μένων

See also: Μένων

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /mé.nɔːn/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈme.non/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈme.non/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈme.non/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈme.non/

Participle

μένων • (ménōn) m (feminine μένουσᾰ, neuter μένον); first/third declension

present active participle of μένω (ménō)

Declension

First and third declension of μένων; μένουσᾰ; μένον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	μένων ménōn	μένουσᾰ ménousă	μένον ménon	μένοντε ménonte	μενούσᾱ menoúsā	μένοντε ménonte	μένοντες ménontes	μένουσαι ménousai	μένοντᾰ ménontă
Genitive	μένοντος ménontos	μενούσης menoúsēs	μένοντος ménontos	μενόντοιν menóntoin	μενούσαιν menoúsain	μενόντοιν menóntoin	μενόντων menóntōn	μενουσῶν menousôn	μενόντων menóntōn
Dative	μένοντῐ ménontĭ	μενούσῃ menoúsēi	μένοντῐ ménontĭ	μενόντοιν menóntoin	μενούσαιν menoúsain	μενόντοιν menóntoin	μένουσῐ / μένουσῐν ménousĭ(n)	μενούσαις menoúsais	μένουσῐ / μένουσῐν ménousĭ(n)
Accusative	μένοντᾰ ménontă	μένουσᾰν ménousăn	μένον ménon	μένοντε ménonte	μενούσᾱ menoúsā	μένοντε ménonte	μένοντᾰς ménontăs	μενούσᾱς menoúsās	μένοντᾰ ménontă
Vocative	μένων ménōn	μένουσᾰ ménousă	μένον ménon	μένοντε ménonte	μενούσᾱ menoúsā	μένοντε ménonte	μένοντες ménontes	μένουσαι ménousai	μένοντᾰ ménontă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	μενόντως menóntōs			—			—
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.