μένω

See also: μενῶ

Ancient Greek

Alternative forms

μίνω (mínō) — Arcadocypriot

Etymology

From Proto-Hellenic *ménō, from Proto-Indo-European *men- (“to stay, stand still”). Cognates include Latin maneō (“remain”), Persian (mândan, “to remain”).^[1]

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /mé.nɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈme.no/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈme.no/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈme.no/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈme.no/

Verb

μένω • (ménō)

to stay, wait
1. (in battle) to stand fast
  - 458 BCE, Aeschylus, Agamemnon 854
  - 470 BCE, Aeschylus, The Suppliants 945
  - 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 1.55
  - 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 11.317
  - 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 16.659
  - 429 BCE, Sophocles, Oedipus the King 295
  - 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 4.26
  - 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Cyropaedia 3.3.45
2. to stay where one is
  - 525 BCE – 455 BCE, Aeschylus, Fragments 317
  - 467 BCE, Aeschylus, Seven Against Thebes 232
  - 407 BCE, Euripides, Iphigenia in Aulis 656
  - 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 8.62
  - 750 BCE – 650 BCE, Hesiod, Theogony 598
  - 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 16.838
  - 522 BCE – 443 BCE, Pindar, Nemean Ode 3.43
  - 497 BCE – 405 BCE, Sophocles, Ajax 80
3. to lodge
  - Alciphron, Collected Works 3.5
  - 460 BCE – 370 BCE, Hippocrates of Kos, Letters 13
  - 522 BCE – 443 BCE, Pindar, Pythian Ode 4.146
  - 200 BCE – 118 BCE, Polybius, The Histories 30.4.10
4. to tarry; to loiter, be idle
  - 472 BCE, Aeschylus, The Persians 796
  - 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 9.45
  - 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 11.666
  - 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 17.570
  - 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Anabasis 4.4.19
5. (of things) to be lasting; to remain, stand
  - 458 BCE, Aeschylus, The Eumenides 672
  - 467 BCE, Aeschylus, Seven Against Thebes 744
  - 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 17.434
  - 522 BCE – 443 BCE, Pindar, Nemean Ode 6.4
  - 110 BCE – 35 BCE, Philodemus, Sto. 339.15
  - 386 BCE – 367 BCE, Plato, Cratylus 440a
  - 428 BCE – 347 BCE, Plato, Phaedrus 261d
6. (of condition) to remain
  - 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, Nicomachean Ethics 1133b14
  - 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, Nicomachean Ethics 1167b7
  - 384 BCE – 322 BCE, Demosthenes, First Philippic 9
  - 384 BCE – 322 BCE, Demosthenes, Philip 11
  - 425 BCE, Euripides, Andromache 1000
  - 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 1.5
  - 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 4.201
  - 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 19.263
  - 436 BCE – 338 BCE, Isocrates, On the Peace 7
  - 380 BCE, Plato, Gorgias 480b
  - 380 BCE, Plato, The Republic 466c
  - 380 BCE, Plato, The Republic 496b
  - 200 BCE – 118 BCE, Polybius, The Histories 12.2.8
  - 442 BCE, Sophocles, Antigone 169
  - 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 4.76
7. to abide by
  - 361 BCE, Demosthenes, Against Midias 94
  - 428 BCE – 347 BCE, Plato, Protagoras 356e
8. (impersonal, with infinitive) it remains
  - 470 BCE, Aeschylus, The Suppliants 435
  - 480 BCE – 406 BCE, Euripides, Fragments 733
(of persons) to await, expect
- 458 BCE, Aeschylus, Agamemnon 1277
- 458 BCE, Aeschylus, The Libation Bearers 103
- 525 BCE – 455 BCE, Aeschylus, Fragments 37
- 467 BCE, Aeschylus, Seven Against Thebes 436
- 408 BCE, Euripides, The Phoenician Women 740
- c. 440 BCE, Euripides, Rhesus 66
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 5.527
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 15.620
- New Testament, Acts of the Apostles 20:23
- 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 4.124
- 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 8.78
1. to wait for (accusative) to (infinitive)
  - 458 BCE, Aeschylus, Agamemnon 459
  - 458 BCE, Aeschylus, The Eumenides 677
  - 425 BCE, Euripides, Andromache 255
  - 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 4.247
  - 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 1.422
  - 522 BCE – 443 BCE, Pindar, Pythian Ode 3.16
  - 6th century BC, Theognis of Megara, Elegies 351

Inflection

Present: μένω

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	μένω	μένεις	μένει	μένετον	μένετον	μένομεν	μένετε	μένουσῐ(ν)
	subjunctive	μένω	μένῃς	μένῃ	μένητον	μένητον	μένωμεν	μένητε	μένωσῐ(ν)
	optative	μένοιμῐ	μένοις	μένοι	μένοιτον	μενοίτην	μένοιμεν	μένοιτε	μένοιεν
	imperative		μένε	μενέτω	μένετον	μενέτων		μένετε	μενόντων
		active
infinitive		μένειν
participle	m	μένων
	f	μένουσᾰ
	n	μένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἔμενον

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔμενον	ἔμενες	ἔμενε(ν)	ἐμένετον	ἐμενέτην	ἐμένομεν	ἐμένετε	ἔμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: μένον (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	μένον	μένες	μένε(ν)	μένετον	μενέτην	μένομεν	μένετε	μένον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: μένεσκον (Epic, Ionic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	μένεσκον	μένεσκες	μένεσκε(ν)	μενέσκετον	μενεσκέτην	μενέσκομεν	μενέσκετε	μένεσκον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: μενέω (Attic, uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	μενέω	μενέεις	μενέει	μενέετον	μενέετον	μενέομεν	μενέετε	μενέουσῐ(ν)
active	optative	μενέοιμῐ	μενέοις	μενέοι	μενέοιτον	μενεοίτην	μενέοιμεν	μενέοιτε	μενέοιεν
		active
infinitive		μενέειν
participle	m	μενέων
	f	μενέουσᾰ
	n	μενέον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: μενῶ (Attic, contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	μενῶ	μενεῖς	μενεῖ	μενεῖτον	μενεῖτον	μενοῦμεν	μενεῖτε	μενοῦσῐ(ν)
active	optative	μενοίην / μενοῖμῐ	μενοίης / μενοῖς	μενοίη / μενοῖ	μενοῖτον / μενοίητον	μενοίτην / μενοιήτην	μενοῖμεν / μενοίημεν	μενοῖτε / μενοίητε	μενοῖεν / μενοίησᾰν
		active
infinitive		μενεῖν
participle	m	μενῶν
	f	μενοῦσᾰ
	n	μενοῦν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἔμεινᾰ

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔμεινᾰ	ἔμεινᾰς	ἔμεινε(ν)	ἐμείνᾰτον	ἐμεινᾰ́την	ἐμείνᾰμεν	ἐμείνᾰτε	ἔμεινᾰν
	subjunctive	μείνω	μείνῃς	μείνῃ	μείνητον	μείνητον	μείνωμεν	μείνητε	μείνωσῐ(ν)
	optative	μείναιμῐ	μείνειᾰς / μείναις	μείνειε(ν) / μείναι	μείναιτον	μειναίτην	μείναιμεν	μείναιτε	μείνειᾰν / μείναιεν
	imperative		μεῖνον	μεινᾰ́τω	μείνᾰτον	μεινᾰ́των		μείνᾰτε	μεινᾰ́ντων
		active
infinitive		μεῖναι
participle	m	μείνᾱς
	f	μείνᾱσᾰ
	n	μεῖνᾰν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: μεῖνᾰ (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	μεῖνᾰ	μεῖνᾰς	μεῖνε(ν)	μείνᾰτον	μεινᾰ́την	μείνᾰμεν	μείνᾰτε	μεῖνᾰν
	subjunctive	μείνω, μείνωμῐ	μείνῃς, μείνῃσθᾰ	μείνῃ, μείνῃσῐ	μείνητον	μείνητον	μείνωμεν	μείνητε	μείνωσῐ(ν)
	optative	μείναιμῐ	μείναις, μείναισθᾰ, μείνειᾰς	μείνειε(ν) / μείναι	μεινεῖτον	μεινείτην	μεινεῖμεν	μεινεῖτε	μεινεῖεν
	imperative		μεῖνον	μεινᾰ́τω	μείνᾰτον	μεινᾰ́των		μείνᾰτε	μεινᾰ́ντων
		active
infinitive		μεῖναι / μεινᾰ́μεν / μεινᾰμέναι
participle	m	μείνᾱς
	f	μείνᾱσᾰ
	n	μεῖνᾰν
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: μεμένηκᾰ

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	μεμένηκᾰ	μεμένηκᾰς	μεμένηκε(ν)	μεμενήκᾰτον	μεμενήκᾰτον	μεμενήκᾰμεν	μεμενήκᾰτε	μεμενήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	μεμενήκω	μεμενήκῃς	μεμενήκῃ	μεμενήκητον	μεμενήκητον	μεμενήκωμεν	μεμενήκητε	μεμενήκωσῐ(ν)
	optative	μεμενήκοιμῐ / μεμενηκοίην	μεμενήκοις / μεμενηκοίης	μεμενήκοι / μεμενηκοίη	μεμενήκοιτον	μεμενηκοίτην	μεμενήκοιμεν	μεμενήκοιτε	μεμενήκοιεν
	imperative		μεμένηκε	μεμενηκέτω	μεμενήκετον	μεμενηκέτων		μεμενήκετε	μεμενηκόντων
		active
infinitive		μεμενηκέναι
participle	m	μεμενηκώς
	f	μεμενηκυῖᾰ
	n	μεμενηκός
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

