λογχεύω

Ancient Greek

Etymology

From λόγχη (lónkhē) +‎ -εύω (-eúō).

Pronunciation

 

Verb

λογχεύω • (lonkheúō)

  1. to pierce with a spear

Conjugation

   Present: λογχεύω, λογχεύομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative λογχεύω λογχεύεις λογχεύει λογχεύετον λογχεύετον λογχεύομεν λογχεύετε λογχεύουσῐ(ν)
subjunctive λογχεύω λογχεύῃς λογχεύῃ λογχεύητον λογχεύητον λογχεύωμεν λογχεύητε λογχεύωσῐ(ν)
optative λογχεύοιμῐ λογχεύοις λογχεύοι λογχεύοιτον λογχευοίτην λογχεύοιμεν λογχεύοιτε λογχεύοιεν
imperative   λόγχευε λογχευέτω λογχεύετον λογχευέτων   λογχεύετε λογχευόντων
middle/
passive 		indicative λογχεύομαι λογχεύῃ / λογχεύει λογχεύεται λογχεύεσθον λογχεύεσθον λογχευόμεθᾰ λογχεύεσθε λογχεύονται
subjunctive λογχεύωμαι λογχεύῃ λογχεύηται λογχεύησθον λογχεύησθον λογχευώμεθᾰ λογχεύησθε λογχεύωνται
optative λογχευοίμην λογχεύοιο λογχεύοιτο λογχεύοισθον λογχευοίσθην λογχευοίμεθᾰ λογχεύοισθε λογχεύοιντο
imperative   λογχεύου λογχευέσθω λογχεύεσθον λογχευέσθων   λογχεύεσθε λογχευέσθων
active middle/passive
infinitive λογχεύειν λογχεύεσθαι
participle m λογχεύων λογχευόμενος
f λογχεύουσᾰ λογχευομένη
n λογχεῦον λογχευόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐλόγχευον, ἐλογχευόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐλόγχευον ἐλόγχευες ἐλόγχευε(ν) ἐλογχεύετον ἐλογχευέτην ἐλογχεύομεν ἐλογχεύετε ἐλόγχευον
middle/
passive 		indicative ἐλογχευόμην ἐλογχεύου ἐλογχεύετο ἐλογχεύεσθον ἐλογχευέσθην ἐλογχευόμεθᾰ ἐλογχεύεσθε ἐλογχεύοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: λογχεύσω, λογχεύσομαι, λογχευθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative λογχεύσω λογχεύσεις λογχεύσει λογχεύσετον λογχεύσετον λογχεύσομεν λογχεύσετε λογχεύσουσῐ(ν)
optative λογχεύσοιμῐ λογχεύσοις λογχεύσοι λογχεύσοιτον λογχευσοίτην λογχεύσοιμεν λογχεύσοιτε λογχεύσοιεν
middle indicative λογχεύσομαι λογχεύσῃ / λογχεύσει λογχεύσεται λογχεύσεσθον λογχεύσεσθον λογχευσόμεθᾰ λογχεύσεσθε λογχεύσονται
optative λογχευσοίμην λογχεύσοιο λογχεύσοιτο λογχεύσοισθον λογχευσοίσθην λογχευσοίμεθᾰ λογχεύσοισθε λογχεύσοιντο
passive indicative λογχευθήσομαι λογχευθήσῃ λογχευθήσεται λογχευθήσεσθον λογχευθήσεσθον λογχευθησόμεθᾰ λογχευθήσεσθε λογχευθήσονται
optative λογχευθησοίμην λογχευθήσοιο λογχευθήσοιτο λογχευθήσοισθον λογχευθησοίσθην λογχευθησοίμεθᾰ λογχευθήσοισθε λογχευθήσοιντο
active middle passive
infinitive λογχεύσειν λογχεύσεσθαι λογχευθήσεσθαι
participle m λογχεύσων λογχευσόμενος λογχευθησόμενος
f λογχεύσουσᾰ λογχευσομένη λογχευθησομένη
n λογχεῦσον λογχευσόμενον λογχευθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐλόγχευσᾰ, ἐλογχευσᾰ́μην, ἐλογχεύθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐλόγχευσᾰ ἐλόγχευσᾰς ἐλόγχευσε(ν) ἐλογχεύσᾰτον ἐλογχευσᾰ́την ἐλογχεύσᾰμεν ἐλογχεύσᾰτε ἐλόγχευσᾰν
subjunctive λογχεύσω λογχεύσῃς λογχεύσῃ λογχεύσητον λογχεύσητον λογχεύσωμεν λογχεύσητε λογχεύσωσῐ(ν)
optative λογχεύσαιμῐ λογχεύσειᾰς / λογχεύσαις λογχεύσειε(ν) / λογχεύσαι λογχεύσαιτον λογχευσαίτην λογχεύσαιμεν λογχεύσαιτε λογχεύσειᾰν / λογχεύσαιεν
imperative   λόγχευσον λογχευσᾰ́τω λογχεύσᾰτον λογχευσᾰ́των   λογχεύσᾰτε λογχευσᾰ́ντων
middle indicative ἐλογχευσᾰ́μην ἐλογχεύσω ἐλογχεύσᾰτο ἐλογχεύσᾰσθον ἐλογχευσᾰ́σθην ἐλογχευσᾰ́μεθᾰ ἐλογχεύσᾰσθε ἐλογχεύσᾰντο
