μάρανσις
Ancient Greek
Etymology
From μᾰραίνω (măraínō, “to quench; to waste, wither”) + -σῐς (-sĭs, action noun suffix).
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /má.ran.sis/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /ˈma.ran.sis/
- (4th CE Koine) IPA(key): /ˈma.ran.sis/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /ˈma.ran.sis/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /ˈma.ran.sis/
Noun
μᾰ́ρᾰνσῐς • (mắrănsĭs) f (genitive μᾰρᾰ́νσεως); third declension
- causing to die away
- dying or fading away
Inflection
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ἡ μᾰ́ρᾰνσῐς hē mắrănsĭs |
τὼ μᾰρᾰ́νσει tṑ mărắnsei |
αἱ μᾰρᾰ́νσεις hai mărắnseis | ||||||||||
| Genitive | τῆς μᾰρᾰ́νσεως tês mărắnseōs |
τοῖν μᾰρᾰνσέοιν toîn mărănséoin |
τῶν μᾰρᾰ́νσεων tôn mărắnseōn | ||||||||||
| Dative | τῇ μᾰρᾰ́νσει tēî mărắnsei |
τοῖν μᾰρᾰνσέοιν toîn mărănséoin |
ταῖς μᾰρᾰ́νσεσῐ / μᾰρᾰ́νσεσῐν taîs mărắnsesĭ(n) | ||||||||||
| Accusative | τὴν μᾰ́ρᾰνσῐν tḕn mắrănsĭn |
τὼ μᾰρᾰ́νσει tṑ mărắnsei |
τᾱ̀ς μᾰρᾰ́νσεις tā̀s mărắnseis | ||||||||||
| Vocative | μᾰ́ρᾰνσῐ mắrănsĭ |
μᾰρᾰ́νσει mărắnsei |
μᾰρᾰ́νσεις mărắnseis | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||
Derived terms
- δῐᾰμᾰ́ρᾰνσῐς (dĭămắrănsĭs)
- μᾰρᾰντῐκός (mărăntĭkós)
Related terms
- ᾰ̓πομᾰ́ρᾰνσῐς (ăpomắrănsĭs)
- μᾰρᾰσμός (mărăsmós)
References
- “μάρανσις”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press