λουτρόομαι

Ancient Greek

Etymology

From λουτρόν (loutrón) +‎ -όω (-óō).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /luː.tró.o.mai̯/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /luˈtro.o.mɛ/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /luˈtro.o.mɛ/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /luˈtro.o.me/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /luˈtro.o.me/

Verb

λουτρόομαι • (loutróomai) (deponent)

to bathe
- Inscriptiones Graecae 12.9.1240:
  νῶν παρήμην θερμοῖς λουτρώσασθαι Αἰδέψου.
  nôn parḗmēn thermoîs loutrṓsasthai Aidépsou.
  (please add an English translation of this quotation)

Conjugation

Present: λουτροῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	λουτροῦμαι	λουτροῖ	λουτροῦται	λουτροῦσθον	λουτροῦσθον	λουτρούμεθᾰ	λουτροῦσθε	λουτροῦνται
	subjunctive	λουτρῶμαι	λουτροῖ	λουτρῶται	λουτρῶσθον	λουτρῶσθον	λουτρώμεθᾰ	λουτρῶσθε	λουτρῶνται
	optative	λουτροίμην	λουτροῖο	λουτροῖτο	λουτροῖσθον	λουτροίσθην	λουτροίμεθᾰ	λουτροῖσθε	λουτροῖντο
	imperative		λουτροῦ	λουτρούσθω	λουτροῦσθον	λουτρούσθων		λουτροῦσθε	λουτρούσθων
						middle/passive
infinitive						λουτροῦσθαι
participle	m					λουτρούμενος
	f					λουτρουμένη
	n					λουτρούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἐλουτρούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ἐλουτρούμην	ἐλουτροῦ	ἐλουτροῦτο	ἐλουτροῦσθον	ἐλουτρούσθην	ἐλουτρούμεθᾰ	ἐλουτροῦσθε	ἐλουτροῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: λουτρώσομαι, λουτρωθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	λουτρώσομαι	λουτρώσῃ / λουτρώσει	λουτρώσεται	λουτρώσεσθον	λουτρώσεσθον	λουτρωσόμεθᾰ	λουτρώσεσθε	λουτρώσονται
middle	optative	λουτρωσοίμην	λουτρώσοιο	λουτρώσοιτο	λουτρώσοισθον	λουτρωσοίσθην	λουτρωσοίμεθᾰ	λουτρώσοισθε	λουτρώσοιντο
passive	indicative	λουτρωθήσομαι	λουτρωθήσῃ	λουτρωθήσεται	λουτρωθήσεσθον	λουτρωθήσεσθον	λουτρωθησόμεθᾰ	λουτρωθήσεσθε	λουτρωθήσονται
passive	optative	λουτρωθησοίμην	λουτρωθήσοιο	λουτρωθήσοιτο	λουτρωθήσοισθον	λουτρωθησοίσθην	λουτρωθησοίμεθᾰ	λουτρωθήσοισθε	λουτρωθήσοιντο
					middle		passive
infinitive					λουτρώσεσθαι		λουτρωθήσεσθαι
participle	m				λουτρωσόμενος		λουτρωθησόμενος
	f				λουτρωσομένη		λουτρωθησομένη
	n				λουτρωσόμενον		λουτρωθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἐλουτρωσᾰ́μην, ἐλουτρώθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	ἐλουτρωσᾰ́μην	ἐλουτρώσω	ἐλουτρώσᾰτο	ἐλουτρώσᾰσθον	ἐλουτρωσᾰ́σθην	ἐλουτρωσᾰ́μεθᾰ	ἐλουτρώσᾰσθε	ἐλουτρώσᾰντο
	subjunctive	λουτρώσωμαι	λουτρώσῃ	λουτρώσηται	λουτρώσησθον	λουτρώσησθον	λουτρωσώμεθᾰ	λουτρώσησθε	λουτρώσωνται
	optative	λουτρωσαίμην	λουτρώσαιο	λουτρώσαιτο	λουτρώσαισθον	λουτρωσαίσθην	λουτρωσαίμεθᾰ	λουτρώσαισθε	λουτρώσαιντο
	imperative		λούτρωσαι	λουτρωσᾰ́σθω	λουτρώσᾰσθον	λουτρωσᾰ́σθων		λουτρώσᾰσθε	λουτρωσᾰ́σθων
passive	indicative	ἐλουτρώθην	ἐλουτρώθης	ἐλουτρώθη	ἐλουτρώθητον	ἐλουτρωθήτην	ἐλουτρώθημεν	ἐλουτρώθητε	ἐλουτρώθησᾰν
	subjunctive	λουτρωθῶ	λουτρωθῇς	λουτρωθῇ	λουτρωθῆτον	λουτρωθῆτον	λουτρωθῶμεν	λουτρωθῆτε	λουτρωθῶσῐ(ν)
	optative	λουτρωθείην	λουτρωθείης	λουτρωθείη	λουτρωθεῖτον / λουτρωθείητον	λουτρωθείτην / λουτρωθειήτην	λουτρωθεῖμεν / λουτρωθείημεν	λουτρωθεῖτε / λουτρωθείητε	λουτρωθεῖεν / λουτρωθείησᾰν
	imperative		λουτρώθητῐ	λουτρωθήτω	λουτρώθητον	λουτρωθήτων		λουτρώθητε	λουτρωθέντων
					middle		passive
infinitive					λουτρώσᾰσθαι		λουτρωθῆναι
participle	m				λουτρωσᾰ́μενος		λουτρωθείς
	f				λουτρωσᾰμένη		λουτρωθεῖσᾰ
	n				λουτρωσᾰ́μενον		λουτρωθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: λελούτρωμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	λελούτρωμαι	λελούτρωσαι	λελούτρωται	λελούτρωσθον	λελούτρωσθον	λελουτρώμεθᾰ	λελούτρωσθε	λελούτρωνται
	subjunctive	λελουτρωμένος ὦ	λελουτρωμένος ᾖς	λελουτρωμένος ᾖ	λελουτρωμένω ἦτον	λελουτρωμένω ἦτον	λελουτρωμένοι ὦμεν	λελουτρωμένοι ἦτε	λελουτρωμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	λελουτρωμένος εἴην	λελουτρωμένος εἴης	λελουτρωμένος εἴη	λελουτρωμένω εἴητον / εἶτον	λελουτρωμένω εἰήτην / εἴτην	λελουτρωμένοι εἴημεν / εἶμεν	λελουτρωμένοι εἴητε / εἶτε	λελουτρωμένοι εἴησᾰν / εἶεν
	imperative		λελούτρωσο	λελουτρώσθω	λελούτρωσθον	λελουτρώσθων		λελούτρωσθε	λελουτρώσθων
						middle/passive
infinitive						λελουτρῶσθαι
participle	m					λελουτρωμένος
	f					λελουτρωμένη
	n					λελουτρωμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Pluperfect: ἐλελουτρώμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ἐλελουτρώμην	ἐλελούτρωσο	ἐλελούτρωτο	ἐλελούτρωσθον	ἐλελουτρώσθην	ἐλελουτρώμεθᾰ	ἐλελούτρωσθε	ἐλελούτρωντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References

“λουτρόομαι”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
λουτρόομαι, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, since 2011