subjunctive λογχεύσωμαι λογχεύσῃ λογχεύσηται λογχεύσησθον λογχεύσησθον λογχευσώμεθᾰ λογχεύσησθε λογχεύσωνται
optative λογχευσαίμην λογχεύσαιο λογχεύσαιτο λογχεύσαισθον λογχευσαίσθην λογχευσαίμεθᾰ λογχεύσαισθε λογχεύσαιντο
imperative   λόγχευσαι λογχευσᾰ́σθω λογχεύσᾰσθον λογχευσᾰ́σθων   λογχεύσᾰσθε λογχευσᾰ́σθων
passive indicative ἐλογχεύθην ἐλογχεύθης ἐλογχεύθη ἐλογχεύθητον ἐλογχευθήτην ἐλογχεύθημεν ἐλογχεύθητε ἐλογχεύθησᾰν
subjunctive λογχευθῶ λογχευθῇς λογχευθῇ λογχευθῆτον λογχευθῆτον λογχευθῶμεν λογχευθῆτε λογχευθῶσῐ(ν)
optative λογχευθείην λογχευθείης λογχευθείη λογχευθεῖτον / λογχευθείητον λογχευθείτην / λογχευθειήτην λογχευθεῖμεν / λογχευθείημεν λογχευθεῖτε / λογχευθείητε λογχευθεῖεν / λογχευθείησᾰν
imperative   λογχεύθητῐ λογχευθήτω λογχεύθητον λογχευθήτων   λογχεύθητε λογχευθέντων
active middle passive
infinitive λογχεῦσαι λογχεύσᾰσθαι λογχευθῆναι
participle m λογχεύσᾱς λογχευσᾰ́μενος λογχευθείς
f λογχεύσᾱσᾰ λογχευσᾰμένη λογχευθεῖσᾰ
n λογχεῦσᾰν λογχευσᾰ́μενον λογχευθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: λελόγχευκᾰ, λελόγχευμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative λελόγχευκᾰ λελόγχευκᾰς λελόγχευκε(ν) λελογχεύκᾰτον λελογχεύκᾰτον λελογχεύκᾰμεν λελογχεύκᾰτε λελογχεύκᾱσῐ(ν)
subjunctive λελογχεύκω λελογχεύκῃς λελογχεύκῃ λελογχεύκητον λελογχεύκητον λελογχεύκωμεν λελογχεύκητε λελογχεύκωσῐ(ν)
optative λελογχεύκοιμῐ / λελογχευκοίην λελογχεύκοις / λελογχευκοίης λελογχεύκοι / λελογχευκοίη λελογχεύκοιτον λελογχευκοίτην λελογχεύκοιμεν λελογχεύκοιτε λελογχεύκοιεν
imperative   λελόγχευκε λελογχευκέτω λελογχεύκετον λελογχευκέτων   λελογχεύκετε λελογχευκόντων
middle/
passive 		indicative λελόγχευμαι λελόγχευσαι λελόγχευται λελόγχευσθον λελόγχευσθον λελογχεύμεθᾰ λελόγχευσθε λελόγχευνται
subjunctive λελογχευμένος ὦ λελογχευμένος ᾖς λελογχευμένος ᾖ λελογχευμένω ἦτον λελογχευμένω ἦτον λελογχευμένοι ὦμεν λελογχευμένοι ἦτε λελογχευμένοι ὦσῐ(ν)
optative λελογχευμένος εἴην λελογχευμένος εἴης λελογχευμένος εἴη λελογχευμένω εἴητον / εἶτον λελογχευμένω εἰήτην / εἴτην λελογχευμένοι εἴημεν / εἶμεν λελογχευμένοι εἴητε / εἶτε λελογχευμένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   λελόγχευσο λελογχεύσθω λελόγχευσθον λελογχεύσθων   λελόγχευσθε λελογχεύσθων
active middle/passive
infinitive λελογχευκέναι λελογχεῦσθαι
participle m λελογχευκώς λελογχευμένος
f λελογχευκυῖᾰ λελογχευμένη
n λελογχευκός λελογχευμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἐλελογχεύκειν / ἐλελογχεύκη, ἐλελογχεύμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐλελογχεύκειν / ἐλελογχεύκη ἐλελογχεύκεις / ἐλελογχεύκης ἐλελογχεύκει(ν) ἐλελογχεύκετον ἐλελογχευκέτην ἐλελογχεύκεμεν ἐλελογχεύκετε ἐλελογχεύκεσᾰν
middle/
passive 		indicative ἐλελογχεύμην ἐλελόγχευσο ἐλελόγχευτο ἐλελόγχευσθον ἐλελογχεύσθην ἐλελογχεύμεθᾰ ἐλελόγχευσθε ἐλελόγχευντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
  • λογχάριον (lonkhárion, “a kind of ornament”)
  • λογχιάζω (lonkhiázō, “to transfix with a spear”)
  • λόγχιμος (lónkhimos, “belonging to the lance”)
  • λογχίον (lonkhíon, “small lance”)
  • λογχίτης (lonkhítēs, “lance bearer”)
  • λογχῖτις (lonkhîtis, “holly fern”)
  • λογχόω (lonkhóō, “to furnish with a point”)
  • λογχωτός (lonkhōtós, “provided with a lance”)

References

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.