ἀνᾰμένω (anăménō)
Ἀναξιμένης (Anaximénēs)
ἀπομένω (apoménō)
δῐᾰμένω (dĭăménō)
ἐμμενές (emmenés)
ἐμμένω (emménō)
ἐπιμένω (epiménō)
Θηραμένης (Thēraménēs)
Ἱππομένης (Hippoménēs)
κᾰτᾰμένω (kătăménō)
μεναίχμης (menaíkhmēs)
Μέναιχμος (Ménaikhmos)
μενεδήϊος (menedḗïos)
Μενεκρᾰ́της (Menekrắtēs)
Μενέκωλος (Menékōlos)
Μενέλᾱος (Menélāos)
Μενέξενος (Menéxenos)
μενεπτόλεμος (meneptólemos)
μενετέον (menetéon)
μενετικός (menetikós)
μενετός (menetós)
μενεφύλοπῐς (menephúlopĭs)
μενεχάρμης (menekhármēs)
μένημα (ménēma)
μενητέον (menētéon)
μενητικός (menētikós)
μενητός (menētós)
πᾰρᾰμένω (părăménō)
περιμένω (periménō)
προσμένω (prosménō)
σῠμμένω (sŭmménō)
ὑπομένω (hupoménō)

Related terms

Ἀγαμέμνων (Agamémnōn)
Μέμνων (Mémnōn)
μίμνω (mímnō)
μονή (monḗ)

References

^ Beekes, Robert S. P. (2010) “μένω”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, pages 931-2

Greek

Etymology

Inherited from Ancient Greek μένω (ménō), from Proto-Indo-European *men-.

Pronunciation

IPA^(key): /ˈme.no/
Hyphenation: μέ‧νω

Verb

μένω • (méno) (past έμεινα, passive —)

(intransitive) to stay, reside, live (somewhere)
δε μένω πια εδώ ― de méno pia edó ― I don't live here anymore

Οι γονείς μου τότε έμεναν στην Αθήνα.
Oi goneís mou tóte émenan stin Athína.
My parents were then living in Athens.
(copulative) to stay, remain (in a condition)
μένω ανύπαντρος ― méno anýpantros ― I remain single
(intransitive) to remain, be left over see: μένει (ménei) (3rd person, impersonal)
Δε μένει τίποτα να πούμε. ― De ménei típota na poúme. ― There is nothing left to be said.
(transitive) to fail (examination)

Conjugation

μένω (active voice only)

	Active voice ➤
Indicative mood ➤	Imperfective aspect ➤	Perfective aspect ➤
Non-past tenses ➤	Present ➤	Dependent ➤
1 sg		μείνω
2 sg	μένεις	μείνεις
3 sg	μένει¹	μείνει

1 pl	μένουμε, [‑ομε]	μείνουμε, [‑ομε]
2 pl	μένετε	μείνετε
3 pl	μένουν(ε)	μείνουν(ε)

Past tenses ➤	Imperfect ➤	Simple past ➤
1 sg	έμενα	έμεινα
2 sg	έμενες	έμεινες
3 sg	έμενε	έμεινε

1 pl	μέναμε	μείναμε
2 pl	μένατε	μείνατε
3 pl	έμεναν, μέναν(ε)	έμειναν, μείναν(ε)

Future tenses ➤	Continuous ➤	Simple ➤
1 sg	θα ➤	θα μείνω ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl	θα μένεις, …	θα μείνεις, …

	Perfect aspect ➤
Present perfect ➤	έχω, έχεις, … μείνει
Past perfect ➤	είχα, είχες, … μείνει
Future perfect ➤	θα έχω, θα έχεις, … μείνει

Subjunctive mood ➤	Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).

Imperative mood ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect
2 sg	μένε	μείνε
2 pl	μένετε	μείνετε

Other forms
Active present participle ➤	μένοντας ➤
Active perfect participle ➤	έχοντας μείνει ➤
Passive perfect participle ➤	—

Nonfinite form ➤	μείνει


Notes Appendix:Greek verbs	1. Also as impersonal. • (…) optional or informal. […] rare. {…} learned, archaic. • Multiple forms are shown in order of reducing frequency. • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Synonyms

(reside): κατοικώ (katoikó, “to inhabit, to reside permanently”)
(remain): απομένω (apoméno)
(remain): παραμένω (paraméno)

Related terms

and see their related words

αναμένω (anaméno, “to expect, wait for”)
απομεινάρι n (apomeinári, “remnant”)
απομένω (apoméno, “to remain, be left”)
διαμένω (diaméno, “to stay, reside”)
επιμένω (epiméno, “to insist”)
παραμένω (paraméno, “to remain, persist”)
περιμένω (periméno, “to wait for, await”)
προσμένω (prosméno, “to wait patiently”)
υπομένω (ypoméno, “to endure”)

Ancient Greek

Alternative forms

Etymology

Pronunciation

Verb

Inflection

Derived terms

Related terms

References

Further reading

Greek

Etymology

Pronunciation

Verb

Conjugation

Synonyms

Related terms

See also