾰτον λιτανευσᾰ́των   λιτανεύσᾰτε λιτανευσᾰ́ντων
middle indicative ἐλιτανευσᾰ́μην ἐλιτανεύσω ἐλιτανεύσᾰτο ἐλιτανεύσᾰσθον ἐλιτανευσᾰ́σθην ἐλιτανευσᾰ́μεθᾰ ἐλιτανεύσᾰσθε ἐλιτανεύσᾰντο
subjunctive λιτανεύσωμαι λιτανεύσῃ λιτανεύσηται λιτανεύσησθον λιτανεύσησθον λιτανευσώμεθᾰ λιτανεύσησθε λιτανεύσωνται
optative λιτανευσαίμην λιτανεύσαιο λιτανεύσαιτο λιτανεύσαισθον λιτανευσαίσθην λιτανευσαίμεθᾰ λιτανεύσαισθε λιτανεύσαιντο
imperative   λιτάνευσαι λιτανευσᾰ́σθω λιτανεύσᾰσθον λιτανευσᾰ́σθων   λιτανεύσᾰσθε λιτανευσᾰ́σθων
passive indicative ἐλιτανεύθην ἐλιτανεύθης ἐλιτανεύθη ἐλιτανεύθητον ἐλιτανευθήτην ἐλιτανεύθημεν ἐλιτανεύθητε ἐλιτανεύθησᾰν
subjunctive λιτανευθῶ λιτανευθῇς λιτανευθῇ λιτανευθῆτον λιτανευθῆτον λιτανευθῶμεν λιτανευθῆτε λιτανευθῶσῐ(ν)
optative λιτανευθείην λιτανευθείης λιτανευθείη λιτανευθεῖτον / λιτανευθείητον λιτανευθείτην / λιτανευθειήτην λιτανευθεῖμεν / λιτανευθείημεν λιτανευθεῖτε / λιτανευθείητε λιτανευθεῖεν / λιτανευθείησᾰν
imperative   λιτανεύθητῐ λιτανευθήτω λιτανεύθητον λιτανευθήτων   λιτανεύθητε λιτανευθέντων
active middle passive
infinitive λιτανεῦσαι λιτανεύσᾰσθαι λιτανευθῆναι
participle m λιτανεύσᾱς λιτανευσᾰ́μενος λιτανευθείς
f λιτανεύσᾱσᾰ λιτανευσᾰμένη λιτανευθεῖσᾰ
n λιτανεῦσᾰν λιτανευσᾰ́μενον λιτανευθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐλλιτάνευσᾰ, ἐλλιτανευσᾰ́μην, ἐλλιτανεύθην (Homeric)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐλλιτάνευσᾰ ἐλλιτάνευσᾰς ἐλλιτάνευσε(ν) ἐλλιτανεύσᾰτον ἐλλιτανευσᾰ́την ἐλλιτανεύσᾰμεν ἐλλιτανεύσᾰτε ἐλλιτάνευσᾰν
subjunctive λιτανεύσω λιτανεύσῃς λιτανεύσῃ λιτανεύσητον λιτανεύσητον λιτανεύσωμεν λιτανεύσητε λιτανεύσωσῐ(ν)
optative λιτανεύσαιμῐ λιτανεύσειᾰς / λιτανεύσαις λιτανεύσειε(ν) / λιτανεύσαι λιτανευσεῖτον λιτανευσείτην λιτανευσεῖμεν λιτανευσεῖτε λιτανευσεῖεν
imperative   λιτάνευσον λιτανευσᾰ́τω λιτανεύσᾰτον λιτανευσᾰ́των   λιτανεύσᾰτε λιτανευσᾰ́ντων
middle indicative ἐλλιτανευσᾰ́μην ἐλλιτανεύσω ἐλλιτανεύσᾰτο ἐλλιτανεύσᾰσθον ἐλλιτανευσᾰ́σθην ἐλλιτανευσᾰ́μεθᾰ ἐλλιτανεύσᾰσθε ἐλλιτανεύσᾰντο
subjunctive λιτανεύσωμαι λιτανεύσηαι λιτανεύσηται λιτανεύσησθον λιτανεύσησθον λιτανευσώμεθᾰ λιτανεύσησθε λιτανεύσωνται
optative λιτανευσαίμην λιτανεύσαιο λιτανεύσαιτο λιτανεύσαισθον λιτανευσαίσθην λιτανευσαίμεθᾰ λιτανεύσαισθε λιτανεύσαιντο
imperative   λιτάνευσαι λιτανευσᾰ́σθω λιτανεύσᾰσθον λιτανευσᾰ́σθων   λιτανεύσᾰσθε λιτανευσᾰ́σθων
passive indicative ἐλλιτανεύθην ἐλλιτανεύθης ἐλλιτανεύθη ἐλλιτανεύθητον ἐλλιτανευθήτην ἐλλιτανεύθημεν ἐλλιτανεύθητε ἐλλιτανεύθησᾰν
subjunctive λιτανευθῶ λιτανευθῇς λιτανευθῇ λιτανευθῆτον λιτανευθῆτον λιτανευθῶμεν λιτανευθῆτε λιτανευθῶσῐ(ν)
optative λιτανευθείην λιτανευθείης λιτανευθείη λιτανευθεῖτον / λιτανευθείητον λιτανευθείτην / λιτανευθειήτην λιτανευθεῖμεν / λιτανευθείημεν λιτανευθεῖτε / λιτανευθείητε λιτανευθεῖεν / λιτανευθείησᾰν
imperative   λιτανεύθητῐ λιτανευθήτω λιτανεύθητον λιτανευθήτων   λιτανεύθητε λιτανευθέντων
active middle passive
infinitive λιτανεῦσαι λιτανεύσᾰσθαι λιτανευθῆναι
participle m λιτανεύσᾱς λιτανευσᾰ́μενος λιτανευθείς
f λιτανεύσᾱσᾰ λιτανευσᾰμένη λιτανευθεῖσᾰ
n λιτανεῦσᾰν λιτανευσᾰ́μενον λιτανευθέν
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

References

  • “λιτανεύω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
  • “λιτανεύω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
  • “λιτανεύω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
  • λιτανεύω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
  • “λιτανεύω”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
  • λιτανεύω, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, since 2011
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.