ἐμμένω

Ancient Greek

Alternative forms

ἐμμίμνω (emmímnō) — poetic

Etymology

From ἐν (en, “in”) + μένω (ménō, “to remain”).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /em.mé.nɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /emˈme.no/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /emˈme.no/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /emˈme.no/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /eˈme.no/

Verb

ἐμμένω • (emménō)

to abide in a place
- 480 BCE – 406 BCE, Euripides, Fragments 364.12
- 391 BCE, Aristophanes, Assemblywomen 1120
- 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 2.23
- 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 8.31
1. to abide by, stand by, cleave to, be true to
  - 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 9.106
  - 458 BCE, Aeschylus, The Libation Bearers 977
  - 429 BCE, Sophocles, Oedipus the King 351
  - 497 BCE – 405 BCE, Sophocles, Ajax 350
  - 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 5.18
  - 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Anabasis 4.4.16
  - 400 BCE – 387 BCE, Plato, Apology 39B
  - 366 BCE – 348 BCE, Plato, Theaetetus 145C
  - 95 CE – 165 CE, Appian, On Iberia 24
  - 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 4.118
  - 428 BCE – 347 BCE, Plato, Laws 844C
  - 408 BCE, Euripides, The Phoenician Women 1241
2. (of things) to remain fixed, stand fast, hold good
  - 406 BCE, Sophocles, Oedipus at Colonus 648
  - 525 BCE – 455 BCE, Aeschylus, Prometheus Bound 534
  - 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 7.151
  - 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 2.2
  - 428 BCE – 347 BCE, Plato, Laws 839C
  - 428 BCE – 347 BCE, Plato, Phaedrus 258C
  - 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 1.5

Inflection

Present: ἐμμένω

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐμμένω	ἐμμένεις	ἐμμένει	ἐμμένετον	ἐμμένετον	ἐμμένομεν	ἐμμένετε	ἐμμένουσῐ(ν)
	subjunctive	ἐμμένω	ἐμμένῃς	ἐμμένῃ	ἐμμένητον	ἐμμένητον	ἐμμένωμεν	ἐμμένητε	ἐμμένωσῐ(ν)
	optative	ἐμμένοιμῐ	ἐμμένοις	ἐμμένοι	ἐμμένοιτον	ἐμμενοίτην	ἐμμένοιμεν	ἐμμένοιτε	ἐμμένοιεν
	imperative		ἔμμενε	ἐμμενέτω	ἐμμένετον	ἐμμενέτων		ἐμμένετε	ἐμμενόντων
		active
infinitive		ἐμμένειν
participle	m	ἐμμένων
	f	ἐμμένουσᾰ
	n	ἐμμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἐνέμενον

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐνέμενον	ἐνέμενες	ἐνέμενε(ν)	ἐνεμένετον	ἐνεμενέτην	ἐνεμένομεν	ἐνεμένετε	ἐνέμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: ἐμμενέω (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐμμενέω	ἐμμενέεις	ἐμμενέει	ἐμμενέετον	ἐμμενέετον	ἐμμενέομεν	ἐμμενέετε	ἐμμενέουσῐ(ν)
active	optative	ἐμμενέοιμῐ	ἐμμενέοις	ἐμμενέοι	ἐμμενέοιτον	ἐμμενεοίτην	ἐμμενέοιμεν	ἐμμενέοιτε	ἐμμενέοιεν
		active
infinitive		ἐμμενέειν
participle	m	ἐμμενέων
	f	ἐμμενέουσᾰ
	n	ἐμμενέον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: ἐμμενῶ (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐμμενῶ	ἐμμενεῖς	ἐμμενεῖ	ἐμμενεῖτον	ἐμμενεῖτον	ἐμμενοῦμεν	ἐμμενεῖτε	ἐμμενοῦσῐ(ν)
active	optative	ἐμμενοίην, ἐμμενοῖμῐ	ἐμμενοίης, ἐμμενοῖς	ἐμμενοίη, ἐμμενοῖ	ἐμμενοῖτον, ἐμμενοίητον	ἐμμενοίτην, ἐμμενοιήτην	ἐμμενοῖμεν, ἐμμενοίημεν	ἐμμενοῖτε, ἐμμενοίητε	ἐμμενοῖεν, ἐμμενοίησᾰν
		active
infinitive		ἐμμενεῖν
participle	m	ἐμμενῶν
	f	ἐμμενοῦσᾰ
	n	ἐμμενοῦν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἐνέμεινᾰ

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐνέμεινᾰ	ἐνέμεινᾰς	ἐνέμεινε(ν)	ἐνεμείνᾰτον	ἐνεμεινᾰ́την	ἐνεμείνᾰμεν	ἐνεμείνᾰτε	ἐνέμεινᾰν
	subjunctive	ἐμμείνω	ἐμμείνῃς	ἐμμείνῃ	ἐμμείνητον	ἐμμείνητον	ἐμμείνωμεν	ἐμμείνητε	ἐμμείνωσῐ(ν)
	optative	ἐμμείναιμῐ	ἐμμείνειᾰς, ἐμμείναις	ἐμμείνειε(ν), ἐμμείναι	ἐμμείναιτον	ἐμμειναίτην	ἐμμείναιμεν	ἐμμείναιτε	ἐμμείνειᾰν, ἐμμείναιεν
	imperative		ἔμμεινον	ἐμμεινᾰ́τω	ἐμμείνᾰτον	ἐμμεινᾰ́των		ἐμμείνᾰτε	ἐμμεινᾰ́ντων
		active
infinitive		ἐμμεῖναι
participle	m	ἐμμείνᾱς
	f	ἐμμείνᾱσᾰ
	n	ἐμμεῖνᾰν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: ἐμμεμένηκᾰ

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐμμεμένηκᾰ	ἐμμεμένηκᾰς	ἐμμεμένηκε(ν)	ἐμμεμενήκᾰτον	ἐμμεμενήκᾰτον	ἐμμεμενήκᾰμεν	ἐμμεμενήκᾰτε	ἐμμεμενήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἐμμεμενήκω	ἐμμεμενήκῃς	ἐμμεμενήκῃ	ἐμμεμενήκητον	ἐμμεμενήκητον	ἐμμεμενήκωμεν	ἐμμεμενήκητε	ἐμμεμενήκωσῐ(ν)
	optative	ἐμμεμενήκοιμῐ, ἐμμεμενηκοίην	ἐμμεμενήκοις, ἐμμεμενηκοίης	ἐμμεμενήκοι, ἐμμεμενηκοίη	ἐμμεμενήκοιτον	ἐμμεμενηκοίτην	ἐμμεμενήκοιμεν	ἐμμεμενήκοιτε	ἐμμεμενήκοιεν
	imperative		ἐμμεμένηκε	ἐμμεμενηκέτω	ἐμμεμενήκετον	ἐμμεμενηκέτων		ἐμμεμενήκετε	ἐμμεμενηκόντων
		active
infinitive		ἐμμεμενηκέναι
participle	m	ἐμμεμενηκώς
	f	ἐμμεμενηκυῖᾰ
	n	ἐμμεμενηκός
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

δῐεμμένω (dĭemménō)
ἐμμενές (emmenés)
ἐμμενετέον (emmenetéon)
ἐμμενετικός (emmenetikós)
ἐμμενετός (emmenetós)
ἐμμενής (emmenḗs)
ἐμμονή (emmonḗ)
ἔμμονος (émmonos)

Ancient Greek

Alternative forms

Etymology

Pronunciation

Verb

Inflection

Derived terms

Further reading